บทที่8

2.8K 61 4
                                    

แล้วจะเต็มใจหรือไม่ไม่สำคัญตอนนี้เธอต้องรับปรีชาเป็นคนขับรถโดยไม่มีทางหลีกเลี่ยง ชายวัยกลางคนดูจะเข้าใจอะไรๆง่ายดายเขาขอตารางเวลาทำงานจากเธอและทุกวันก็มารับเธอได้ตรงเวลาไปส่งเธอทำงานรอรับกลับมาส่งบ้านแล้วก็ลากลับไปและแน่นอนเงินเดือนคนขับรถธีทัชเป็นคนจ่ายเพราะคนที่ว่าจ้างปรีชาไม่ใช่เธอ...

"วันนี้ลุงปรีชากลับไปก่อนได้เลยนะคะ...ตอนเย็นลิซ่าจะแวะไปหาเพื่อน..."หญิงสาวบอกคนขับรถเบาๆก่อนก้าวลงจากรถ

"ครับ...."ปรีชารับคำอย่างเข้าใจแต่เขารู้ดีว่าคงกลับไปเฉยๆไม่ได้เพราะตราบใดที่เขาตอบไม่ได้ว่าหญิงสาวไปหาใครที่ไหนเรื่องก็จะไม่จบ

🍀มาริสายังคงทำงานตามตารางที่ซอนญ่าจัดไว้ให้แต่เธอแพลนไว้ว่าจะไม่รับงานเพิ่มหลังจากเก็บงานที่คั่งค้างหมดเธออยากหลบไปพักที่ไหนสักพักเพื่อปรับจูนตัวเองใหม่ เสียงข้อความเตือนร้องเบาๆทำให้ยิ้มออกมาวันนี้วันเกิดราเมทและเธอตั้งใจแล้วว่าจะเซอร์ไพรส์ด้วยการจองโต๊ะสุดหรูไว้กินอะไรๆอร่อยๆกันสองคนยังจำนำ้เสียงเหงาๆเมื่อเช้าของเขาได้เมื่อชายหนุ่มโทรหาเธอแต่เช้าแต่เธอแกล้งบอกเขาว่าต้องไปถ่ายละครต่างจังหวัด...อยากเห็นหน้าเขาตอนเธอไปหาตอนเย็นนี้จังเลยคงแปลกใจและแกล้งต่อว่าเธอนิดๆหน่อยๆแล้วสุดท้ายเขาก็จะยอมแต่งตัวไปฉลองวันเกิดกับเธอสองคน....

"ลิซ่า...มาตรงเวลาแปะมาค่ะพี่ช่ากับนังเลจะทำสวยให้ลิซ่าก่อนใครเลย..."ชาช่าชั่งแต่งหน้าประจำกองถ่ายเข้ามาจูงมือมาริสาไปนั่งหน้ากระจกก่อนจะเริ่มงานตัวเอง

"นังเลแกเห็นนางเอกไหม่ที่คุณกุ้งจะเอามาเสียบแทนแอนนาหรือยังเขาลือกันว่าไฮโซเชียวนะแกเป็นถึงลูกสาวเจ้าสัวจบจากนอกเชียวนะ...."

"เห็น...หยิ่งซะมองฉันทียังกะฉันเป็นหนูท่อ...ไม่ชอบ..."โอเล่ตอบสะบัดเสียงใส่อารมณ์ราวอีกฝ่ายมานั่งอยู่ตรงหน้า

โซ่รัก...ซาตาน(จบ)Where stories live. Discover now