Çam Kozalağı "Hırçın"

18.Bölüm\Toprak

Multimedya da Toprak

Bölüm şarkısı: İrem Derici Aşk Olsun

~~~~~~
Bizim sınıfın katına geldik.
"Benim hakkımda yanlış düşüncelere kapılma bir daha. Sana zarar vermem. Aksine aşırı sevdim seni. Yani şu sahte sevgili olayını belki gerçeğe dönüştürürüz ne dersin? "

"Bilmem bakarız."diye cevap verdim. Birden gözlerini büyüttü ve bana baktı.
"Şakaydı." dedim. "Bir an umutlanmıştım be güzelim." Güldü. Bende güldüm ve veda edip geçen ders girmediğim sınıfıma girdim. Arkamdan ,"Hiç mi umut yok? " diye bağırdı. Omzumun üstünden ona bakıp."Belki." dedim ve hafif kıkırdadım. O da aynı şekilde güldü ve başını iki yana sallayıp gitti.

Batın Merve'nin yanında değildi. Kendi sırasındaydı. Az önce tuvaletin kapısını kıracak gibi çarpmıştı. Ben sanırım biraz ileri gitmiştim.
Yanına doğru gittim
"Oturabilir miyim? " diye sordum. Ona da hak veriyordum. İki teneffüstür tanıştığım birine sarılırken görmüştü beni. Başı ile onaylayınca yanına oturdum.
"Ege iyi birisi. " dedim. Belki açıklama yapabilirdim. "Umurumda değilsiniz." Bana bakmıyordu. Elindeki telefon ile uğraşıyordu. "Çok yakın arkadaşım sadece." dedim.
"İki teneffüs bir ders. Ne kadar yakın olabilirsiniz? " Başını kaldırıp bana baktı.
"Sadece ona yardım ediyorum."

"Sarılarak mı?"
Kıskanıyordu.

"Sarılarak." dedim gözlerinden gözlerimi çekmeden.
"Korkuyorsun anlıyorum.
Bana yakın olmaktan korkuyorsun. Uzaklaşmaya çalışıyorsun bunu da anlıyorum. Ama gidip başka birilerine sarılarak, konuşarak, yapamazsın bunu. Ben izin vermem. İzin veremem çünkü benden uzaklaşmaya çalışma çaban için başka biri ile gülmene katlanamıyorum. "

Ondan uzaklaşmak istiyor muydum?
Belki biraz. Evet yakınlığından bazen rahatsız oluyordum ama uzaklaşmaya çalışıyor muydum?
Aslında dediği şeylerde sadece bir cümleye takılmıştım. Bana yakın olmaktan korkuyorsun..
Korkuyor muyum?
"Sana yakın olmaktan korkuyor muyum?"
Aramızda büyüyen bir sessizlik vardı. İkimizde bakışlarımızı birbirine kenetlemiştik. Sanırım ders beden eğitimi olacak ki herkes yavaş yavaş sınıfı boşalttı.
"Korkuyorsun." dedi duygu yoksunu olan sesi ile. Sonra devam etti.
"Korkma."
Gözlerimi bir an olsun ayırmıyordum ondan. O da benden ayırmıyordu gözlerini.
Şaşkın hissediyordum. Bunu tespit etmişti. Batın'dan uzaklaşmak için Ege ile takıldığım gerçek değildi. Ege'ye yardım ediyordum ve iyi biriydi o.
"Uzaklaşma benden." dedi. Eli ile ön tarafıma doğru dökülen saçalarımı geriye doğru attı. Bunu yaparken eli boynuma temas etti. Bir anda irkildim ama gözlerine ısrarla bakmaya devam ettim. Susuyordum.
Konuşamıyordum.
Belki de konuşmak istemiyordum.
Belki de konuşacak bir kelime bulamıyordum.

İyi de ben ona yakın olmaktan korkmuyordum ki.
Sadece fazla heyecanlanıyordum.
Normal insanlardan daha fazla heyecan duygusuna sahiptim.
Heyecanlanınca da nefes almayı unutuyordum.
Farklıydım ben.
Bir de karışımdaki Batın'dı.
Evet etkileniyordum ondan hem de çok fazla.
İlgim de vardı. Bunu da kabul ediyorum.

Astım da vardı işte.

Bir de şu bir türlü iyileşmiyor olan yaralarım var.

Her zorlamam da kanayan yoğun acı ile beni mahveden hayatımda asla izi geçmeyecek olan o yaradan bahsediyorum.

Hem ruhen hem bedenen...

Uzaklaşma benden...

O dediklerinden sonra aramızdaki bakışma daha da derinlere inmişti.

''Ben korkmuyorum. '' dedim usulca. ''Sadece..'' Tekrar sustum.
''Sadecesi yok işte korkuyorsun.''

Elini yanağıma koydu. Baş parmağı ile yanağımı okşadı. ''Uzaklaşmanı istemiyorum benden. '' diye fısıldadı. Yavaşça bana yaklaştı. Aramızdaki mesafeyi kapattığında gözlerimi kapattım.