Yaz hiç bitmesin

20.bölüm: Fısıldadım

Poyraz, Bora'yla benim yanımıza doğru yürüdü. Beren de vardı tabii. Kızın şaşkın bakışlarını hayal edemiyordum.

"Gördüm, aynı servisteyiz" dedi Poyraz soğuk bir şekilde yanımıza doğru gelirken
"Nereye taşındın?" Dedi Bora, söyledim
"Annem söylemişti sanırım" dedi. Biz Bora'yla ne ara bu kadar yakın olmuştuk?
"Poyraz da heralde en az benim kadar şaşırdı sanırım hiçbir şey söylemiyor" dedi Bora, zaten Bora'nın dışında kimse gülmüyordu.
"Şaşırdım" dedi Poyraz sadece
"Bu mu yani?" Diye düşündüm, aslında bunu sesli düşündüm hatta Poyraz'a doğru söyledim
"Ne olmasını bekliyorsun ki?! Bir anda geldin ben anlamıyorum ben hiç bir şey anlamıyorum" Poyraz bir anda sesini yükseltince olduğum yerde kaldım, afalladım.
"Sormuyorsun" diye bende bağırdım ona, sonra da hızlı adımlarla lavaboya doğru gittim.

Yüzümü yıkadıktan sonra kendime gelmeye çalışıp Beren'e ne diyeceğimi düşündüm. Ne diyebilirdim ki?

Beren olay yerinden çıkmış koşarak bana doğru geldi. "Tutku... İyi misin?"
Bu soru beni çok şaşırtmıştı. O kadar soracağı soru varken bunu seçmesi, iyi hissettirdi "Evet" dedim
"Dışarda ne oldu öyle? Onları tanıyor muydun?"
"Hayır tanımıyor..." Diye devam ediyordum ki sözümü kesti,
"Yalan söylemeyi aklından bile geçirme"
"Of evet ben, ben aslında o kızım..." Bir anda söyleyiverdim işte
"Ne?! Bir dakika bu kız yalnız... Ya nasıl? Ama sen... İyi de neden yalan söyledin ki?"
"Kimseye söylemek yok. Aramızda ve sana sadece şunu diyeyim, dinlediğin hikayeyle gerçeğin ilgisi yok, anlatacağım."
"Hemen anlatacaksın. Okul çıkışı bir şeyler yapmalıyız" dedi heyecanla
"Bize gelebilirsin" diyebildim, arkadaş edinmiştim en azından
"Peki o da olur"

Poyraz'la az önce yaşadığım, tamamen hayal kırıcı olaydan sonra henüz toparlanamamıştım. Bir anda geldin ve her şeyi mahfettin der gibi bakmıştı yüzüme. Ben hiçbir şey yapmamıştım ki oysa.

Okul çıkışında Beren benimle servise bindi. Poyraz'la bana garip garip bakıp duruyordu. Nergis'te bana ve Beren'e bakıyordu. Bir of çekip servisin en arkasına oturdum, Beren'de yanıma geldi.

Annem Beren'i görünce çok sevindi. Arkadaş edinmeme bu kadar sevineceğini bilmiyordum. Beren'i odama götürdüm.

"Odan güzelmiş" deyip armut koltuğa oturdu
"Teşekkür ederim" deyip içeriden ona bir bardak ice tea getirdim, "sohbet edebiliriz"
"O kız sendin demek..." Şaşkınlığı yüzünden okunuyordu
"Evet ama Bora beni sevmiyor, bunu unut. Beni bir başkası seviyordu ve ben fenalık geçirmedim bana araba çarptı"
"Ne?! Nasıl?"
"Of tamam, bak beni Yekta seviyordu, sanırım yani... Bora'nın ona bir borcu varmış bu yüzden Bora beni tehtid etti. Ben..."

Hikayeyi baştan sona anlattım. Sadece bu kıza nedense güveniyordum.

"Bunları kaldıramayacağım" gülmeye başladı "İnanamıyorum. Benimde yazım böyle geçseydi keşke"
"Nesi güzel? Artık yüzemiyorum, spor tehlikeli benim için. Üstelik Poyraz'ın bana nasıl davrandığını gördün. Neden bilmiyorum. Her şeyi geçtim Bora'yı henüz affedememişken bir anda çok yakın olduk. Çocukluk arkadaşı olduğumuzu bilmiyorduk ama öğrendikten sonra öpmek istemişti beni. Garip olansa Yekta beni öptüğünü duyunca Bora'ya sinirlenmişti. Bunu bir türlü anlayamadım"
"Bende seni anlayamadım. Bora'yla konuşman lazım! Nedenini öğrenmen lazım. Yekta'yı boşver, o biraz farklı biri. Nergis'le çok yakınlardı ama..."
"Bora'yla konuşamam, o konuları açmak istemiyorum"
"Kesinlikle yapman gereken bu ama"
"Beren, teşekkür ederim. Beni dinlediğin için, gerçekten sağol ama sende bana Poyraz'la Deniz meselesini anlatabilir misin?"
"Deniz'le Poyraz geçen kış çıkıyorlardı, tek bildiğim bu. Nasıl ayrıldıklarını bilmiyorum"
"Peki bu da işe yarar"
"Yalnız Poyraz'ın hala onu sevdiğini söylüyorlardı"
"Sanmıyorum. Arada ben vardım, unutmuştu onu"
"Bak Tutku, açıkcası onların aşkları çok farklı bir şeydi. Yani ben birbirini bu kadar seven iki insanı bir arada görmemiştim. Farklılardı, bu yüzden Poyraz onu hala seviyorsa buna şaşıramayız. Öyle bir sevgi bir anda bitmez"
"Biter!" bağırdığımı farketmemiştim
"Sakin ol"
"Sonra konuşsak olur mu Beren? İyi hissetmiyorum"
"Peki olur, ben gideyim"