Malalagpasan kaya nila ang lahat ng pagsubok na ibigay sakanila?
Ano kayang mang yayari sa pagiibigan nila kung bawat araw ay may nag iintay na pagsubok sakanila?
A NaKook Fanfiction, Enjoy ^^
(It's on process pa po sa pag rerevise, thank u)
I'm back! Nakakamiss ring mag update, Anyways Chapter 49, Leggo!
Third Person Pov.
Galit na dalaga ang nag lalakad plabas ng hospital. Naka sumbrelo naka mask at nakajacket.
"ano ba guys! Bilisan nyo!" Isang sigaw ng lalaki at
Bluggg.
Nabangga nila ang babaeng naka mask.
"Miss im sorry" sabi ng maliit sakanila na nag ngangalang yoongi at tinulungan maka tayo ang dalaga.
Si nayeon to. Ang mga kamay nya! Hindi ako magkakamali. Sa isip ni yoongi
Kaya bigla siya sumigaw. "Nayeon!!" Malakas na sigaw nito kaya nag tanggal siya ng sumbrelo.
"We don't have to waste time! Paano kung anong mangyari kay jungkook! Kailang---"
"Nayeon, kakagaling mo lang. Alam mo ang kailang mo? Magpahinga. Dahyun and Jimin, samahan nyo si Nayeon pabalik sa kwarto nya. Baka mapaano ka." Nag aalalang sabi ni namjoon.
"Kung dati ako lagi ang nililigtas nya, Please. Hayaan nyo naman akong makabawi. Hindi ko makakayang wala si jungkook sa paningin ko Mahal ko siya."
Wala nang nagawa si Namjoon kundi pumayag at pinatawag nalang niya si Taehyunh kila jimin at dahyun.
"Mauna na ako." Matapang na sagot ni nayeon. Akala niya walang sasama sakanya. Pero agad sumunod sila Namjoon, Yoongi, at Hoseok. Iwan nalang daw si Jin at susunod nalang sakanila.
Nayeon Pov
Akala ko, Walang sasama sakin. Meron pala
"Hundi ka namin papabayaan nayeon." Seryosong sabi ni hoseok sakin at kadahilanan ng pagpatak ng aking luha.
Hindi ako nagkamaling piliin sila bilang kaibigan.
....
Nakarating na kami sa bahay nila dasom, Galit na binuksan ko ang gate nya. At pag dating sa ointuan ay sinipa nalang nila namjoon.
"Wow lakas niyo Hyung!" Pabulong na sabi ni hoseok at napangiti naman sila Yoongi at Namjoon.
Tanging nakita ko lang sa loob ng bahay ay si Sehun, Umiiyak.
Lalapit na sana ako ngang
"Nayeon!" Kinig kong sigaw
Kaya napatalikod ako kung sino yun at nakita ko si Kuya.
Tumakbo siya papalapit sakin at niyakap ako.
"Ang pasaway mo rin no?" Sabi nya at kumalas nalang ako bigla sa yakap.
Lumapit ako kay sehun. Umiiyak siya, ramdam mo ang kalungkutan sa loob ng bahay nito. Bakit? Nakita kong may hawak siyanglitrato.
"Sehun.. Bakit?" Tanong ko. Bakit ganun? Parang wala siya nakikita. Dedma lang niya kami. Bakit?
"Ji-s-soo." Nanginginig nyang sabi at bigla nalang bumuga siya ng dugo.
Damn! What?!
"Namjoon oppa! Jin oppa! Idala nyo si sehun sa hospital ngayon na!!!, sigaw ko at dali dali silang lumapit at binuhat na si sehun.
Pinagmasdan ko yung nasalitrato, Ang ganda nya.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Habang pinagmamasdan ko yun nakita ko yung juice. Pinagmasdan ko lahat ng nasa lamesa ng sa likod ng computer, naka kita ako ng plastic. Teka?! LASON!?!?
"Possibleng nilagayan ang juice ng lason kaya nag suka ng dugo si sehun" sabi ni yoongi at lamapit ang lahat
"Nayeon, paanong meron kang picture ni jisoo unnie?" Mahinahong tanong sakin ni dahyun.
"You know him? Iniiyak yan ni sehun kanina yan ung hawak nyang picture."
"Baka siguro akala niya wala na si Jisoo kaya nag pakamatay siya?" Tanong ni jimin.
"Paanong magpapakamatay siya?sinabi ko na yun kay sehun oppa kaya impossible!" Sigaw naman ni dahyun.
