Yaz hiç bitmesin

11.bölüm: Gerçekler acıtır

(Multimedia: Havuz kenarı, kafeterya)

Hızlıca arkama döndüm.

"Bırak hadi Bora. Neler yaptığını biliyorum" dedi Yekta

Bora bana baktı, "Tüh kurtarıcının Poyraz olacağını düşünürdüm" güldü ve sonra da Yekta'ya baktı

"Bu onun seçimi Yekta. Seni ilgilendirmez"

"Seni istemiyor, burada olmak istemiyor" dedi Yekta sinirli sinirli

"Ee ne yapalım?" Deyip gülmeye devam etti Bora. Sonra hızlı hızlı Yekta'ya yürüyüp yakasına yapıştı,

"Bak çocuk insanların işime karışmasından hiç hoşlanmam. Şu an ne yapıyorsun?"

"İşine karışıyorum" dedi Yekta zor zor nefes alırken

"Durun lütfen. Yekta bu gerçekten seni ilgilendirmez" yutkundum "onu rahat bırak Bora" dedim

"Bunu kimse bilmeyecek anlaşıldı mı? Git ve herkese de ki, Bora'yla Tutku gerçekten birbirini seviyormuş" dedi Bora

"Bunu neden yapacak mışım?"

"Bilmem belki başına bir şey gelmemesi için olabilir"

Yekta geri geri yürüdü ve sonra arkasına dönüp gitti.

"Nerede kalmıştık tatlım?" Hızlıca bana döndü

"Uzak dur benden. Ne istersen yapıyorum ama seni öpmeyeceğim"

"Sevgiliyiz biz kızım"

"Zorunlu olarak" ağlamamı tutamadım, sonra daha da çok ağladım "Senden korkuyorum..." Diyebildim

"Benim korkulacak bir tarafım yok. İstediklerimi yaparsan iyi anlaşırız, ağlamamanı istiyorum"

"O zaman bırak beni"

"Git uyu. Belki bunu rüyanda görürsün"

"İğrençsin"

"Gitmene izin veriyorum hadi"

Ona tiksinerek baktım sonra koşarak eve doğru gittim.

Kafeteryanın önünden geçerken orada bir kadının adımı seslendiğini duydum. Arkama döndüm, eliyle gel işareti yapıyordu. Gözlerimi iyice silip ona doğru yürüdüm. Kimdi ki bu kadın?

Herkes yine kafeteryadaydı. Tabi hepsi bana bakıyordu... Poyaz da, Yekta da öyle. Poyraz bakmıyordu gerçi.

Kadına doğru yürüdüm. "Buyrun?"

"İnanamıyorum! Nasıl da büyümüşsün!! Canım benim, nasıl güzel bir kız olmuşsun" saçlarımı geriye atıp bana iyice bir baktı. Herkes bize bakıyordu, rezil oluyordum

"Şu yüze bir bak" diye devam etti

"Teşekkür ederim, abartıyorsunuz. Siz kimsiniz ve bur..." Sözümü bana sımsıkı sarılarak kesti. Suratım kadının vücudunda kaybolmuştu resmen, kadının göbeğinde boğulmuştum, geri çekilmek için ne kadar çabalasamda bir işe yaramıyordu. En sonunda bıraktı

"Gözlerinden tanıdım seni, eskidende böyle masmaviydi. Saçlarında sarı olur diye düşünmüştüm ama kumral güzel bir kız olmuşsun"

"Siz kimsiniz?!" Diye bağırdım dayanamayıp

"Ben... Benim adım Sevgi. Senin adını da ben koydum, Tutku. Küçükken sana hep ben baktım. Sonra bir şeyler oldu. Üç yaşında bırakmak zorunda kaldım seni, taşındınız. Ama Antalya'da olduğunu Yeşim söyleyince koşa koşa geldim siteye. Ablana sor o hatırlar beni"