Çam Kozalağı "Hırçın"

28.Bölüm\"Batın gibi kokuyorsun."

Multimedya; Batın.
Bölüm Şarkısı; Justin Bieber - Love Yoursef

~~~~~~~~~

Eve geldiğimizde beri üzerimde büyük bir kırgınlık vardı.
Miray valizini hazırlıyor ben de Arya ile oynuyordum.

Kormuştum. Fazlasıyla hem de.

Düştüğüm an hissettiğim acı değildi, büyük bir korkuydu. Gözlerim kapandı. Batın yanıma geldiğinde açamadım gözlerimi.
Duydum sesini. Sesindeki korkuyu duydum ama cevap veremedim.
Bir nevi şok geçiriyordum sanki.

Benim için ağlamıştı.

Daha fazla düşünmek istemiyordum. Hayat güzel. Yaşamayı çok seviyorum ama sürekli etrafımda kötü olaylar oluyor. Ölüm var ve ben korkuyorum.

Ölmekten korkuyorum ama bazen de sevdiklerimin öldüğünü görmeden ölsem diyorum.

Ölümle baş başayım sürekli ve gerçekten korkuyorum.

Günlükle beraber gözlerimi de kapattım.
~

Biraz daha Arya ile oyalandıktan sonra benim odamdaki Miray'ın yanına gittim. Bu gün her ne kadar eğlenmiş olsak da Miray durgundu ve Buse'yi öğrenmişti.
Yalova dan böyle gitmesini istemiyordum. Bir hafta sonra yılbaşı için ve benim doğum günüm için geri gelecekti ama üzgün gitmemeliydi.

"Miray konuşalım mı? " diye sordum.
Yatağın bir ucuna oturdum.
Valizi kapatıp yanıma oturdu.

"Dicle, Emir iyi değil. Kendine zarar bile verebilir. Onun acısına şahit oldum ben. Çok farklı bir acıydı. Sanki ihtimaller bile benim canımı acıttı. Sevgilim ölse bende onun gibi olurdum her halde. Çok acı çekiyor. Onunla arkadaşlık kurup derdini dinlemek isterdim. Anlatır mıydı bilmiyorum ama dertleşmeye ihtiyacı var. Herkese kapatmış kendini. Buray geldi aklıma. O böyle olduğunda ne hissettiysem Emir öyle olunca da bunu hissettim. Kardeşim gibi hissettim. Yardım etmek isterdim. Ama gidiyorum. Onu yalnız bırakmayın."

Buray Miray'ın abisiydi. Yani öz değildi. Buray abim ile arasında çok farklı bir yakınlık vardı ve Buray abi en yakın arkadaşının ölümüne şahit olmuştu. Bir iki ay toparlayamamıştı kendini. O gelmiş aklına.

Emir'in durumunun bende farkındaydım ama kendine zarar verebilecek derecede olacağını düşünmüyordum.
Miray ile dertleştik biraz.
Vapur saati gelmişti.
Başımda düşmenin verdiği ağrı vardı. Umursamadım.

Hep beraber Miray'ı vapura bırakacaktık. Annem gelmek istese de biz bizim grup ile Miray'ı bırakacağımızı söylediğimiz zaman kapının önünde beş saat kadar Miray'a nasihat verdi ve bizi evden yolcu etti.
Kapıda bekliyorlardı bizimkiler.
Emir yoktu bir tek.

Miray'ın gözü Emir'i aradı. Ama yoktu. Hep beraber vapurun olduğu yere geldik. Daha yarım saat kadar vardı. O yüzden biraz sohbet ettik.

Ben gitsem bu kadar üzülürler miydi acaba. İki hafta lan. Kuzenim o benim. İki haftada ne kadar alıştınız.

Miray tam vapura gidecekken "Miray!" diye seslendi Emir. Gelmişti.

Miray gülümsedi.
Herkese sarıldıktan sonra Emir'e de sarıldı. Tam yanlarındaydım. Ama Miray Emir'in kulağına bir şey fısıldadı. Bunu duyamadım.

Emir Miray'dan ayrılıp yüzüne baktı.
"Kendine iyi bak güzel kız. " dedi Emir.
Emir yine ifadesizdi her zamanki gibi mutsuzdu ama eskisi gibi umutsuz değildi bakışları sanki.
Miray Emir'e ne söyledi bilmiyorum ama Emir o söylediği şeyden sonra biraz ifadesini değiştirmişti.