Natapos ang praktis namin na ok ako, nilabanan ko yung sakit ko. Kahit medyo hapong hapo ako.
"Pare dika pa ata ok, medyo malamya ka maglaro kanina ah!" pansin ni Bryan.
"Sa totoong laban ko nalang ipapakita ang lakas ko, tatalunin natin sila." sagot niya.
"Tsss... Yabang!" bulong ni Sam, kala niya diko narinig kaya tinanong ko siya ulit. Tsaka ko siya inakbayan at isiniksik sa dibdib ko. Pang asar lang ksi bsa pa ako ng pawis. Hahaha
"Oliver di ako makahinga." sabi niya habang tinatanggal niya yung kamay ko sa pagkaka akbay sakanya.
"Ang sweet niyong dalawa magharutan." pansin ni Bryan saamin tsaka ako tumigil.
"Gusto ko kasing bumawi kay Sam, simula nung bata pa kami wala akong ginawa kung di asarin siya ng kung ano ano. And this last few days alam ko ako dahilan bakit laging maga mata nito. Gusto ko bumawi!" paliwanag ni Oliver.
"Sus, kaya naman pala! Alam niyo di na kami magugulat isang araw kayo na sa sobrang lapit niyong dalawa." sabi ni Jack.
"wag nga kayo, bestfriend kami!." singit ni Sam.
At sumingit nanaman si Ras na sana ganun din sila ni Bryan, pero yung muka talaga ni Bryan di mo maintindihan, ganyan talag si Ras mahilig magbiro. Hahaha. Palabas na kami ng gate bilang humarang si Hailey sa dadaanan ni Bryan.
"Hey Bry! Miss me?" sabi ni Hailey.
"No!" maikling sagot niya tapos lumakad na siya ulit, sinundan namin siya.
"Bry wait, can we talk?" sigaw ni Hailey.
"kausapin mo sarili mo! USER!!" sagot naman ni Bryan.
Sinundan nalang namin si Bryan hanggang a makasakay kami ng jeep, kawawang Hailey. At napag usapan naman namin yung baout sakanila habang nasa byahe kami pauwi.
"Mag usap kaya kayo, baka may maganda siyang dahilan." sabi ni Jess.
"Naku teh, wag na iniwan niya si Bryan tapos ayan siya ulit, kung kailan kilalang kilala na. Ganda niya ha!" sabi naman ni Ras.
Kita namin ang pagka inis ni Bryan kay Hailey!. Wala siyang imik sa jeep, kahit pinag uusapan namin sila ni hailey. Sa totoo lang me
"Tabi lang ho!" sabi ni Bryan. Nauna siyang bumaba saamin.
"Bye Bryan!" sabi namin at nag salute nalang siya saamin.
Kami na din sumunod na bumaba. Naglakad na kami papasok!
"Oh kayong mag bestfriend dito na kami, pag may oras kami bukas tambay kami sainyo." sabi ni Jess.
"Great! Ok sige bye!" sagot ni Sam at kumaway nalang kami sa dalawa.
Dalawa nalang kami naglalakad pauwi. Tahimik lang, pero binasag ni Sam ang katahimikan na yun sa isang tanong.
"ahm bakit ayaw mo gumamit ng inhaler?"
"Wala din namang kwenta yun, wala naman akong hika. Ahaha!" seryoso siya nun pero dinaan ko sa tawa, angf seryoso kasi.
"Oo nga pala, hehe sensya na!" sabi niya na natawa din.
"Ok lang, ahm wag mo nalang ipaalam sa iba tong kalagayan ko. Ok ba yun?"
"Pwede ba yun? kahit anong tago mo ng sikreto malalaman at malalaman yun!" sabi niya.
"tsk... Sige na pasok kana!" tapos ginulo ko buhok niya. Nag smirk lang siya saakin, at ako ngumiti sakanya.
Diko alam bakit ganito nararamdaman ko, pero di pwede to. Wala to wala... besfriend kami.
At eto na ang pinkahihintay namin, handang handa na kami manalo. Sana di takihin ng sakit habang naglalaro. Ayoko masira yun sisimulan ko.
"ano ready team?" sigaw ni Coach sa locker room namin.
"YES COACH!" sigaw din namin.
"ok lets go!" at lumabas na ng locker room namin si coach sumunod din yung ibang team.
"kaya ba Oliver?' tanong saakin ni Bryan.
"oo bro kaya ko." sagot ko. Tsaka niya ako tianpik sa balikat.
"goodluck saatin!" sabi niya at nag goodluck na din ako sakanya. At lumabas na siya. Ako nalang naiwan, nagdasal ako na sana di ako sumpungin ng sakit ko.
Papasok na din ako sa gym nakita ko sila at nginitian ko si Sam at ngumiti din siya, alam ko nag aalala siya, pero diko siya bibiguin ipapanalo namin to, na walang nangyayari saakin. At nag buzzer na, naghiwayan ang lahat, kanya kanyang cheer ng school at players. Grabe ang ingay talaga.
Simula na ang laro, swuabe lang muna ang mga galaw ko para di masyadong hingalin.. Hanggang saakin pinasa ni Matt yung bola kaya napatakbo ako at shoot! 3pts. Feeling ko nasobrahan ako sa takbo. Kaya feeling ko iba ang kulay ko, at hinihingal ng konti.
Pagdating ng 2nd half lamang ng 5 ang kalaban, nag uusap din kami ni Sam tuwing time out na magpa sub muna daw ako para maka pagpahinga ako, Pero ayaw ko talaga. Di niya na din ako pinilit, iniisip niya siguro baka pag awayan pa namin.
Balik ulit sa court saakin pinasa yung bola, malayo yung home namin kailangan ko tumakbo para di rin saakin maagaw ang bola. Shoot! 3pts... Sa 3pts na yun kapalit ang buhay ko. Kahit di ako nakatingin sakanya alam ko nag aalala na siya. Humawak na ako sa dibdib ko at dahan dahsng tumakbo. Biglang humingi ng time out yung team namin.
Kinamusta ako ni coach, kahit sabihin kong ok ako, pagpapahingahin lang niya ako. Gusto ko maglaro, nakakainis talaga tong sakit ko, pero sabi ko nga di yung sakit ko ang haharang sa mga gusto kong gawin. Pero ipinalit saakin si Rivera. Oo nakakalungkot kasi di muna ako pinag laro. Umupo ako at uminom, pinunasan ko na din pawis ko.
Nagstart na ulit yung game, Lamang na team namin ng 10, 3rd quarter na din 5mins. Ok yun kaysa naman tambak kami. So yun time out ulit, kahit wala ako sa court nakikinig ako kay coach.. Nag start ulit, nong nangyari sa team? Tambak na kami, gusto ko na pumasok at maglaro nanggigigil na ako hawakan yung bola.
Sobrang ingay na ng gym ngayon, puro cheer, sigawan ang maririnig. Puro Time out ang magkabilang team.
