F4 (B.O.F)

KURA

Dün Poyraz duyurusunu yaptıktan  sonra bir daha ortalarda görünmemişti, bende onun etrafında dolaşmamıştım açıkçası. Okuldan uzaklaştırma aldığım için okula da gidemiyordum, aynı zamanda bunu annemlere de açıklayamıyordum. Bu yüzden sabahın köründe evden çıkmak zorunda kalmıştım. Sanırım artık Poyraz'la konuşup, bu yanlış anlamaya bir son vermeliydim. Yoksa bu boyle gitmeyecekti, okula giremediğim için bahçe kapısında beklemeye başladım, sanırım Poyraz okula girmişti, çünkü saatlerdir bu kapıdayım ve onun hâricinde herkes gelmişti. Dersin bitmesine bir saat kalmıştı ve ben hâlâ Poyraz'ı görememiştim. Belki de bugün hiç okula gelmedi, ki bu daha mantıklı bir seçenekti.  Umudumu kesip gideceğim sırada okulun kapısında beliren Poyraz'la göz göze geldim. Beni görünce ilk etapta yüzüme bakmaya devam etti, belki de o da olayların farkına varmıştı, ona gülümsediğim sırada beni görmemezlikten gelip arabasına bindi. Demek ki daha farkına varamamış. Daha arabayı çalıştırmadan arabaya doğru koşmaya başladım. Ama o koştuğumu farkedince arabayı çalıştırdı, ben ise mal gibi arkasından bağırıyordum.

"Poyraz bekle beni, Poyraaaaaz." Ayyyyş, beni beklemeden gitti, bana ciddi anlamda kızgındı. Haklı aslında, bende olsam bende kızardım, ama benim suçum yoktu ki. Ne olursa olsun kendimi ona affettirmeliydim. Hızla geri dönüp bisikletimi alarak peşinden gitmeye başladım. Neyse ki arabayı hızlı kullanmıyordu, ve görünen o ki, arkasından gittiğimi farketmemişti. Yoksa eminim ki gaza basıp beni ardında bırakırdı. Pedalları o kadar hızlı çeviriyordum ki, artık bacaklarımda derman kalmadı. Sonunda evine gelebilmiştik. Arabası durunca bende hemen sağına bisikletimi durdurdum. Arabadan inip beni görünce şok oldu, tabii nasıl geldiğimi merak ediyordu.

"Sen? Nasıl?" Şimdi bunu sana açıklamakla uğraşamam Poyraz.

"Konuşmanız lazım Poyraz." Ahhhh nefes nefese kalmıştım. Beni bir anla sonra sana yapacağımı biliyorum ben.

"Benim konuşacak hiçbir şeyim yok!" Hadi canım, şeytan diyor ki, al kafasını sürt duvarlara. Ama şuan şeytana uyacak değilim, bunu sonraya saklıyorum.

"Benim söyleyeceklerim var ama." Bunu der demez bana bakmayı kesip eve girmeye yeltendi.

"Sana benimle artık konuşma demedim mi!'' hızla koşarak önünü kestim.

"Poyraz daha hiçbir şey anlatmadım ya.'' önünü kesince beni hiç kibar olmayacak bir şekilde itip devam etti. Ama vazgeçecek değildim.

"Ya Poyraaaaaz!"

"Kızım bela mısın başıma?" Sonrasında benden kaçarak koşmaya başladı, yemin ederim çocuk gibi. Bende mecburen peşinden koşmaya başladım. Resmen o kaçıyor ben kovalıyordum. Tam yakalayacakken tekrar elimden kaçırdım. Ulan Poyraz!

"Gelmesene kızım peşimden." Hâlâ koşarken en sonunda arabaya bindi.

"Ya Poyraz dur gitme, bak beni dinlemen lazım." Ahhhh yine beni bırakıp arabayla gitti ben ise hâlâ mal gibi peşinden koşuyordum.

"Poyraaaaaz." Beni durduran önümde son model bir arabanın durması oldu, camlar kapalı olduğu için ilk etapta kim olduğunu göremedim. Ardından camı açınca acaip güzel bir kadınla karşılaştım. Bana yan tarafı göstererek

"Bin." Dedi, bu kim lan?!

"Efendim?"

"Onu yakalaman gerekmiyor mu? Çabuk ol da bin işte." Woooow, Allah bana acıdı ve bu meleği gönderdi galiba.  Allahım bu jestinle beni çok etkiledin. Şükrümü daha sonra yapacağım, şimdi bildiğin gibi çok önemli bir işim var. Daha fazla oyalanmadan ön koltukta yerimi aldım. Bu kız kim bilmiyorum ama Hızır gibi yetişti resmen. Ben arabaya biner binmez Poyraz'ı takip etmeye başladık.  Büyük bir kovalamacanın içerisindeydik, Allahım resmen filmlerde ki gibi çok heyecanlı. Yanımda ki kız ne yaptı etti sonunda Poyraz'ı alt etmeyi başardı. Sonrasında hızla arabadan inip Poyraz'ın yanına gitti, bu sırada Poyraz'da arabadan inmişti.