Önüm, Arkam, Sağım, Solum Sen / Oğuzhan Özyakup (Düzenleniyor)

-6-

İçinde çok fazla sakarlık barındırmayan nadir bölümlerden (:

Bu bölümü, minnoş olduğu kadar da utangaç olan okuyucuma ithaf ediyorum ❤

Bölüm parçası/Can Bonomo-Süper (Ben normal versiyonunu koydum. İsteyen akustik halini dinleyebilir.

Önerilere her zaman açığım, yorumlarınızı değerlendiriyorum.

Açın dediğim yerde açarsınız.

Hepinize keyifli okumalar...

Ölmüş olma ihtimalim yüzde kaçtı?

Bu son top darbesi, nöronlarımın kalıcı hasarlar almasına yol açmış olmalıydı.

"Uyanıyor."

Bari uykumda rahat bırak be Merve!

"Susar mısın Merve? Uyumaya çalışıyorum."

Sesimin onlara ulaşması yaşadığımın sesli kanıtıydı.

"Bir gün boyunca uyuduktan sonra, ilk konuşmanda bile bana laf atıyorsun."

Cümlesindeki kilit nokta yüzünden gözlerimi açmıştım.

Bir gün boyunca uyumuş muydum sahiden? Uyumuşsam şimdi uyumamın bir anlamı yoktu.

"Bir gün boyunca uyuduğumu öğrenince uykum kaçtı."

Odada aşağı yukarı yirmi kişi vardı ve nefes almak ciddi anlamda zordu.

"Çok korkuttun bizi kızım. Biraz dikkat etsene hareket ederken!"

"Bu sefer gerçekten korkuttun Ayşegül!"

Az önce Melih bana Ayşegül mü demişti?

"Melih, sen az önce bana Ayşegül dedin. Gel sarılacağım. Bu ânı bir daha yaşayamayabilirim."

Kollarımı sarılmak için uzattığımda, kolumdaki serumu görmemle kolumu indirmem bir olmuştu.

"Şu şeyi kolumdan çıkarın!"

"Canım, serumun içindeki ilaç bitmeden çıkaramazlar."

Şermin abla? O da mı buradaydı. O buradaysa, Oğuzhan da buradaydı.

Çaktırmamaya çalışarak, gözlerimle Oğuzhan'ı aradığımda hemen sol tarafımda olduğunu fark etmiştim.

O da korkmuştu benim için.

Acaba ara ara kendime zarar verirsem, dikkatini çekebilir miydim?

Oldu Ayşegül! Çocuk sevgilin değil de hasta bakıcın olsun.

İç sesimin mantıklı konuştuğu o nadir anlardan birindeydik.

"Çok merak ediyorum, başıma topu kim attı?"

Herkesin gözü arkada tavana bakıp elleriyle oynayan Necip'e dönmüştü.

"Necip, Şenol hocanın onu son dakikalarda oyuna alma nedenini araştırırken yanlışlıkla topu senin başına attı. Böylece nedeni bir kere daha görmemizi sağladı. Necip bizim takım için fazla iyi."

Oğuzhan'ın açıklamasının ardından Necip'e doğru sırıtmaya başlamıştım.

Zaman, ödeşme zamanıydı.

"Necip?"

"Efendim demeye korkuyorum."

Yüzündeki korkmuş ifade içten içe gülmeme neden olsada ciddiyetimi bozmamıştım.