ทีธัชยกมือเคาะประตูที่เชื่อมติดกันเบาๆหลังอาบน้ำอาบท่าจนสดชื่นหอมกรุ่นไปทั้งตัวแล้วแต่อีกฝั่งห้องกลับเงียบกริบราวไม่มีคนอยู่
"ลิซ่า...ฉันเข้าไปนะ..."ชายหนุ่มเอ่ยขออนุญาตก่อนเปิดประตูเข้ามาในห้องที่ตอนนี้เจ้าของห้องนอนนิ่งๆอยู่บนเตียง
"ลิซ่า...ไม่สบายหรือเปล่า..."ทีธัชก้มลงมองหน้านวลที่ซบกับหมอนมองมาที่เขานิ่งๆ
"คุณทีธัช...คุณเคยคิดหรือเปล่า??..."คำถามของหญิงสาวที่ถามเขาเบาๆยิ่งทำให้ชายหนุ่มงงหนักเข้าไปอีกกับอาการของเธอ
"คิดอะไร???..."ทีธัชขมวดคิ้วถามเธอกลับไปก่อนทรุดตัวลงนั่งบนเตียง
"มีสักครั้งไหมที่คุณจะคิดว่า...เด็กในท้องฉันไม่ใช่ลูกของคุณ..."
"หือ!!...อะไรทำให้เธอคิดว่าฉันจะคิดแบบนั้น..."
"แล้วคุณจะตรวจ ดี เอ็น เอ พวกเขาหรือเปล่า...."มาริสาไม่ตอบแต่เลือกที่จะถามชายหนุ่มอีกครั้ง
"ลิซ่า...ไปเอาความคิดแบบนี้มาจากไหนหือ..."ทีธัชถอนใจก่อนจับมือบางบีบเบาๆ
"ราเมท...เขาให้ข่าว...ถ้าคุณคิดว่าพวกเขาไม่ใช่ก็ปล่อยพวกเราไว้ตามลำพังอย่าเอาข่าวน่าอายแบบนั้นมาทำร้ายลูกฉัน...ได้ไหม??..."คำขอร้องพร้อมนำ้ตาเม็ดโตๆของมาริสาทำให้ทีธัชกัดฟันแน่น...ใครกันที่สาระแนเอาข่าวสกปรกนี่มาบอกมาริสา
"ลิซ่า...มันก็แค่ข่าวสกปรกของคนสกปรกที่ไม่หวังดีกับเราเท่านั้น ฉันไม่เคยคิดอะไรทั้งนั้นพวกเขาเป็นลูกของเรา...เธอเองก็รู้..."ทีธัชรั้งร่างบางมากอดแน่นอย่างปลอบโยน
"แต่คนอื่นไม่รู้...ข่าวพวกนี้จะทำให้ลูกดูไม่ดี ฉันผิดเองถ้าย้อนเวลาได้ฉันจะไม่เข้าวงการบ้าๆนั่นไม่ถ่ายแฟชั่นบ้าๆพวกนั้นมันทำให้ลูกฉันถูกมองไม่ดี...."มาริสายกมือกอดไหล่หนาแน่นเมื่อสะอื้นออกมาอย่างเสียใจ
"ไม่เอาน่า...อย่าคิดมากนะสิ่งที่ผ่านมามันไม่ได้เลวร้ายสักหน่อย เธอทั้งสวยทั้งเก่งลูกต้องภูมิใจแน่ๆ...."ทีธัชปลอบพร้อมเช็ดนำ้ตาให้อย่างแผ่วเบา
