Nagising ako na masakit ang buo kong katawan.
I stood dazed and confused.
What had just happened, I thought I was dreaming. I prayed I was dreaming.
Suddenly I felt a bit damp on my womanhoód.
It was real!
I burst into tears nang maalala ko ang nang...
Natigil ako sa pagbaba ng hagdan nang mamataan ko si Dan na may kausap sa living room.
Naramdaman siguro nila ang presensya ko kaya napalingon sila sa gawi ko.
Iniiwas kong tapunan ng tingin ang asawa ko.
Kilala ko ang tatlong lalaki. Sina Danreb, Manjoe at John Henry.
May dalawa pa silang kasama pero hindi ko alam ang pangalan nila. Kaibigan din siguro ni Dan.
Nahuli kong matiim na nakatingin sina Danreb at Manjoe sa akin.
Tama. Nakatitig silang dalawa sa tiyan ko. Nakaramdam tuloy ako ng pagkaasiwa.
Napansin kaya nila?
"Hi Chequi! Nagkabilbil ka?" Nakangiting sabi ni Danreb sabay kaway.
"Malamang. Walang séxercise. Nakakulong kasi sa còck cage ang birdy ng asawa." Tumatawang sabi ni Henry.
Nginitian ko lang sila at marahan akong bumaba sa hagdan.
Makikipagkita kasi ako kay Mei ngayon sa restaurant ni Crystal.
"Chequi, sandali." Pigil ni Manjoe sa akin nang makalabas ako ng main door.
"Bakit?" Nagtatakang tanong ko.
"Yong susi. Ibigay mo na sa asawa mo."
"A-anong susi, Manjoe?" Kunot-noo kong tanong.
"Yong pinadala namin ni Danreb sa Singapore."
Sandali akong napaisip. Ngumiti ako dito nang maalala ko iyon. Kung hindi ako nagkakamali, naisama kong ilagay sa suitcase ko.
"Sige. Pagbalik ko, ibibigay ko kay Dan."
"Hayaan na nating gawin niya ang gusto niya, Chequi. Mahirap pigilan ang taong ayaw magpapigil. Sa lahat ng kaibigan ko, si Danilo ang pinaka-agrésibo at pinaka-makitid ang utak. Sa oras na piliin niyang iwan ka, just accept it. Subukan mong maging masaya at huwag na huwag mo na siyang tatanggapin kung sakaling bumalik."
Parang may bumara sa lalamunan ko dahil sa sinabi ni Manjoe. So alam nila. Alam nilang may gusot sa pagitan namin ng asawa ko.
Tumango lang ako at tinungo ang gate.
Sa mga nakaraang araw, walang nagbago. I tried so hard to break through the stone wall. Pero walang nangyari. Masyadong matigas si Dan.
He knows that the silence, cold shoulder, and emotional isolation really hurt me so much. Pero mukhang wala siyang pakialam sa nararamdaman ko.
DANILO'S POV
"Ano'ng meron? Bakit mo kami pinapunta dito?" Tila nababagot na sabi ni Danreb.
Nandito na kami sa labas ng bahay ko.
Nakatingin kami sa mga kalalakihan na abala sa pagtakip ng glass sa swimming pool.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
