ทรายขวัญก้าวลงจากรถเบนซ์คันหรูก่อนกระแทกปิดประตูหน้าตาบูดบึ้ง เธอไม่พอใจ โกรธ อิจฉา ทุกความรู้สึกผสมปนเปภาพมาริสากับคนรักท่ามกลางหญิงชายหลายคนในร้านอาหารที่เข้ามาขอลายเซ็นและถ่ายรูปโดยคนพวกนั้นไม่ชายตาแลเธอด้วยซำ้ทำเหมือนเธอเป็นอากาศทั้งๆที่เมื่อก่อนยายนั่นก็แค่เบ๊เธอเท่านั้น ตอนนี้กลับทำตัวราวนางพญาทั้งๆที่ดังมาได้ก็เพราะแก้ผ้าถ่ายรูปเท่านั้น..,
ร่างบอบบางของสาวสวยที่ก้าวปังๆเข้ามาในห้องโถงทำให้ร่างสูงที่ทอดตัวนอนดูทีวีใหญ่ยักษ์ตรงห้องนั่งเล่นที่อยู่ใกล้ๆกันชะเง้อมองก่อนถอนใจอย่างเอือมระอา รอจนกระทั่งหญิงสาวมากระแทกตัวนั่งแรงๆลงข้างๆจึงถามออกมาเบาๆ
"ไปทะเลาะกับใครมาอีกล่ะ มอเตอร์ไซค์หรือแท็กซี่..."
"เปล่า...ป๊ากับม๊าละเฮียนอนกันแล้วเหรอ...."
"ไปงานการกุศล..."
"แล้วเฮียละ...ทำอะไร..."
"ดูละคร...จริงสิมาริสาก็แสดงด้วยนะเพื่อนแกไม่ใช่เหรอ...เขาเก่งด้วยแกดูสิ..."พี่ชายชี้ชวนทำให้อดไม่ได้ต้องเหลือบตาดู...ถ้าไม่อคติก็ต้องยอมรับว่าเก่งแต่นาทีนี้เธอไม่มีอารมณ์จะชมใครทั้งนั้น
"ไม่เห็นจะได้เรื่องเลย...ทื่อซะ สวยก็ไม่สวย..."อาการสะบัดหน้าพร้อมคำวิจารณ์ทำให้คนเป็นพี่ชายมองน้องสาวงงๆ
"แกอิจฉาเขาเหรอหมวยเล็ก...."
"พูดอะไรน่ะเฮีย...ยายนั่นมีอะไรให้อิจฉาสองสามปีก่อนนางยังต้องพิมพ์งานแลกกับการใช้คอมของฉันอยู่เลย แล้วนางแบบที่ดังได้เพราะแก้ผ้าถ่ายรูปน่ะฉันไม่นับเป็นเพื่อนหรอก..."แล้วทรายขวัญก็คว้ากระเป๋าถือก้าวปังๆออกไป ขณะพี่ชายได้แต่ส่ายหน้า
"นิสัยเห็นใครได้ดีกว่าแล้วทนไม่ได้นี่แก้ไม่หายเสียทีสิน่าตั้งแต่เล็กจนโต...."อรัญบ่นน้องสาวกับตัวเองเบาๆก่อนหันมาสนใจละครทีวีต่อไม่อยากสนใจคนขี้อิจฉา...
