F4 (B.O.F)

EŞEK ŞAKASI

"Sadece bir cümlene ihtiyacım var." Bunu benimde söylemeye ihtiyacım vardı, benimde seni sevdiğimi söylemeye ihtiyacım vardı. Am bunu yapamazdım, sadece beni affetmesi için ona olan sevgimi kullanamazdım. Zor da olsa kendimi geri çekmeyi başardım, bu Poyraz'ı yine hayal kırıklığına uğratmıştı. Onu bu kadar fazla hayal kırıklığına uğrattığım için kendimden nefret ediyordum.

"Bunu yapamamam." Diyebildim nihayetinde, bunu demek benim için ne kadar zordu haberi var mı?

"Seni affetmek istiyorum Yağmur, bunca şeye rağmen herşeyi unutmak istiyorum." Bende bunun farkındayım, ama şuan olmaz Poyraz. Yüzüne bakmaya yüzüm olmadığı için kafamı önüme eğdim. Bunun üzerine sinirle bağırmaya başladı.

"Bu son şansındı Yağmur, yarın herşey bitmiş olacak ve sen yalvarsan bile seni affetmeyeceğim." İşte tam da bu yüzden sana olan hislerimi dile getirmiyordum ya, bu benim hatamdı, bunu sana olan sevgimi kullanarak aşmayacaktım. Hâlâ onun yüzüne bakmıyorken, sert bir şekilde omzuma vurarak beni yalnız bırakıp gitti. O gittikten sonra dizlerimin üzerine çöktüm, bunu nasıl atlatacaktım bilmiyorum. Yarın ne olursa olsun o yarışı kazanmak zorundaydım, yoksa bunun vicdan azabından kurtulamayacaktım..

***

Ve artık son yarışa gelmiş bulunuyorduk, ilk etapta Sarp ve Cenk yarışacaklardı. İlk gelen taraf kim olursa ikinci kişi anında atlayıp yüzecekti. Nihayet Sarp ve Cenk yarışmaya başladılar. İlk etapta aynı hızda ilerlerken, sonrasında Sarp Cenk'i geçmeye başladı. Hadi Sarp bunu yapmak zorundasın. Zamanla Sarp Cenk'e büyük bir ara açmaya başladı, bu da benim için büyük bir avantaj sağlamış olacaktı. Nihayet Sarp bitiş çizgisini geçince ardından ben suya atladım. Ben biraz ilerledikten  sonra Burak'ta ardımdan suya atladı. Bir erkek olduğu için muhtemelen benden daha hızlı yüzecekti, bu da biraz olsun panik yapmam için yeterli bir sebepti. Tüm gücümü kullanıp yüzmeye devam ettim. Artık bitiş çizgisine çok az kalmıştı ve Burak bana yetişmişti. Bu gidişle beni geçecek gibi görünüyordu. Şuanda aynı hizada ilerliyorduk. Gücümün son raddesini kullanarak biraz olsun hızlandım. Artık Burak'la hangi seviyede olduğumuzu kavrayamıyordum. Nihayet bitiş çizgisine çok yaklaşmıştım, tam yüzmeyi bıraktığım sırada etrafı büyük bir karanlık kapladı. Sanırım Burak'la aynı anda yüzmeyi bırakmıştık. Ama karanlık olduğu için göremiyordum. Çok zaman geçmeden biri ışıkları tekrar açtı. Sudan çıkardı çıkmaz gözlerim Poyraz'ı aradı, ama yarış başlarken oturduğu koltukta yoktu. Hemen gözlerimle etrafa göz gezdirmeye başladım. Açıkçası ışıkları onun kapattığını düşünmemiştim. Işıkları açtıktan sonra hiçbir şey söylemeden havuzu terketti. Ve şuanda çok iyi anlıyorum ki; ben bu adamı boşuna sevmemişim.

Poyraz'ın bu yaptığından sonra Irmak abla yarışı tamamen iptal etti. Kazanan ve ya kaybeden biri olmadı ve bu yaşanan olayı hiç yaşanmamış olarak duyurdu. Kimsenin de buna itirazı olmadı, Poyraz'ın bile..

"Artık Poyraz'a kendimi affettirmem gerekiyor değil mi?" Sarp'ın konuşmasıyla dikkatimi ona verdim. Bunu bende istiyordum.

"Bunu nasıl yapacaksın?" Yine o beni kendine hayran bırakan gülüşünü sergileyip konuşmaya devam etti.

"Poyraz kin tutan bir insan değildir, ki benim de bir anlık yanılgıya düştüğümün de farkında."

"Bunu nasıl biliyorsun?" Omuz silkip devam etti.

"Eğer öyle olmasaydı, bugün o yarışı bu şekilde iptal etmezdi. O benim çocukluk arkadaşım, ne kadar onu iyi tanıyorsam, o da aynı şekilde beni iyi tanır. Şuan beklediği tek şey ondan özür dilemem. Bilirsin egoist piçin tekidir." Ona böyle söylemesi kıkırdamama sebep oldu. Gerçektende dediği gibi egoistin tekiydi. Sarp ona kendini affettirdikten sonra ben de ona kendimi affettirmeliydim. Hadi o çocukluk arkadaşıydı, onu hemen affederdi, ben nasıl kendimi affettirecektim?