Beyaz Porsche'li Prensin Kayıp Prensesi (TAMAMLANDI)Bu Defa B'aşka- Seri 2

3.Bölüm

Bölüm Şarkımız: Tuğba Yurt/ Ağır Yaralı

Telaşla koşturan kız, çarptığı şeyin ardından kuvvetle geriye doğru sarsıldı. Küçücük dudakları hayretli bir nidayla aralanırken Asil de kendini toparlamaya çalışıyordu.

'' Kızım önüne baksana!''

Karşısındaki adamın sesi kibar olmaktan uzak, son derece kırıcıydı ya da genç kız bugün bir hayli alıngandı.

'' Çok...çok üzgünüm efendim. Gerçekten isteyerek olmadı. Bir anda siz öyle önüme çıkınca ben kendimi durduramadım ve...'' derken yeniden adamın kaba sesini işitti.

'' Tamam, tamam!'' Mazeretlerini kestirip atarken hâlâ daha üstüne başına çekidüzen vermeye çalışıyor, ceketini silkeliyordu. Kızla yeniden kesişince kaşları belirgin bir biçimde havalanmıştı. Daha önce bu kızı görmediğine emindi Asil. Siması da tanıdık değildi hem. Buna rağmen evin içinde rahatça dolanabiliyordu.

'' Hem sen de kimsin ? Ne arıyorsun evimizde ? ''

Yere doğru baydığı yeşil gözlerini hafifçe araladı ve başını kaldırarak karşısındaki adama baktı. Gözleri irileşen kız şimdi şokların en büyüğünü yaşıyordu. Bu Asil Akın'ın ta kendisiydi! İyi de bu evde ne işi vardı, burada ne arıyordu ? Kafasında dolanan soru işaretleri giderek büyürken adamın koyu kahve tonlarındaki kaşlarının çatıldığını fark etti. Eli ayağına dolandı bir süre ve tek kelime edemeden adama baktı, neyse ki konuşmasına gerek kalmadan Arda abisi yetmişti imdadına. 

'' Demek sonunda tanıştınız çocuklar,'' diyen adama çevrilen bakışlardan teki donuk ve soğuktu. Diğeri ise şaşkın ve çaresizdi. Arda adımlarını yanlarına hızlandırırken ikiliyi göz hapsine almayı sürdürdü. Kızlarından ayrı görmediği Gazel'e içten bir gülümseme sunarken bakışlarını, omzunu kavradığı oğluna çevirdi.

'' Seni, Hatice teyzenin yeğeni Gazel'le tanıştırayım Asil. Artık kendisi burada, bizimle beraber yaşıyor.''

Asil, kızı, babasının sözlerinin ardından dikkatle süzdü.'' Öyle mi ?'' dedi yapmacık bir tavırla. '' İyi, güzel. Yalnız benim acelem var baba. Telefonumu almayı unutmuşum. Ondan aceleyle geri döndüm,'' diyerek bu konuyla ilgilenmediğini net bir şekilde ortaya koymaktan çekinmedi. Babasının kırlaşmaya başlayan kaşları çatılsa da umursamadı. Başıyla izin isteyip merdivenlere yöneldi.

Gazel olduğu yerde mahcup bir şekilde kıvranırken Arda burnundan soluyordu. Bu çocuk hiç akıllanmayacak, dedi içinden. Ardından genç kıza baktı. Baba sevecenliğiyle onu kanatlarının altına alıp kolunu sıvazladı. '' Oğlum biraz başına buyruktur kızım. Ama özünde iyi biridir. Onu mazur gör. Buraya yeni geldi. Hava değişikliğinden olsa gerek alışamadı ortama henüz.'' Dudaklarındaki gülüş yavaş yavaş solunca konuyu değiştirdi.

'' Sen bir yere mi gidiyordun Gazel ?''

'' Şey, evet Arda abi. Teyzem market için liste yapmış da onu Arif amcaya verecektim. O sırada da oğlunuzla...'' Arda araya girip onu tamamladı. '' Karşılaştınız.'' Gazel üzerinden atmayı beceremediği çekingenliğiyle başını salladı sadece. Arda genç kızı fazla sıkmak istemediğinden onu özgür bıraktı, gitmesine izin verdi. Kız yanından hızla uzaklaşırken Asil de ıslık öttüre öttüre merdivenlerden iniyordu. Bu durum babasının soğuk bakışlarını üzerinde hissetmesine kadar sürebilmişti ancak.

'' Asil, seni çalışma odamda bekliyorum. Konuşmamız gerekenler var.'' Oğlunun itiraz için aralanan dudaklarına aldırmadan ekledi. '' Hemen!''

******

Asil itiraz dahi edemeden kendini o kasvetli odada buldu. Burayı sevmiyordu. Eski anıları çarpıyordu gözüne. Babası ile restleşmeleri hep burada olmuştu. Ağırdan alsa da hareketlerini yaşanılanlardan kaçışı olmadığının farkındaydı. Bir şekilde onlarla yüzleşecekti zaten. O gün bugünse eğer, Asil Akın hazırdı. Bir kez daha hazırdı.