Book 1: Dahil Sayo

Chapter 30

<Jungkook Pov>

Narating ko na ulit ang lugar kung saan na track ng device ang cellphone ni nayeon.

Nang biglang may nag hampas sa ulo ko at bumagsak ako.

----

"Sobrang gwapo mo ano? Wala na sigurong iba pang pagtatakahan kung bakit ikaw ang naipalit niya sakin."

Nagising ako at nakinig ko ng buo yung mga sinabi niya.

"SINO KA? ASAN SI NAYEON? ANONG KAILANGAN MO SAKIN?" Nakatali ako ngayon sa upuan at nasa gitna.

Habang may isang lalaking papalapit sakin.

Agad nya akong sinikmuraan ng makalapit siya sakin. At wala akong ibang magawa kundi ang yumuko.

Nagulat ako ng hawak niya ang phone ni nayeon at binato sakin.

Kukunin ko pero nalaglag ito. At wala akong ibang gawa kundi ang kunin gamitin ang paa ko.

Hindi ko nga alam kung bakit nawawala yung isa kong sapatos na suot.

Inagaw nya yun mula sa paa ko.

"Eto?" Tinaas niya at ipinatong sa baba.

Sabay pinagtatapaktapakan nya yung phone ni nayeon.

"Ganyan ang gagawin ko sayo." At sabay niya akong pinagsusuntok.

"Tama na.." Nang biglang may babae na naka mataas na takong, shades, medyo malaswa ang damit at may dalang baseball bat.

At etong lalaki naman tumigil kakasuntok sakin.

"Puntahan mo na sya."

Banggit nung babae at daliang umalis yung lalaki.

Sa mga labi palang niya kilala ko na siya.

"Sino ka--" Pag kukuwari ko.

Ng bigla niyang tinagal yung shades niya.

At yung mga mata nyang matamlay ang nakatingin sakin.

"Ano satingin mo ang kaya kong gawin?" Panimula niya.

Pinanliitan ko naman siya ng mata.

"Uhm.. Sino kaya ang uunahin ko? Ikaw o Siya?"

"KUNG SI NAYEON YUNG 'SIYA' NATINUTUKOY MO PLEASE PATAYIN MO NA AKO AT LUBAYAN MO SI NAYEON! LUMAYO KA SAKANYA AT PATAHIMIK MO ANG BUHAY NIYA."

Ngumisi siya..

"Hah. Ano ko tanga?"

Lumapit siya at binitawan yung hawak niya.

Sabay umupo siya sa lap ko.

"TUMABI KA DIYAN! WAG KANG LUMAPIT SAKIN!" pagwawala ko.

"Hehe. Tingnan mo nga ako."

Hinawakan niya yung magkabilang pisingi ko at pinisil at marahas na iniangat yung mukha ko para magkatinginan kami.

Kinagat niya yung lower lip niya.

Ayokong tingnan yung mapupula niyang labi.

"Alam mo sayang ka eh." Sabay hawak niya sa buhok ko.

"Kung hindi ka lang sana anak ni Mr. Jeon.."

"Naikama na kita.." Bulong niya.

Libog mo ! KABABAENG TAO.

"ANO BA KASI YUN!" Sigaw ko sakanya.

"Uhm. Ano kasi.." Kamot pa sa ulo na kuwaring nag iisip.

Diniin niya yung katawa nya sakin at hinalikan ako.

Syempre.. Dahil lalaki ako..

At syempre dahil may respeto ako..

Iniwas ko yung mukha ko..

Nakaramdam ako ng init sa katawan

Ng mas lalo pa niyang diniin yung katawan niya sakin at lumapit sa tenga ko at bumulong.

"One round bago kita pahirapan?" Ngumisi siya at niyakap ako.

Umiling naman ako ng umiling. Habang kinakalikot niya yung tenga ko.

"Tseee.."

Akmang hahalikan niya yung leeg ko kaya pilit akong umiwas at ginalaw yung katawan ko.

"Alam mo?!" Sumigaw siya bigla at sinampal ako.

Umalis na siya sa pag kakaupo sa lap ko at kinuha yung baseball bat.

"DAHIL SA WALANGYANG AMA MO! NAMATAY ANG KUYA KO!" Sabi nya hinampas yung binti ko.

"HINDI LANG NAMAN NAKABAYAD NG UTANG EH!"

"PERO" hampas "BAKIT" hampas "NIYA" hampas "KAILANGANG" hampas "PATAYIN" hampas "ANG" hampas "KUYA KO??!" Tumigil siya at umiyak.

"AHHHHHHHH!!" Di ko mapigilang sumigaw sa sobrang sakit ng ginawa niya sakin.

Di ko rin magawang magsisi dahil di ko alam na yung kuya palang tinutukoy niya ay ang lalakeng nakita kong pinahirapan at pinatay ng ama ko.

------

One secret revealed!