-41-

1.5K 77 88
                                    

Sağlık problemlerim nedeniyle bir süredir bölüm atamadım. Bu durum dolayısıyla ben de çok üzüldüm, umarım attığım bölümü beğenirsiniz. Bundan sonra bölümler kaldığı yerden devam edecek. Her hafta bir tane yeni bölüm :)

Doğum günüme özel bölüm ;)

Bölüm sonunda önemli bir bilgilendirme var 😉

"Geldiğiniz gibi gitmenizi rica edeceğim."

Dedem kucağındaki Arda ile birlikte yüzümüze bakmadan, yaklaşık on dakikadır evinden çıkmamızı söylüyordu. İnatçılığımı kimden aldığım belliydi.

Bu defa Arda'nın varlığı bile sakinleşmesini sağlayamamıştı. Dolayısıyla durumumuz içler acısıydı.

"Efendim bir sakıncası yoksa sizinle özel olarak konuşmak istiyorum."

Oğuzhan'ın sesiyle birlikte başımı hızla ona doğru çevirmiştim. Benimle birlikte salondaki tüm yüzler de ondan tarafa dönmüştü.

Bu çocuk delirmiş olmalıydı. Dedemden korktuğumuz için bu kadar kişi birlikte gelmişken, şimdi onunla yalnız başına konuşmak istiyor oluşu korku evlerine girmek ile eş değerdi. Ah sevgilim... Daha çok gençsin. 

"Önden buyur."

Dedemin işaret ettiği odaya girmeden önce bakışlarımız birkaç saniyeliğine buluşmuştu. Kendinden oldukça emin görünüyordu. Bu da bir nebze de olsa içimin rahatlamasını sağlamıştı.

"Çocuğa karşı ılımlı ol Hasan! Gözünü korkutma!"

"Ben nerede nasıl konuşacağımı biliyorum Zeliha! Torunumu istiyorsa bazı sınırları bilmesi gerekir."

Son cümlesinden sonra bana bakarak göz kırptığında maratondaymışım gibi dedeme doğru koşmuştum.

"Çok yaşa sen dede!"

Sarılmama karşılık veren kolları her zamanki sıcaklığındaydı. Buruşmuş elleriyle saçlarımı okşadığında gözlerimi kapatıp, Oğuzhan'a karşı ılımlı yaklaşması için dua etmeye başlamıştım.

"Hemen sevinme Ayşegül! Sana hâlâ çok kırgın ve kızgınım."

"Fazla sevgiden gözlerim kör olmuş dede. Yoksa seni nasıl sevdiğimi biliyorsun."

Cevap verme gereği duymadan saçlarımın arasına çok fazla hissedemediğim bir öpücüğü kondurup geri çekilmişti.

***********

***********

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Önüm, Arkam, Sağım, Solum Sen / Oğuzhan Özyakup (Düzenleniyor)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin