F4 (B.O.F)

KAVGA

"Po_Poyraz? Sen buraya.. nasıl geldin buraya?" Şok olmuş gözlerle resmen Poyraz'ı izliyordum, kesin ben uyuyorum ve şuanda rüya görüyorum. Yoksa bunun mantıklı bir açıklaması olamazdı.

"Seni görmeye geldim, ne var bunda?" Şuna bak ya, bir de pişkin pişkin seni görmeye geldim diyor.

"Aklını mı kaçırdın sen? Ya babam görürse, o zaman ne olacak?!" Kafasını geriye yatırıp gülmeye başladı.

"Babanın evde olmadığını biliyorum." Aynı zamanda ellerini o kıvırcık saçlarına daldırmıştı.

"Sen bizim evi mi takip ediyorsun be!"

"Kız sen kime çemkiriyorsun?" Annem bağırışımı duymuş olcak ki yanımıza geldi, tabii geldiği an benim yaşadığım şokun çok daha fazlasını yaşadı.

"Bu_bu_bu..." O kekelemeye devam ederken Poyraz kendini tanıttı.

"Ben Poyraz Yamanlar. Bu genç hanım da annen oluyor sanırım." Aman senin kibarlığını yesinler. Şuna bak, bana nasıl muamele ediyor, anneme nasıl nazik.

"Yağmur kızım beni çimdikle. Sanırım şuan rüya görüyorum. Yoksa Yamanlar'ın varisi şuanda bizim kapımız da olamaz." Ahhh annem ilk başta bende rüya sandım ama maalesef ki rüya değildi. Annemin tepkisine sırıtarak,

"Beni kapıda mı tutacaksınız?" Diye sordu, ben ise anında cevapladım.

"Seni kapıda bile tutmayacağız. Babam gelirse hepimizi öldürür." Tam kapıyı yüzüne kapatacağım sırada annem araya girerek bana mâni oldu.

"Siz kızımın kusuruna bakmayın. Onun adına ben özür dilerim. İçeri içeri, hemen içeriye girin." Ulan anne yemin ederim zenginlik için yapmayacağın şey yok. Bu kadın kime çekti böyle anlamıyorum ki! Bu durum Poyraz'ın da işine gelmiş olacak ki, hiç ikiletmeden hemen içeriye girdi. Girer girmez ise annemin elini öptü, keşke öpüp başına da koysaydı da, annem biraz yaşlı psikolojisine girseydi. O zaman Poyraz gözünde sıfır olurdu. Ama bu pislik büyük bir zekilik yaparak bunu yapmadı. İşini biliyor bu çocuk cidden. Ben Poyraz'a öldürücü bakışlarımı atarken, annem ise mutfakta Poyraz'a tabak hazırlıyordu. Artık ne hazırlıyorsa, zehirlenir inşallah. Benim de beddualarım hiç tutmuyor ki, yoksa bu çocuk sağ kalamazdı eminim. Nihayet annem elinde tabakla gelince Poyraz'ın karşısına oturdu. Poyraz büyük bir afiyetle yerken konuşmayı da ihmal etmiyordu.

"Annecim." Annecim mi? Dur lan daha ben ona annecim demedim, sen nasıl diyorsun! Onun annecim demesiyle annem kocaman gözlerle bakmaya başladı.

"Ahhh oğlum, sayende ilk defa biri bana annecim dedi." Allahım benim annem yavşak resmen, biz ne güne duruyoruz burada?

"Anne!" Anneme bağırmamla Poyraz beni onaylamayan bakışlar atıp anneme döndü.

"Annecim bu kız kime çekti böyle? Sizin gibi asalet kokan bir kadından böyle bir kız hiç olur mu?" Annem mi asalaet kokuyor? Hah güleyim bari.

"Ahhh evladım, bu kızdan ne çekiyorum bir bilsen. Çirkef bu çirkef." Ulan ikisi bir oldu beni gözümün önünde çekiştiriyorlar iyi mi!

"Ben şimdiden çekmeye başladım. Sevgilim olduğu hâlde.." bunun üzerine hızla Poyraz'ın yanına koşup ağzını kapattım. Annem ise anında hesap sormaya başlamıştı.

"Sevgili mi? Kız siz sevgili mi oldunuz?"

"Yok anne ne sevgilisi, öyle bir şey yok gerçekten." Poyraz bunun üzerine anında elimi ağzından çekerek konuşmaya devam etti.

"Evet annecim, artık sevgiliyiz. Kızınız bana olan duygularını dile getirdi, bensiz olamayacağını söyledi ve bende en sonunda kabul ettim. Nasıl yalvardı bir bilseniz." Bunun üzerine hızla ona vurmaya başladım.