Nagising ako na masakit ang buo kong katawan.
I stood dazed and confused.
What had just happened, I thought I was dreaming. I prayed I was dreaming.
Suddenly I felt a bit damp on my womanhoód.
It was real!
I burst into tears nang maalala ko ang nang...
Parang hindi pa rin ako makapaniwala na natuloy ang kasal namin ni kitten ko.
Ang laki ng pasasalamat ko sa Dios kasi dininig Niya ang pagsamo ko. Pagsamo na sana hindi ako takbohan ng bride ko.
For me, the ceremony was what dreams are made of - magical and full of love. Full of love. Nag-uumapaw ang pag-ibig sa puso ko. Pag-ibig na nakalaan para lang sa iisang babae.
After a dull morning, the clouds cleared and the sun came out and shined over us for the ceremony.
Sabi ko nga, isang magandang pangitain ang pagsikat ng araw. Nagbabadya iyon ng pag-asa. Pag-asa para sa katulad kong groom na nakatatak na sa isip na hinding-hindi sisipotin ng bride.
Guwapong-guwapo ako sa puting suit na suot ko. Feeling ko nga ako ang pinaka-pogi sa lahat ng groom na mapapahiya sa harap ng maraming tao. Pero ang totoo, hindi ko iyon iindahin kasi sadyang makapal naman ang mukha ko. At para kay kitten, mas lalo ko pang pakakapalin para lang patunayan na mahal ko siya at sising-sisi ako sa ginawa ko sa kanya noon. Hindi ko naman talaga ginustong maging rapist minsan sa buhay ko.
Pero ngayon, sinasabi ng isang pasaway na parte ng utak ko, gusto ko na daw at hindi ko dapat isumpa ang pangyayaring yun. Kasi nagtagpo ang landas namin ni Chequi dahil doon. Hindi nga lang isang normal na pagtatagpo kundi ma-action, mahâlay at puno ng SPG wârning!
Seriously, naniniwala ako na si Chequi ang ibinigay ng Dios para sa akin. Kasi sa dami-dami ng babaeng puwede kong makatagpo matapos ang krimen na nagawa ko noon, siya pa talaga.
Siguro nga, totoo ang sinasabi nila na guhit ng kapalaran. Kasi ngayon malinaw ko nang nababasa ang nakaguhit sa palad ko. Pangalan ni Chequi Guillen!
Sabi ko nga, kumilos ang Dios para sa amin ni Chequi. Pinaghari Niya ang pag-ibig na bumibigkis sa amin.
When she walked down the aisle habang pinapatugtog ang My Valentine, sabi ko sa sarili ko, siya lang! Siya lang ang gugustohin kong makasama, makaniìg, buntisin, kukulitin at mamahalin ng tamang-tama.
When she got to the end of the aisle, I was very emotional and I was trying to hold myself together. It was a beautiful service, we exchanged vows and the ceremony was over before I knew it. Ni hindi ko ininda ang malaking nagastos ko para lang sa Church Wedding namin ni kitten. Willing pa nga akong gagastos ulit.
Masubukan kayang magrenew ng vow every year? Pag-iisipan kong maigi. At siyempre mahabang kuwentahan ang gagawin ko. Mahirap kasing mamulubi.
Our wedding reception was a big party. Sa Peninsula Hotel lang naman. It was exactly what Cherry wanted for our guests.
We got our speeches out of the way early in the night before main course, then we took to the dance floor.
Kahit napansin kong hindi komportable ang asawa ko nang nagsasayaw kami, pinilit pa rin niya.
Believe it or not, mula sa simbahan hanggang sa reception, ni hindi ko siya nahalikan sa lips. Ni hindi ko siya nayakap. Magaan nga lang ang pagkakalapat ng mga kamay ko sa baywang niya nang sumayaw kami. Kahit nangangati ang mga palad ko na damahin ang matambok niyang puwet, nagpigil ako. Pilit kong kinalma at sinaway ang mga malilib0g kong cels sa katawan.
Ganun pa man, masaya pa rin ang reception. Though may bahagi ng katawan ko ang hindi. Kasi hindi makahulagpos ang kalibògan ko. Tinikis ko to the maximum level!
There was one point I looked around and not one person was sitting at their table. They really know how to entertain! We also had a photo booth
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
