F4 (B.O.F)

KOLEJ

Bir gün içerisinde tüm hayatınız bu denli değişebilir mi? O bensem, tabiki de evet. Sadece intihar edecek birini kurtardım diye tüm herkesin ilgi odağı olmam sizce de çok saçma değil mi? Belki çok klişe olacak ama, benim yerimde kim olsa aynı şeyi yapmaz mıydı? Ama insanların derdi çok başkaydı, normal devlet lisesinden birini kurtarmış olsaydım, adım bile duyulmazdı. Ama meşhur Yamanlar Kolej'inden birini kurtarınca halk kahramanı kabul edildim.

Açık olan televizyona kulak asmadan kendi hâlimde masaları silmeye çalışıyordum. Ama duyduklarım dikkatimi dağıtıyordu.

"Yamanlar Kolej'inin böyle bir olaya karışması tüm âilelerin güvenini sarstı. Birçok ebeveyn yaptırmış olduğu kayıtları geri aldı." bence bunu yapmak için geç bile kalmışlardı. Bu okula yalnızca seçili âileler kabul ediyorlardı. İlk okuldan, üniversiteye kadar, tüm eğitim aynı isim altında tamamlanıyordu. Yamanlar Koleji.. E hâliyle öğrencilerinde egosu tavandı. O okula kabul edildikleri için kendilerini seçilmiş olarak kabul etmişlerdi. Buda onlar için çok büyük bir ego sebebiydi.
"Yağmur, şu anki lakabının ne olduğunu biliyor musun?" İrem'in sesini duyunca ona döndüm. İrem kafede iş arkadaşımdı.

"Neymiş?" dedim meraklı görünmemeye çalışarak, ama fazlasıyla merak etmiştim doğrusu.

"Sana mucize kız diyorlar. Böyle bir şeyi kimse yapamazmış." aman onlar çok biliyorlar. Ciddi anlamda anlamıyorum, bunda bu kadar abartacak ne var? İrem'e cevap vermeden masaları silmeye devam ettim. Bu durumdan şimdiden sıkılmıştım. Ama İrem susmaya niyetli değildi.

"Peki niye çiçek dörtlü? Çok mu yakışıklılar?" ilk başta F4'ün ne olduğunu anlamamıştım ama, Samet bana bunun açılımını çok güzel yapmıştı. F- Flower oluyordu. Bunlarda 4 kişi küçüklüğünden beri okulun en popülerleri olarak, herşeyi istedikleri gibi yapabiliyorlardı. Grubun lideri Poyraz Yamanlar okulun sahibiydi. Zaten herşey onun başının altından çıkıyordu. Bu çocuğu hiç görmemiştim ama, şimdiden ölesiye nefret ediyordum. Yine İrem'i cevapsız bıraktım, çünkü biliyordum. Daha evde beni bekleyen bir sürü soru vardı.

***

Kafeden çıkınca bisikletime binip eve gittim. Bizim evin önünde siyah son model bir araba vardı. Başkası için olmalıydı, bizim evin önünde bu arabanın işi neydi? Daha fazla kapının önünde durmadan anahtarımı çıkarıp eve girdim. Büyük bir coşkuyla,

"Ben geldimmmm." ama içeride tanımadığım adamı görünce coşkum yarıda kesildi. Adam beni görünce ceketinin düğmesini ilikledi ve bana selam verdi.

"Bu mucize kızla tanışmak sonunda banada nasip oldu, memnun oldum Yağmur hanım." hanım kelimesi üzerimde ne kadarda eğreti durmuştu böyle. Anneme baktığımda yüzünde güller açıyordu, işte şimdi kötü bir şey olduğuna yemin edebilirdim.

"Yarından itibaren Yamanlar Kolej'ine gidiyorsun." annem sonunda ağzındaki baklayı çıkarmıştı. Ve bu durum benim hiç hoşuma gitmemişti.

"Ne?" diyebildim sadece. Bunun nasıl olduğunu anlamamıştım. Annem hemen anlatmaya başladı.

"Okulun sahibi senden çok etkilemiş, bu yüzden seni burslu öğrenci olarak kabul edecekler." işte bu düpedüz yalandı. Okulun karizmasını toparlamak için beni kullanıyorlardı, ben buna müsaade eder miydim?

"Hayır." dedim direk, annemin gözleri kocaman açılmış, adamın ise yüzünde hayal kırıklığı belirmişti. Annem hızla yanıma gelip koluma çimdik attı, ben acıyla inlerken o bana kızmakla meşguldü.

"Sus kız, valla seni öldürürüm." hemen annemden uzaklaşarak mızmızlanmaya başladım.

"İstemiyorum ya, hem babamın haberi var mı?"