ธีทัชเผลอกำมือแน่นอย่างไม่พอใจมองภาพเคลื่อนไหวของดารานางแบบสาวสวยที่แต่งหน้าเข้มรอยยิ้มเจิดจ้านั่นช่างห่างไกลกับวันที่เขาส่งเธอเข้านอนบนเตียงของเธอราวคนละคน การให้สัมภาสก็ยังวนเวียนคำถามเดิมๆว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเธอกับผู้จัดการส่วนตัวเมื่อจู่ๆฝ่ายนั้นก็หายไป
"พี่ซอนญ่ามีปัญหาส่วนตัวนิดหน่อยค่ะ..."รอยยิ้มพร้อมคำตอบที่ส่งออกไปไม่มีใครจับได้สักคนว่ามันฝืนเต็มที
"ไม่มีคะ....เราเข้าใจกันดี...ไม่ได้ผิดใจกันค่ะ...."คำตอบต่อมายืนยันถึงความสัมพันธ์ของเธอกับผู้จัดการส่วนตัว
"ไม่ค่ะ...ตอนนี้ลิซ่ายังไม่อยากทำงานร่วมกับใคร...ก็คงรับงานลดลงค่ะ....ค่ะลิซ่าจะได้ถือโอกาสพักผ่อนด้วย...ขับเองค่ะตอนนี้ลิซ่าขับรถเอง..."คำตอบต่างๆลื่นไหลพร่างพรูคงเพราะซักซ้อมมาเป็นอย่างดีแต่คำตอบสุดท้ายทำให้ชายหนุ่มขมวดคิ้วก่อนปิดโน๊ตบุคเอื้อมมือไปกดอินเตอร์คอมสั่งงานเลขาหน้าห้อง...
"เต้...ตามปรีชามาพบผมหน่อย..."
"ครับ...บอส..."
🍀🍀🍀มาริสาหันซ้ายขวาตามคำสั่งของช่างแต่งหน้าที่เม้าไปทำงานไปอย่างออกรสกับช่างผมที่เป็นสาวข้ามเภทเหมือนกัน
"ยายช่าแกเห็นรายชื่อหนุ่มน่ากอดที่สุดแห่งปีป่ะ...มีซื่อที่รักฉันด้วยอ่ะแก..."โอเล่ชั่งผมหันมาถามชาช่าช่างแต่งหน้าเบาๆ
"ต๊ายกล้าพูด...ที่รักแกน่ะมันผัวฉันย่ะ..."ชาช่าตอบกลับขำๆก่อนพยักเพยิดว่ารู้กัน
"แต่เขาลือกันว่าที่รักของฉันชอบเอาเงินฟาดหัวสาวๆแล้วลากขึ้นเตียงนะแก..."โอเล่บอกกล่าวต่อด้วยนำ้เสียงกระเง้ากระงอดราวสาวน้อยโดนนอกใจ
"ไม่จริงหรอกฉันว่า...หลอลากขนาดนั้นมีแต่จะแย่งกันไปแบให้ฟรีๆละไม่ว่า..."ชาช่าเถียงแทนราวกับไปนอนเฝ้าใต้เตียงยังไงยังงั้น
"พี่ๆกำลังพูดถึงใครกันค่ะ..."มาริสาอดถามไม่ได้เมื่อหน้าผมของเธอพร้อมเข้าฉาก
