"แต่ทุกอย่าง...ควรมีข้อตกลง..."มาริสาเอ่ยออกมาเมื่อตกลงใจว่ายังไงเธอก็หลีกเลี่ยงการแต่งงานเพื่อแก้ปัญหาครั้งนี้ไม่ได้
"อะไร??..."ทีธัชถามออกมามองหญิงสาวตรงหน้าอย่างรอฟังข้อตกลงและพร้อมจะต่อรองเพื่อผลประโยชน์อย่างนักลงทุนที่ดี
"ตลอดเวลาของการแต่งงานคุณไม่มีสิทธิ์เข้ามาก้าวก่ายแตะต้องเรื่องส่วนตัวของฉัน...และตลอดเวลาหนึ่งปีเราก็จะแต่งงานกันแค่ในนามเท่านั้น...."มาริสายื่นข้อเสนอของเธอด้วยเสียงเรียบๆแต่ชัดเจน คนฟังกลับขมวดคิ้วนิ่วหน้าทำท่าราวกับว่าไม่เข้าใจ
"หมายความว่าไง...."
"ก็หมายความว่าเราจะแต่งงานกันแค่ปีเดียวเท่านั้นและตลอดเวลาหลังแต่งงานเราจะไม่ข้องเกี่ยวกันไม่ว่ากรณีใดๆทั้งสิ้น...."
"ปีเดียว...."ทีธัชทวนจำนวนเวลา
"ใช่...ปีเดียวหลังจากนั้นคุณก็ไปตามทางของคุณ ส่วนฉันก็จะกลับไปใช้ชีวิตของฉันมีถมไปที่คู่แต่งงานที่ไปด้วยกันไม่ได้แล้วยุติชีวิตแต่งงานลงหลังแต่งกันได้ไม่นาน สังคมปัจจุบันใจกว้างและรับได้กับเรื่องพวกนี้..."
"แล้วที่ว่าแต่งในนามหมายความว่าไง...คิดว่าแสดงละครอยู่หรือไง ถ้าตกลงแต่งงานกันเป็นผัวเมียกันแล้วไม่ให้ฉันนอนกับเมียจะให้ฉันวิ่งโร่ไปนอนกับใคร...ฉันเป็นผู้ชายนะไม่ใช่พระพุทธรูป..."ทีธัชค้านความคิดและข้อเสนอหญิงสาวอย่างไม่พอใจ
"ทุเรศ หยาบคาย น่าเกลียด คุณจะวิ่งโร่ไปนอนกับใครก็ช่างคุณและฉันก็รู้ดีว่าคุณเป็นผู้ชายแล้วก็เป็นผู้ชายที่มักง่ายและมักมากที่สุดเท่าที่ฉันรู้จัก..."มาริสาแหวกลับมาอย่างไม่พอใจพอกัน
"แล้ว...ถ้าฉันไม่ยอมละ..."ทีธัชค้านออกมาราวหยั่งเชิง
"ทุกอย่างที่คุณเสนอมาก็กองไว้ตรงนั้น...เวลาแค่ไม่กี่เดือนกับการเก็บตัวหลบนักข่าวฉันทนได้...."มาริสาตอบพร้อมเชิดหน้าขึ้นอย่างไม่แคร์
