fragment:
,,Ruszył w moją stronę, a ja się cofałam aż trafiłam plecami o ścianę. Nie czułam wielkiej radości, że wreszcie go zobaczyłam. Nie chciałam rzucić się mu w objęcia. Byłam śmiertelnie przerażona jak jeszcze nigdy w życiu. Nie tego się spo...
Następne dni mijały podobnie - śniadanie, trening, obiad, siłownia/basen, kolacja. Szybko udało mi się przyswoić podstawy różnych technik walki i teraz je tylko doskonaliłam. Uczyłam się także rzucać nożami, strzelać z broni palnej i z łuku, wiązać i uwalniać się z więzów.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Na początku było to praktycznie niewykonalne, a rany na nadgarstkach mówiły same za siebie, ale z czasem się tego nauczyłam. Może być to przydatne.
Moim nauczycielem od noży być Jack. na początku był do mnie trochę nieufny, ale powoli się do siebie przekonaliśmy. Ma za sobą trudne dzieciństwo - ojciec był pijakiem i często dostawał baty za byle co. Szczerze mu współczułam. Raz jak ściągał koszulkę mogłam dostrzec liczne rany na plecach. A ja myślałam, że to ja mam najgorzej.
Od broni palnej ekspertem był Mat. Z nim jakoś nie nawiązałam bliższych znajomości. Jest bardzo milczący i jedyne słowa które od niego słyszałam to ,,załaduj", ,,namierz", ,,strzelaj" i ,,jeszcze raz". To trochę krępujące, ale jak nie chce rozmawiać, to nie zamierzam go ciągnąć za język.
Strzelać z łuku uczy mnie Gregory. Jest tu chyba najmłodszy, ale ma chłopak talent. Bez problemu trafia w cel z odległości 200 metrów. To niesamowite.
No a z Lucasem ćwiczę walkę wręcz. Wiele się od niego nauczyłam. Jednak już się pilnuje i nie dał się powalić na matę.
Razem jest nas tu około 30 osób. Każdy jest tu z jakiegoś powodu, ale cel jest jeden i już Wam znany. Dymitr nie wiem jakim cudem, ale ma swoje wtyki w laboratorium i coś przeczuwam, że niedługo podejmie ostateczną decyzję.
