Çam Kozalağı "Hırçın"

48.Bölüm\Gerçek

Bilinmezin bilinir kılındığı zamanlarda sonsuzluğa akıp gitmek istedim.
Yok olmak istedim.  Mahvolmak istedim.

Gerçekle hayali ayırt edebilmek istedim.

"Batın." diye mırıldandım.
Bu gerçek olamazdı değil mi?

"Ben delirdim."

Gözlerimden yaşlar akarken karşımda kanlı canlı daha önce sadece fotoğraflardan gördüğüm o kıza bakıyordum...

"Delirdim ben."

Boğazım düğümlendi.
Dizlerimde derman kalmadığını anladığımda Batın'a tutundum. O da benimle aynı haldeydi.
Gözlerini kırpmıyordu.

"Bak bana. Gerçek değil. Bir çeşit-"
Hıçkırdım. Devamını getiremedim.

"Buse?"
Batın'ın sesi paramparçaydı.

Buse'nin gözleri kıpkırmızı durduramadığı göz yaşları vardı.

"Gerçeğim." diye fısıldadı.

O an Batın öyle sıkı sardı ki kollarını karşısındaki mucizeye...

İçim gitti. Mahvoldum.

"Gerçeksin."
Ayrıldı yüzüne baktı.
Sonra tekrar sarıldı. Saçlarını öptü.

İkisinin, hatta üçümüzün göz yaşları durmuyorken yere çöktüm onlar gibi.

"Allah'ım."
Sarıldı. Öptü.
Yüzüne baktı.

"Allah'ım gerçeksin."
O kadar sıkı sarıyordu ki her seferinde.

"Ölmüştün. Hayır gerçek değilsin.  Sen gözlerimin önünde öldün."

Geri çekti kendini. Kafasını iki yana sallayıp.

"Gerçek değilsin! " diye bağırdı.

Buse bu bağırışa irkilirken Batın ellerini başına vuruyordu.

"Allah'ım bu hayali geçir.  Lütfen.  Şu an bu hayale ihtiyacım yok. Bu acımı körükler. Geçsin." diye bağırdı. 

Buse hıçkıra hıçkıra küçük elleriyle  Batın'a tutundu.

"Bırak ben bu hayali yaşayabileyim lanet olası!" diye bağırdı. 

Sonra Batın da boşverdi.
Öyle sıkı sarıldılar ki...

"Çok canın yanıyor mu orada?" diye fısıldadı Batın.

"Toprak canını acıtıyor mu ikizim?"

Elimi ağzıma kapattım. 
Dizlerimi karnıma çekip hıçkıra hıçkıra ağladım.

"Yalnız mısın orada? Uzun zamandır rüyalarıma uğramıyordun soramıyordum. İyi misin orada?"

Buse Batın'a uzun uzun baktı.

"Yalnızdım. Çok yalnızdım." diye fısıldadı.

Sonra kafasını kaldırıp yoğun bakıma baktı.

"Emir bana gelmek istemiş."
Batın başıyla onayladı.

"Dayanamadı." dedi.
"Bende çok istedim. Bende çok gelmek istedim. Ama yapamadım."

Batın'ı ağlarken görmek beni mahvediyordu.

"İyi ki gelemediniz ikinizde."

Hıçkırıklarım durmazken sadece onları izliyordum.  Etrafta kimse yoktu...

"Ben geldim çünkü. İyi ki ölmediniz. Yoksa kendimi affetmezdim."

Batın Buse'nin göz yaşlarını sildi
"Hemen gitme olur mu Buse. Bu ana biraz daha ihtiyacım var. Emir'in uyanmasını benimle bekle olur mu?" diye sordu Batın.
Buse ise Batın'ın başını göğsüne yasladı.