Book 1: Dahil Sayo

Chapter 46

"Masaya ako at nakita na kita, Kim Nayeon"

Napakunot ang noo ko.

"Im Nayeon yung hindi Kim." Mahinang saad ko.

"Kim Nayeon, ikaw ang kapatid ko. Ikaw ang bunsong kapatid ko at ako ang kuya mo."

Kuya?

Nantili akong nakakunot ang noo sakanya.

Impossible kayang may koneksyon lahat ng napanaginipan ko sa nakaraan at nangyayari sa ngayon?

Fuck, but how?

"Paano--?"

"Bata ka palang, iniwan ka nang kuya mo kila Im Carmina" panginit ng nanay ni Taehyung.

Damn! Ibig sabihin TOTOO YUNG NAPANAGINIPAN KO NUN?!

"Kailangan naming gawin yun para mapasaya ang Kapatid ko." Oh, well. Magkapatid si Mama at este si tita Carmina at ang nanay ni taehyung?

"Oo magkapatid kami. Nawalan sila noon ng anak kaya napagpasyahan kong ipaiwan kita, at sobrang tanga ko dahil binigay kita sakanya. Sobrang malapit kaming magkapatid sa isat isa Pero isang araw. Di sa pagkakatagpo ay nagkapareho ng pinapasukan ng trabaho ang ama mo at ang asawa ni carmina." Napatigil siya at huminga ng malalim.

"W-why?" Tanong ko.

"Simula ng aksidente. Nagkagulo kami." Bugtong hininga nyang sabi.

"Anong aksidente?"

"Ayon sa cctv footage, ng nangyari ang aksidente sa opisina. Kitang kita roon ang maling nagawa ng asawa ko. At ang asawa naman ni carmina na si Carlo ay pinapagalitan siya." The scene is familiar.

"Kaya nang matigil na, kumuha ng sigarlyo si Carlo at Bigla nalang nagblack out yung cctv dun sa parteng yun. Pagkatapos ng ilang oras bumalik ito at tanging usok nalang ang nakikita, na ibig sabihin ay nagsimula na ang sunog. Dahil sa aksidenteng yoon..Nawalan ng alala si Carlo, at ang ama mo ay.... N-namatay" mabilis na umagos ang luha ng aking ina pati narin si taehyung.

"I don't really know, pero dahil ang asawa ko ang mayhawak ng sigarlyo at lighter siya ang sinisisi ni Carmina. At simula nun nilayo ka nila sakin. Sinabi niya na ibinigay raw kita sakanya kaya hindi ko na dapat ikaw bawiin. Umiyak ako ng umiyak at nagmokmok dahil sa pangyayaring iyon pero nagkaroon ulit ako ng pagasa ng sabihin ng kuya mo na gagawin nya ang lahat para mahanap ka. At eto na nga, dalaga na ang anak ko. Pero.... You don't deserve this.. Don't worry anak, proprotektahan kita.. I'm sorry." Bahagyang pumatak ang mga luha ko pero pinunasan ko ito.

"Let's back to the accident, Kasalan ito lahat ni Tito carlo.." Sabi ko ng seryoso.

Nagtaka naman sila. "Pano mo nasabi?" Tanong ni Kuya.

Kwenento ko lahat ang nangyari sa aking mga napanaginipan at nung naalala kong pinagusapan nila tita carmina at tito carlo.

"Are you okay?" Tanong ni mommy carmina kay daddy carlo. Nasa ospital kasi siya ngayon. I think naaksidente siya.

"Yes, im okay." Saad ni daddy.

"Ikaw ba ang may kasalanan?" Nakinig ko ng mahinang bulong ni mommy kay daddy.

Tumango siya bilang sagot. "Sinubukan akong sawayin ni Chan pero sinuway ko yun at may biglang sumabog at nagsimula ito ng apoy. Napatamaan ng malaking kahoy si Chan at kinadahilanan ng pagbagsak niya sa sahig. Dahil nataranta ako, inilagay ko sa kanyang kamay ang sigarlyo at lighter. At nang simula na akong tumakas ay may bumagsak rin sakin na kahoy." Bulong ni daddy.

"Paano yan?! Sa cctv ikaw ang nakitang nagsisigarlyo! Pero pagkatapos namatay yung cctv at pagbuhay usok na ang nangyari! Mataas ang porsyentong masisi ka!" Pasigaw na pabulong ni mommy.

"Edi sabihing innocente ako." Saad niya.

"How?!"

"Just tell them na, nawalan ako ng alala. Kasabwatin yung doctor. Easy Carmina, easy."

At lumabas na si mommy nun at kinausap ang doctor habang si daddy kinakalaro na ako.

"Yan lang ang naalala ko ma" Saad ko.

"Hays. Bayai na siya ang nakalipas ay nakalipas na." Huminga ng malalim si mama at pinunasan ang mga luhang nasa pisingi niya.

"Oy! Oy, Welcome to the family Kim Nayeon!! Group hug!" Sigaw ni Kuya Taehyung at nag yakapan na nga kami..

Pero saglit..

Asan si Jungkook?

.......

Oo nga no. Asan na kaya si Jungkook?

VOTE.COMMENT.FOLLOW.

Xiexie! Kasamnida! Gumawo! Salamat! Thankyou!

Xoxo..