Önüm, Arkam, Sağım, Solum Sen / Oğuzhan Özyakup (Düzenleniyor)

-22-

Oğuzhan'ın doğum gününde bölüm atmasaydım ayıp olurdu. Ben de ayıp olmasın diye attım 😉 Tekrardan iyi ki doğdun Özyakup. Hayatımın bir parçası oluşunu seviyorum ❤

Bölüm Parçası / Model - Mey (Açmanız gereken yeri belirttim)

"Sakin ol, nefes al."

"Zili sen çal."

"Nefes al Ayşegül, nefes al."

Bu çocuğun vücuduna korku hormonu yaramıyordu.

"Oğuzhan ben hamile değilim. Şimdi sen nefes al."

"İnşallah o da bir gün olacak."

Oğuzhan'ın cümlesiyle birlikte artan nabzımı görmezden gelmeye çalışarak anlık cesaretle zile bastığımda, hayali ölüm çanlarım kulağımda yankılanmaya başlamıştı.

Baban sana kıyamaz Ayşegül.

Kıyar valla. Hatta dövedebilir. Mahvedecek beni!

Kapının açılmasıyla birlikte içimden bugüne kadar ezberlemiş olduğum duaları tek tek okumaya başlamıştım. Korku gerçekten imana getirebiliyordu.

"Hoş geldin kızım ve beraberinde gelen Özyakup."

Ama Zafer'ciğim böyle bir karşılamayı insan düşmanına yapmaz. Ayıp ediyorsun.

"Hoş buldum Zafer abi."

Konuşmayı unuttuğum dakikalarda kahramanım devreye girmişti.

"Geçin bakalım."

Geçelim bakalım.

İçeriye geçtiğimizde konseyin toplandığını fark etmiştim. Merveler dahil herkes buradaydı.

"Oturun."

Eliyle karşısındaki koltuğu gösteren babamı ikiletmeden dediğini yapmıştık. Sonuçta boşuna risk almak şu an pek de akıllıca olmazdı.

"Anlat bakalım kızım. Neredeydin?"

"Baba-"

Konuşmamı Oğuzhan'ın sesi engelleyince herkesin odak noktası gamzelim olmuştu.

"Zafer abi önce benim konuşmam lazım."

Babamın başını sallamasıyla birlikte konuşmaya başlamıştı.

"Zafer abi ben bu defa geçmişte yaptığım hataların üstünde bir şey yaptım. Hatta yaptığım öyle bir şey ki, sana hata olarak gözüksede benim hayatımdaki doğru olan tek şey belki de. Ben Ayşegül'ü çok seviyorum. Herkes bir şeyler için yaşar. Ben onunla tanıştığımdan beri sadece onun için yaşıyorum."

Salondaki herkes sessizliğini koruyordu. Ben bile susmuştum.

Bu adamın sevgisi karşısında bir bezelye tanesi kadar eder miydim? Onu bile bilmiyordum.

"Yüzünün ifadesine bakılırsa iyi bir dayak yiyeceğim ama bu şu an benim için çok da önemli değil. Ben seni ikinci babam bildim. Bende büyük değerin var Zafer abi ama ilk defa bu kadar çok sevdim. Vazgeçemem."

Şu an babamın vereceği tepkiyi bile umursayamaz olmuştum. Bu gazla babam onay vermezse evden bile kaçabilirdim.

Tamam canım, o kadar da değil.

"Açıkcası dört yıl boyunca bekarlığına son vermen için elimden geleni yaparken, buna kızımla noktayı koyacağını bilemezdim. Doğruyu söylemem gerekirse şaşırdım ama benden başka şaşıran göremediğim için de kırıldım. Ayşegül benim tek kızım, kıymetlim. Başımın öne eğilmesini sağlayacak en ufak bir yanlışı dahi olmadı. Onun aldığı tüm kararlarında arkasında oldum. Şimdi de olacağım. Sen kızımın yanına yakıştırabileceğim bir çocuksun Oğuzhan."