F4 (B.O.F)

TANITIM

Eğlenceli bir âileye sahipseniz eğer; sizden şanslısı yoktur. 17 yıldır en büyük kardeş olarak, yeri gelince fazla şanslı, yeri gelince fazlasıyla şansız olduğum zamanlar oldu. Ama matrak bir âilem olduğu gerçeğini değiştirmiyordu. En başında annem.. Âilemizin en renkli üyesiydi. Belki de hepimizin neşesi ondan kaynaklanıyordu. Ama hedefleri çok yüksekti, mesela hepimizin popüler bir kolejde okumasını deli gibi istiyordu. Her zaman kafama vurarak,

"Zengin bir koca bulamazsan, seni evlatlıktan reddederim." adlı içi boş tehditlerini savurmaktan hiç vazgeçemezdi. Bunu duyan babam,

"Hatun; boşuna hayal kurma. Anasına bak, kızını al demişler. Hadi ben çulsuzum, seni bırakamadım. Zengin koca bu kızı iki güne kapıya getirir." diyerek annemi sinir etmekten biraz olsun geri durmazdı. Bunları samimi söylemiyordu, bunu biliyordum. Annemin sinir olmuş hâli babama her zaman için büyük haz verirdi. Ve bu durum her ne kadar annemi çıldırtsa da, hepimiz kahkahalarla izlerdik.

Birde benim iki tane baş belası kardeşlerim vardı. Samet âilemizin en küçük bireyi idi. 14 yaşında, aklı yalnızca parada ve oyundaydı. Bedava mezar bulsa içine girecek kapasiteye sahipti. O denli paragözdü.

Hilal benden bir yaş küçük olan kız kardeşimdi. İki kız kardeş birbirine nasıl bu kadar zıt olabilirdi? Mesela en büyük örnek, o âilemizin cool tarafıydı, hatta belki de yalnızca cool olan oydu, bende ise coolluktan eser yoktu. Ben pembenin kızıydım, o ise siyahın.. İç dünyası siyaha boyanmış ve karanlığın en koyu tonuyla kaplanmıştı. Ve bu yalnızca benim bildiğim kadarıydı. Kim bilir içinde daha neler taşıyordu? Ruhsuz, umursamaz olması dışında, fazlasıyla da zekiydi. Çok sık espri yapmazdı belki ama, onun yaptığı bir espriyi dakikalar boyunca düşünebilirdiniz. Ve birde benim aksime çok iyi laf sokardı. Onu belki de en çok bu yüzden kıskanırdım.

Ve son olarak ben.. Yağmur. Fazlasıyla renkli bir kişiliğe sahip, babasının kızıydım. 17 yaşında 11. sınıf okuyan çevremde olup biten hiçbir şeyin farkına varamayan bir aptal.. Kitap okumayı aşk kabul eden, kitap karakterlerinden başka bir erkeği hayatına almayacak kadarda tutumluydum. Çok fazla erkek arkadaşım vardı belki ama, sevgili seviyesine hiç çıkamamıştım. Belki de ihtiyaç duymamıştım, çünkü öyle bir âileye sahiptim ki; herşeye bedellerdi..