อาการอ่อนเพลียของมาริสาแสดงออกชัดเจนเมื่ออายุครรภ์ก้าวเข้าปลายเดือนที่สามท้องที่เคยแบนราบขยายใหญ่ขึ้นอารมณ์ก็ขึ้นลงจนตัวเองควบคุมไม่ได้ เธอหงุดหงิดเอาแต่ใจจนใครเข้าหน้าไม่ติดและที่สำคัญเธออ่อนเพลียราวกับว่าเธอกำลังจะตาย...
"ฉันต้องการหมอ...ได้ยินไหมฉันต้องการหมอ...ฉันกำลังจะตายคุณได้ยินไหมคุณทีธัช...ฉันกำลังจะตาย..."อาการกรีดร้องพร้อมทุบตีเขาทำให้ทีธัชถอนใจเขาไม่รู้ว่าคนท้องทุกคนจะเป็นแบบมาริสาทุกคนหรือเปล่าแต่สำหรับหญิงสาวที่กำลังลงไม้ลงมือกับเขาอยู่ตอนนี้ทำให้เขาต้องบอกตัวเองในใจ...เขาก็ต้องการหมอเหมือนกันก่อนจะช้ำในตายเสียก่อน
ตอนสายเรวินจึงได้รับรองคนไข้พิเศษสองรายในคราวเดียวกัน ทีธัชลากแขนหมอหนุ่มออกมาคุยกันนอกระเบียงขณะปล่อยให้พยาบาลตรวจเช็คความเรียบร้อยของหญิงสาวอยู่ในห้องพิเศษ
"มีอะไรวะ...เรานัดกันอาทิตหน้าไม่ใช่เหรอ..."เรวินถามเบาๆอย่างประหลาดใจเพราะเขานัดมาริสาอาทิตย์หน้าเพื่อทำอัลตร้าซาวดูการเจริญเติบโตและเพศทารกในครรภ์แต่ทีธัชกลับหอบเมียมาก่อนนัดเป็นอาทิตย์คิดว่านัดเขาไม่มีความหมายหรือไงไอ้ผัวเมียคู่นี้
"เมียกูต้องการหมอ...เธอบอกว่าเธอกำลังจะตาย...ผู้หญิงท้องเป็นแบบนี้ทุกคนหรือเปล่าวะพูดอะไรก็ไม่ถูกใจทำอะไรก็ขัดลูกตาอาละวาดร้องกรี๊ดๆทั้งวัน..."ทีธัชขมวดคิ้วบอกเล่าอาการพร้อมถามข้อข้องใจ
"ไม่นะ...แต่รายเมียมึงนี่น่าจะมีปัญหาคงต้องตรวจให้ละเอียดอีกที..."เรวินขมวดคิ้วเมื่อตอบเพื่อนรักเบาๆ
"หมะ...หมายความว่าไง...ลิซ่าเป็นอะไร...."ทีธัชจับมือหมอหนุ่มเขย่าหน้าตาซีดเผือดไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายหมายถึงอะไร
"ใจเย็นๆ...มันอาจไม่มีอะไรก็ได้แกอย่าเพิ่งคิดล่วงหน้า..."
"ก็มึงบอกมีปัญหา...เท่าที่มีอยู่หัวกูก็จะหงอกอยู่แล้วขืนมากกว่านี้กูเองก็อาจกำลังจะตายเหมือนกัน..."
