Rejects 2

Hoofdstuk 16

Geconcentreerd zit ik voorovergebogen over mijn Nederlands werkboek. Deze week hebben we proefwerkweek en Nederlands is iets wat ik nog steeds niet goed kan. Alle docenten zeggen dat het niets uitmaakt, maar het is voor mij toch wel erg vervelend. Soms bij het leren van andere vakken snap ik het niet, totdat ik het in het Engels opzoek. Ze hebben al aangeboden om een Engelse toets te maken, maar dat weiger ik. Ik wil niet anders zijn als de rest. Niet weer. Daarom hebben ze me extra lessen Nederlands aangeboden en volg ik nu tijdens Engels ook Nederlands. Engels is namelijk geen probleem voor me en daar haal ik ook makkelijk het niveau. Het is fijn om eens een keer de beste te zijn. Daarbij vind ik deze opleiding ook super leuk. Ik volg hem nu nog maar twee maanden, maar ik heb er een goed gevoel over. Ik ben nu ongeveer drie en een half jaar in Nederland en ik voel me er echt thuis. Ook ben ik al bijna een half jaar uit de instelling. Ik had eerlijk gezegd niet gedacht dat het zo goed zou gaan.

Daarbij zijn alle mensen die ik heb ontmoet ook echt super aardig. Ik kan goed aansluiting vinden bij mijn klas en ben meteen opgenomen in de vriendengroep. Soms ga ik zelfs met ze naar de kroeg. De kroeg van Tom zijn ouders. Tom komt altijd even iets tegen me zeggen en soms blijft hij de hele avond bij me. Het is geweldig. Hij is geweldig.

Ik zie dat mijn laptop oplicht en kijk er verbaasd naar. Een skype oproep. Wie wil er nu met mij skypen om elf uur in de morgen? Dan schiet het me te binnen. Mijn ouders. Ondanks dat het al laat is in Australië zullen ze wel met me willen spreken. Misschien moeten spreken.

Zenuwachtig klik ik het gesprek open en de grote glimlach van mijn moeder verschijnt. Ik speur haar gezicht af op zorgen, maar kan die niet zien. Tot mijn grote verbazing ga ik er ook van glimlachen.

'Hey meisje!' Zegt mijn moeder blij. 'Wat goed je weer te zien, hoe gaat het?'

Ik glimlach en ga in kleermakers zit op mijn stoel zitten. Even een pauze kan geen kwaad. Ik heb al heel erg veel geleerd.

'Goed,' antwoord ik. 'Ik was net aan het leren voor proefwerkweek.'

Mama's ogen gaan glinsteren en ik zie dat ze trots op me is. Het doet me goed om haar zo te zien. 'Gaat het goed op school?'

Ik knik. 'Het gaat super goed. De opleiding is leuk en de mensen zijn aar-' Plotseling word ik onderbroken door de deurbel. Verbaasd sta ik op en kijk ik uit het raam. Abigale en Anna zijn alle twee werken en ik ben alleen thuis. Ik verwacht eigenlijk geen bezoek.

'Wie is dat?' Hoor ik mama vragen.

Ik schuif de glasgordijnen iets opzij en zie dan wie er voor de voordeur staat. Tom. Hij wacht geduldig tot er iemand open doet.

'Tom,' mompel ik, maar dan herinner ik me dat mama er ook nog is.

'Tom?' Vraagt ze nieuwsgierig. 'Die jongen waar je mee gaat?'

Ik begin zenuwachtig te lachen en ga weer terug zitten zodat mama mij ziet.

'We hebben niets,' verduidelijk ik haar.

Mama kijkt me lachend aan en knikt met haar hoofd. 'Natuurlijk,' zegt ze alsof ze het niet geloofd. 'Is hij aan de deur? Kun je hem niet even roepen? Dan heb ik hem ook een keer gezien.'

Ik wil nee zeggen, maar voel dan al dat ik knik. Het is te laat. Mijn benen staan op en lopen langzaam naar de deur toe.

'Ben zo,' roep ik naar mama, waarna ik de trap afloop. Normaal zou ik dat nooit gedaan hebben, maar ik heb een beetje medelijden met mama. Ik snap nu heel goed dat het ook moeilijk voor haar is. Zij is ook haar dochter kwijt, dat moet voor elke moeder moeilijk zijn. Ik wil het graag goed doen, voor haar. Zodat ze eindelijk een keer trots op mij kunnen zijn.

Ik zwaai de deur snel open en kijk naar de jongen voor me. Hij heeft een spijkerbroek aan, met blouse en zijn haren staan sierlijk omhoog. Dan bedenk ik me wat ik aanheb, een zwarte legging met een wit T-shirt. Niet echt modieus.

'Tom,' zeg ik terwijl ik de deur openhoud. 'Wat een verassing.'

Ik zie zijn ogen glinsteren terwijl hij een stap naar voren zet. 'Ik kom je ontvoeren,' zegt hij met pretogen. Ogen waar ik niet genoeg van kan krijgen.

'Ik heb uit geheime bronnen vernomen dat je heel hard, misschien iets te hard, aan het leren bent voor de proefwerkweek en je wel wat rust kan gebruiken.'

Ik voel me zeer gevleid door zijn lieve woorden en voel dat ik begin te blozen. 'Van wie heb je dat gehoord?' Vraag ik zachtjes.

Hij zet nog een stap naar voren en staat nu bijna tegen me aan. Ik voel mijn hart kloppen in mijn keel, maar tot mijn grote verbazing vind ik het niet erg. Ik vind het niet erg dat Tom ontzettend dichtbij staat en me bijna zou kunnen zoenen.

Niet dat hij dat zou willen doen.

Niet dat ik dat wil.

'Als ik dat zou vertellen, dan zouden mijn bronnen niet meer geheim zijn.' Tom geeft me een grote knipoog. 'En dat zou jammer zijn. Ik krijg namelijk wel meer informatie van hen binnen.'

Ik begin hard te lachen en sla hem tegen zijn borst aan. Zijn sterke borst. 'Wat hebben ze allemaal gezegd?'

Ik weet zeker dat het mijn vriendinnen zijn. Iedereen kent elkaar hier in de buurt en dat is niet altijd een voordeel. Alles gaat echt super snel rond.

'Ben maar niet bang.' Zegt hij net een grote glimlach. 'Er is helemaal niets slechts over jou te vertellen.'

Even is het stil en ik voel dat mijn wangen nog roder worden. Daarna verbreekt Tom gelukkig de stilte.

'Dus ga je mee?'

Ik kijk met een vragende blik naar mijn kleding. 'Dan moet ik wel eerst iets anders aandoen.'

'Dat hoeft niet hoor. Als jij je hier fijn in voelt.'

Ik rol lachend met mijn ogen. 'Heb je gezien hoe ik eruit zie? Dit zijn niet voor niet relax kleren. Ze zitten lekker, maar daar is dan ook alles mee gezegd.'

'Ik vind dat je er leuk uitziet.'

Weer valt het stil en bedenken we alle twee pijnlijk wat er net is gebeurd. Ik zie dat Tom op zijn lip bijt, wat erg schattig is. Ik schud mijn hoofd. Blijven opletten.

'Zou je misschien even mee naar boven willen? Ik was aan het skypen met mama en toen ze hoorde dat jij aan de deur stond, wilde ze je eigenlijk ook zien. Als je het niet erg vind, dan kan ik me ook meteen omkleden.'

Tom wrijft een keer door zijn haar heen en kinkt dan. 'Natuurlijk,' zegt hij lief en hij stapt naar binnen.

Ik gooi de deur achter hem dicht en begeleid hem dan naar boven. Ondanks dat hij al een aantal keren op mijn kamer is geweest, blijft dit raar. Toch voelt het ergens ook wel weer goed. Het voelt veilig en vertrouwd. Ik weet dat Tom nooit iets zal doen wat ik niet wil en dat vind ik zo fijn. Ik kan op hem vertrouwen. Ik kan echt op hem vertrouwen.

Ik leg mijn hand op de deurknop, maar Tom houd me tegen. Hij legt zijn handen plotseling op mijn heupen en ik verstijf. Ik durf niet om te draaien, maar dat hoeft ook niet. Zijn mond zit dichtbij mijn oor, waardoor ik hem goed hoor wanneer hij praat.

'Ik ben benieuwd hoe je moeder eruit ziet,' zijn warme adem kriebelt in mijn nek. Ik kan helemaal niets zeggen.

'Ik ben benieuwd of ze net zo'n prachtige ogen heeft als jij.'

Net wanneer ik denk dat ik door mijn benen heen zak, laat Tom mijn los. Tot mijn grote verbazing voel ik een leegte die ik nog nooit eerder kende. Ik mis hem en wens dat hij zijn handen weer terug legt. Maar dat doet hij niet, dus maak ik de deur maar open.

Met een grote, trotse, glimlach loop ik op het beeldscherm af en klap hem verder open. Ik ga op mijn stoel zitten en wacht tot Tom ook komt. Tom loopt achter me aan en gaat achter me staan. Alleen zijn bovenlichaam is nog zichtbaar en ik zie mama gespannen kijken. Zodra Tom zakt en zijn grote glimlach in beeld komt zie ik mama ontspannen. Ze krijg ook een grote glimlach op haar gezicht en kijkt me aan. Ondanks dat er een camera tussen zit, ondanks dat we mijlen ver weg zijn, snap ik haar toch. Ze ziet het ook. Ze ziet wie Tom is en dat hij nooit zoiets zal doen. Zonder het te zeggen, zegt ook dat ze hem vertrouwd en dat doet me veel. Ze vertrouwt zijn woorden niet, maar zijn daden. Ze vertrouwd zijn uitstraling.