อาการถอนใจเป็นระยะๆและใบหน้าที่ตึงเครียดของญาติคนไข้พิเศษทำให้เรวินเงยหน้ามองก่อนลุกขึ้นมาตบบ่าเพื่อนเบาๆอาจเพราะรู้จักกันมานานทำให้เขารับรู้ได้ว่าทีธัชกำลังเจอปัญหาที่แก้ไม่ตก
"เขาไม่ใจอ่อนกับแกเหรอ??...สัญญาปีเดียวที่มีแกสลัดมันไม่ออกเหรอวะ..."
"ไม่รู้สิไอ้หมอ...ก่อนหน้ากูก็ว่าเราดีกันแล้วเราทำอะไรร่วมกันกินข้าว เดินเล่น อ่านหนังสือ ถึงขนาดนอนด้วยกัน แล้วจู่ๆอาการหวาดระแวงของเขาก็กลับมาอีก..."ทีธัชยกมือลูบหน้าอย่างอ่อนล้าเมื่อสารภาพกับเพื่อนเบาๆ...เรวินคือเพื่อนที่เขาไว้ใจที่สุดและหมอนี่ก็อยู่เคียงข้างเขามาตลอดราวญาติสนิท
"ปัญหาล่ะ...อย่าบอกนะว่าไม่มี..."เรวินถามเมื่อนั่งลงข้างๆ
"กูไม่รู้...และกูคงเป็นคนสุดท้ายที่จะรู้ถ้ามีปัญหาเพราะเขาไม่เคยไว้ใจกูเลย..."
"ใจเย็นๆสิ...สังเกตรอบๆตัวแล้วมึงจะเจอ..."
"มึงพูดเหมือนรู้...."ทีธัชนิ่วหน้ามองเพื่อนด้วยแววตาสงสัย
"ไอ้เต้มันมาปรึกษากู...เรื่องนางเอกไฮโซน้องสาวไอ้รัญ..."
"ทรายขวัญเหรอ??..."ทีธัชนิ่วหน้าอย่างแปลกใจ
"ใช่...แกเคยรู้หรือเปล่าผู้หญิงคนนั้นเคยแย่งนายราเมศมาจากคุณลิซ่า...."เรวินถามก่อนเงยหน้ามองทีธัช
"ก็...พอดีตอนที่หมอนั่นมีปัญหากับลิซ่าฉันก็มีส่วน...ฉันเลยไม่แน่ใจว่าข่าวที่ว่าทรายขวัญแย่งหมอนั่นไปมันจริงหรือเปล่า...เพราะท่าทางเขาก็ไม่น่าจะเป็นแบบนั้น..."
"ต่อหน้าแกสิน่ารัก...แล้วต่อหน้าคนอื่นล่ะเคยสังเกตหรือเปล่า..."เรวินถามเบาๆ
"แกหมายถึง....."ทีธัชอุทานมองหน้าเพื่อนสนิทอย่างคาดไม่ถึง...เรวินพยักหน้าก่อนยกมือขึ้น
"อย่าไอ้ที...แค่นี้กูก็แย่พอแล้วสุภาพบุรุษที่ดีไม่ควรเอ่ยถึงสตรีด้วยคำพูดหยาบคาย...กูแค่อยากให้มึงสังเกตและระวังให้ดีก่อนปัญหามันจะใหญ่จนแกสางไม่ออก..."
