ธีทัชถอนใจเบาๆมองดูนำ้เกลือที่หยดติ่งๆช้าๆสลับกับใบหน้านวลที่แม้จะซีดเซียวก็ยังสวยอยู่ หลังจากที่เขาแวะสั่งงานเลขาแล้วขับรถตามไปที่บ้านถึงได้เห็นว่าหญิงสาวนอนไข้ขึ้นอยู่กลางห้องคนเดียวลึกๆแล้วก็อดรู้สึกผิดไม่ได้ เขาคงเป็นตัวซวยเหมือนที่เธอว่าเพราะถ้าเขาไม่แทรกตัวเข้าไปยุ่งป่านนี้ผู้จัดการส่วนตัวของเธอก็คงอยู่เป็นเพื่อนกันไม่ทิ้งกันไปแต่ชายหนุ่มก็อดเถียงแทนตัวเองไม่ได้ว่าแล้วจะแน่ใจได้อย่างไรว่ายายกระเทยนั่นจะไม่พาเธอไปขายให้คนอื่น แต่ก็อดสงสารไม่ได้กับภาพที่หญิงสาวฟุบหมดสติอยู่กลางห้องราวกับว่าชีวิตเธอช่างโดดเดี่ยวและไม่มีใครเลย
เสียงเคาะประตูเบาๆพร้อมหน้ายุ่งๆของเจ้าของบ้านเพราะเขาไม่กล้าเสี่ยงพาเธอไปโรงพยาบาลเป็นข่าวขึ้นมาเดี่ยวแม่เจ้าประคุณฟ้อนเล็บใส่เขาอีกแค่นี้ทั้งหน้าทั้งคอของเขาก็เต็มไปด้วยรอยเล็บ
"อะไรวะไอ้วิน...."ทีธัชถามออกไปกับท่าทางแปลกๆของเพื่อน
"มานี่เลยไอ้ที...เราต้องคุยกันหน่อย...."เรวินกวักมือให้อีกฝ่ายตามมา
"อะไรของมึงทำท่ายังกะโลกจะถล่ม...."
"มึงกับคุณดารานี่มีอะไรกันถึงขั้นไหนแล้ววะ...."เรวินถามมองหน้าเพื่อนอย่างคาดคั้น
"ทำไม...."
"กูถามเพราะต้องการคำตอบไม่ใช่ให้มึงถามกลับ...."
"ก็...ก็พอประมาณ....."ทีธัชตอบอึกอักเขาไม่คุ้นนักที่จะเปิดเผยเรื่องส่วนตัวกับใคร
"ประมาณไหนละวะ....."เรวินตะคอกเบาๆอย่างไม่ได้ดังใจ
"ก็แล้วกูจะยังไงประมาณไหนกับเขา...หนักส่วนไหนมึงไม่ทราบ..."ทีธัชตอบกลับด้วยนำ้เสียงพอกัน
"ก็ถ้ายังไม่ถึงไหนกูก็อยากให้มึงห่างๆมาซะ..."
"ทำไม...."ทีธัชมองหมอหนุ่มอย่างไม่เข้าใจ
"ก็คุณดารานี่เขา....กำลังจะมีเด็ก...."เรวินบอกออกมาลำบากใจนิดๆกับการเปิดเผยข้อมูลผู้ป่วยกับบุคคลอื่นที่ไม่ใช่ญาติ
