Yaz hiç bitmesin

Bu otobüs yolculukları hep sıkıcı mı geçer böyle? Ablama döndüm,

"Ne kadar kaldı?"

"Yeter artık Tutku. Bu sıklıkla soracağını bilseydim uçakla gitmek için anneme daha çok ısrar ederdim. Yarım saat kaldı şurada. Sabret"

Of! Yarım saatse yarım saat. Geçmiyor ki!

***

"Kızım uyansana!" Gözlerimi açtım, ablam neredeyse üstümdeydi. Uyuya mı kalmıştım? Sallanan otobüste bunu başardığım için içten içe kendimle gurur duydum.

Ablam söylenirken bende valizimi almak için otobüsten çıktım. Antalya'nın havası bir başka güzeldi işte. Özelliklede bu aylarda, yaz ayları... İstanbul hiç böyle değil, sevemedim bir türlü İstanbul'u.

Etrafta bağıran insanlar,

"Antalya yolcusu kalmasıın!" "Taze simiit!" Ve benzeri. Güzeldi işte, otobüsleri sevmesemde terminalleri seviyordum.

Ablam bana bakıyordu, hemen yanına gittim ve valizlerimizi alıp bir banka oturduk.

"İşte geliyor!" dedi ablam. Hemen kafamı kaldırıp baktım. Teyzem koşa koşa bize doğru geliyordu, baya da kilo vermiş, ne de güzelleşmişti öyle. Bir yıldır göremiyordum. Baya özlemişim.

"Kuzularım! Sizi çok beklettim özür dilerim... Ay nasıl da özlemişim! Tutku, kız senin boyun hiç durmuyor. Her gördüğümde daha fazla uzuyorsun. Gelin sarılayım"

Teyzemle uzun uzun kucaklaştıktan sonra valizlerimizle arabasına doğru gittik. Bagaja valizleri yerleştirdikten sonra ben arkaya oturdum ablamda yanına geçti. Benim hemen dikkatimi çekti, kuzenlerim neredeydi?

"Teyze, Nergis'le Su nerede ya?"

"Hayatım onlar evde bekliyorlar bizi. Ben arabada yer olmaz diye getirmedim onları. Ama seni çok özlemişler. Özelliklede Nergis... Sürekli sorup duruyordu. İki genç kız birbirinize anlatacağınız çok şey vardır"

Öyleydi de. Nergis benden bir yaş büyüktü. Kuzendik ama en yakın arkadaşımdı aynı zamanda, her şeyimi anlatırdım. Dedikodu yapar dururduk. Su da onun kardeşi, çok tatlı bir kız.

"Karnen nasıl bakalım?" Diye sordu Yeşim Teyze

"Süper. Takdiri kaptım yine" ah şu klasik sorular...

"Dokuzuncu sınıf zor değil miydi? Nergis çok zorlanmıştı o sene. Karnesi sayısal loto gibiydi, gerçi hala öyle"

"Öyleydi ama Nergis yapar ben ona güveniyorum"

"Çalışırsınız birlikte"

"Teyze yazın ders mi çalışacağız?" Diye atladım

"Neyse neyse daraltmayayım sizi"

Ablam konuşmayı kesti hemen, "Sen ne yaptın teyze? Eniştemle ne oldu?"

"Boşanma davası yeni bitti işte, ayrıyız ama en iyisi çocukların bunu kabullenmiş olması"

"Kabullenirler tabi. Bizimde babamız her gün şehir dışında biliyorsun, varlığı yokluğu bir"

"Neyse hayatım biz seninle bunları sonra konuşuruz, bak siteye geldik bile"

(Multimedia: Site)

Arabadan indik ve sitenin kapısından içeriye girerken Yeşim Teyze kapıdaki güvenlikle bir şeyler konuştu. Sonrada bize kartlar uzattı, "Bununla siteye gireceksiniz, okutmanız yeterli olacaktır"

Sonra teyzemi takip ettik. Büyük bir siteydi bu. Bloğun önünde durduk sonra Yeşim Teyze anahtarla kapıyı açtı, geçin bakalım.

Asansöre binip 4. Katta durduk. Nergis'le Su kapıda bekliyordu. Of nasılda özlemişiim. Valizimi asansörde unutup koşa koşa gidip Nergis'e sarıldım, sonrada Su'ya. Ne çok büyümüştü Su. 7 yaşına basmış olmalıydı. Nergis'e tekrar sarıldım. Sonra gidip valizimi aldım. Ayakkabılarımızı dolaba koyup içeri girdik. Buraya bu sene Yeşim Teyze'yle amcam ayrılınca taşınmışlardı ve gerçekten çok güzeldi.