STROKE OF LUCK (Completed)

Epilogue (Part 1)

@Chequimine, sana magustohan mo itong surprise ni Danilo sayo.

To all readers, thank you so much!

♥♥♥

WÂRNING!
MARAMING P. LOL

♥♥♥♥♥

3 years later...

CHEQUI'S POV

"Ngiti naman diyan, kitten. Kanina ka pa nakabusangot."

"Bakit kasi hindi pa natin isinama si Snow Flakes pati ang Mama mo?"

"Hindi nga puwede. 3 years old pa lang ang anak natin. Hindi niya puwedeng makita ang surpresa ko sayo. Kapag nag-18 na siya, saka lang natin ipapaalam ang tungkol doon."

"Ano ba kasi ang surpresa na yan, Dan?"

"Huwag kang atat, kitten. Makikita mo rin."
Pumikit na lang ako. First time na malalayo kami sa anak namin. 4 days lang naman daw kami sa pupuntahan namin. Pero kahit na! Ngayon palang namimis ko na si Snow Flakes ko.

"Nandun naman si Mama kaya huwag kang mag-alala. Head Nurse siya sa isang kilalang Hospital sa Toronto. Magaling yon sa pag-aalaga ng bata. Kaya nga lumaki ako na matino di ba? Hayaan na nating masolo niya ang apo niya bago siya bumalik sa Canada."

Lumaki daw na matino.
Hindi na lang ako umimik. Baka kung ano-anu na namang kalokohan ang maisip niya kapag nakipagsagutan ako sa kanya.

Magtulog-tulogan na lang ako. Mas masaya sana kung kasama namin ang anak namin pati ang biyenan kong babae.

Ang isa pang kinaiinis ko, 15 hours na kaming bumibiyahe. Sa Cagayan Valley daw ang destinasyon namin.
Puwede naman kaming mag-eroplano sana pero ayaw ni Dan. Nag-kotse kami. Siya ang nagmamaneho. Buti sana kung pagda-drive lang ang inaatupag pero hindi! Naka-ilang hinto kami sa gilid ng daan.

Hindi kami nasiraan ng sasakyan. Hindi rin kami naubusan ng gasolina.
Mas lalong hindi kami tumigil para kumain sa restaurant kasi nagbaon kami ng pagkain pati inumin. 5 liters lang naman ang dala naming pomegranate juice!

Nakailang tigil kami kasi...kasi nga nag-recharge si Dan. Kailangan daw niyang umiskor ng quìckie. Quìckie ang tawag niya sa 37 minutes na ...na pagdrive niya sa akin bawat hinto ng sasakyan.

"Nasa Sta. Praxedes na tayo, kitten."

Sta. Praxedes? Ano ang gagawin namin sa maliit na bayan na ito?

Ang huling pagtapak ko sa lugar na ito ay noong katagpuin namin ni Mei ang rapist at nalaman namin na si Dan pala yun.

Nagmulat ako nang biglang ihinto ni Dan ang sasakyan.

"May bibilhin ako sa convenience store, kitten. Gusto mong sumama?"
Umiling lang ako.

"May gusto kang kainin?"
Hindi ako sumagot.

"Ako na lang ang bababa kung ganun. Hintayin mo ako. Saglit lang naman."

Nang makalabas siya sa sasakyan, pinagmasdan ko ang kanyang likuran.
Matikas talaga ang pangangatawan ng asawa ko. Ang tangkad niya at napaka-macho pa. Likod pa lang, naglalâway na ako.

Sa nakaraang tatlong taon, hindi nagbago si Dan. Napakalambing pa rin niya at hindi nawawala ang pagkasutil. Mapagmahal na ama at asawa. Yon nga lang, mas matakaw pa siya sa sèx ngayon.