Çam Kozalağı "Hırçın"

21.Bölüm\Sürahi

Bölüm Şarkısı: Pinhani - Hele bi gel

~~~~~~~~

"Batın korkuyorum" diye bağırdım. Ne zaman ağlamaya başlamıştım bilmiyorum. "Lütfen." dedim titrek nefesim ile. Ama sadece fısıltı olarak çıkmıştı sesim.

Birden Batın'ı ittim ve tezgahın üzerindeki bıçağı aldım. Neden yaptım böyle bir şeyi bilmiyordum ama şu an aşırı korkuyordum. Karşımdaki Batın değildi başka bir şeydi. Bir de az önce izlediğim korku filminin etkisi vardı üzerimde.

Ellerim titriyordu. Bıçağı Batın'a doğrulttum.
Hıçkırdım iki kere.
Ellerim aşırı titriyordu ve bıçağı Batın'a doğrultmuştum.
Ona zarar veremezdim.
Asla yapamazdım bunu.
Titreyen ellerimle yere çöktüm. Bıçağı kendime doğru tuttum. Şu an Batın'ın içinde dile getirmediğim bir şey vardı ve ben çok korkuyordum.
Ona zarar veremezdim.
Kendime de veremezdim ama deneyebilirdim.

Batın birden elimdeki bıçağı aldı ve lavobanın içine fırlattı.
Ellerimi yere dayadım ve sesli bir şekilde ağlamaya başladım. Zaten ağlıyordum ama bu sefer ağlamamam şiddetlenmişti.
Batın kollarımı tutup kendine bakmamı sağladı. "Delirdin mi sen?" dedi. Asıl deliren oydu.
Kollarından kurtuldum ve ayağa kalktım. "Ya sen benim ne hissettiğimi biliyor musun?" diye bağırdım. "Sadece şakaydı. Ben bu kadar korkacağını tahmin edemezdim. "
Kendi haklı çıkmaya falan mı çalışıyordu şimdi de?
Şakaymış!
Yaşadığım korku tarif edilmez bir şeydi. Şimdi de gelmiş şaka diyor.

Ben ona zarar vermemek için kendime zarar vermeyi göze almıştım.
Bana doğru bir adım attığında geri doğru kaçtım.
"Eve gidiyorum ben."

"Bu saatte hiçbir yere gidemezsin."
Bana doğru yaklaştıkça geri gidiyordum.

Hala ağlıyordum ve gram sakinleşmemiştim.
"Sen benim nasıl hissettiğimi bilemezsin tamam mı? Şaka yapmış ya!
Kendime zarar verecektim. " diye bağırdım.
Birden kollarını bana sardı.
Çırpındım ama kurtulamadım.
İkimiz birden yere çöktük.
"Özür dilerim. "
Gözyaşlarım onun tişörtünü ıslatıyordu. Sessizce ağlıyordum.
Korkmuştum hemde çok fazla.
Şaka olamayacak kadar gerçekti bir kere.

"Şşş. Korktuğunu anladığım an bitirmem gerekiyordu şakayı ama özür dilerim. Çok özür dilerim." diye fısıldadı. Başıma bir öpücük kondurdu. Sarıldım ona.
Az önce beni korkutan o değil miydi sanki?
Yine ona sarılıyordum işte.

"Özür dilerim." dedi tekrardan.
Hala az önceki şeye dönüşecek diye korkuyordum.

Mümkün müydü sahi?
"Pişt"

"Hı."
Ondan ayrılmadan kafamı kaldırıp ona baktım.

"Çok mu korktun?" diye sordu. Yok numara yaptım.
"Çok adisin!"
Güldü. Ağlamıyordum. Biraz olsun sakinleşmiştim.
"Gözlerin şişmiş. " dedi. Gözyaşlarımı sildi.
"Normal."diye fısıldadım. Ama duyup duymadığı şüpheliydi.
"Neden bıçağı kendine tuttun?" diye sordu.
Keyfimden!
"Sana zarar veremzdim. "

"Ama ben sana zarar verecektim." dedi. Doğruydu. Şaka olmasaydı eğer bana zarar verecekti.
"Köpeklik yaptın. " dedim tüm sakinliğim ile.
"Biliyorum ama konuyu değiştirme neden bıçağı kendine tuttun?"

"Sana zarar veremezdim dedim ya Batın." diye çıkıştım. Başımı tekrar göğsüne yasladım.
"Neden?"
Neden?
"Ben kimseye zarar veremem Batın sen de dahil. "

"Peki ya hayatın tehlikedeyse?"

Güzel soru.
"Yine de zarar veremezdim. O yüzden bıçağı kendime tuttum zaten. "