Tutsak

Özel Bölüm

(Şubat 2016)

"Lavin bak, bunun dişi çıktı!"

Batı heyecanla bağırırken; elindeki Su'yu önündeki dizüstü bilgisayarın kamerasına yaklaştırdı ve onun alt dudağını aşağı çekip çıkan minik dişi ekranın diğer tarafındaki Lavin'e gösterdi. Ve ekrandaki sevimli görüntüye karşılık; onu kameranın ardından izleyen Lavin ile senkronize bir şekilde güldü.

"Batı! Ne yapıyorsun!?"

Nida; bir apartmanın çatı katında bulunan şirin evlerinin oturma odasına girdiğinde Batı'nın, kızı Su'yu dikkatsiz görünen bir şekilde kameraya doğru sarkıtan hali nedeniyle gözlerini kocaman açarak onun yanına gitti ve kızına uzandı. "Ver kızımı."

"Hayır!" Yüzündeki gülümseme yerini isyankar bir kızgınlığa bırakırken; Su'yu sıkıca sardı ve diğer tarafa kaçırdı Batı.

"Ver dedim Batı!"

"Ben de hayır dedim!" Batı yerinden fırlarken; Su'yu Nida'dan kaçırdı ve bu durum Nida'nın sabrının son hadlerine ulaşmasına sebep oldu. Onun peşinden koşarken odadaki yemek masasına tabakları yerleştiren Ayla'ya baktı ve "Ayla teyze!" dedi çaresiz siniriyle. "Şu oğluna kızımı bırakmasını söyler misin? Bebeğimi ne zaman boşta bulsa oyuncak gibi kullanıyor resmen, bıktım bu hallerinden!"

Ayla karşısındaki manzara nedeniyle gülümsemesinin önüne geçemedi, iki yetişkin insandan çok iki şımarık çocuğun kavgasını izliyor gibiydi ancak yine de kızgın görünmek için kaşlarını çattı. "Batıcığım," dedi. "Su'yu annesine verir misin? Hadi, lütfen. Daha çok küçük o, incitebilirsin."

"Ne yapayım, canım sıkılıyor." Batı sıkılgan tavrıyla yanaklarını şişirdi. "Dışarı çıkmama izin vermiyorsunuz, gece erkenden yatırıyorsunuz, burada arkadaşlarım da yok... tatilim çok sıkıcı geçiyor." Elindeki bebeğe üzgün bir bakış attı. "Tek eğlencem bu benim."

"Bu hayatı kendin istedin," dedi Ayla uyarıcı sesiyle. Yemek masasını ayarlamaya devam etti o arada. "Aylar önce artık disiplinli bir hayata geçmek için karar aldın, biz de bu kararını uygulaman için yardımcı oluyoruz anneciğim. Belki de kendine zamanını daha verimli geçirebileceğin bir uğraş bulmalısın. Hem böylece sıkılmazsın." Ilerideki koltukta Cenker ile birlikte ciddi bir sohbete dalmış olan eşine baktı yardım ister gibi. "Haksız mıyım, Brando? Kendisine faydalı bir iş bulması daha iyi olmaz mı?"

Brando ismini duyduğu an konuşmasını keserken; kendisine seslenen Ayla'ya dikkatini verdi. Onun destek isteyen gözlerine odaklandı ve sonra bakışlarını Batı'ya çevirdi. "Kesinlikle." Batı'nın isyan dolu hüznüne karşılık gözlerini kısıp kısa süre düşündü, boğazını temizledi. "Üniversiteye ne dersin?" diye sordu en sonunda. "Yeni hayatına kariyer hedefiyle başlaman doğru olabilir."

Ayla bu teklifle yüzüne hoşnut bir gülümseme yerleştirdi. "Bence harika bir fikir."

"Bence berbat bir fikir!" Batı kucağındaki bebeği kurtulmak istercesine Nida'nın kollarına atar gibi bıraktı ve onun bilgisayara doğru ilerlemesiyle kendisini yeni konuya verirken yüzünü ekşitti. "Hayatta olmaz," dedi. Brando'nun karşısındaki tekli koltuğa yerleşti. "Mümkün değil!"

"Kararını hemen verme." dedi Brando. Batı'ya doğru eğildi. "Vegas'ta istediğin özel üniversiteye, istediğin bölüme girmeni sağlayabilirim. Orada okumak istemiyorsan; burası, Istanbul da olur. Iki şehirden birini seç, gerisini ben ayarlarım."

"Konu şehir değil ki!" Batı kollarını göğsünde birleştirdi. "Konu; üniversite, okul, okumak... Bana göre bir şey değil." Kendisine sitem eder gibi bakan annesine karşılık açıklama ihtiyacı hisserek, "Bakın," dedi Batı. Yüzüne keyifli ifade yayıldı. "Beni oluştururlarken bana eğlenceyi kodlamışlar; müzik, partiler, içki, espriler şakalar, kızlar... full paket eğlence." Yüzündeki gülümseme ağır ağır silindi. "Ama o kelimeyi kapsayan hiçbir özellik bana yüklenmemiş; dersler, sınavlar, ödevler, sınıf... Benim kodlamamda okumak yok, okul çocuğu değilim ben üniversite falan bana gelmez. Imza atmam gereken yerler dışında kalem bile kullanmıyorum ki ne okulu! Benim sürümümde yok o, unutulmuş bana güncellenmemiş..."