Beyaz Porsche'li Prensin Kayıp Prensesi (TAMAMLANDI)Bu Defa B'aşka- Seri 2

12.Bölüm

Bölüm Şarkımız: Gripin/Nasılım Biliyor musun?

Gazel'le beraber eve dönmüştü Asil. Kızı o halde bırakamayacağını, bırakırsa da vicdanının kendisine rahat vermeyeceğini çok iyi biliyordu. Sessizlik hakimdi arabasında. Gazel biraz olsun toparlamışa benziyordu. Asil ara sıra kıza fark ettirmeden onu yokluyor, nasıl olduğunu kontrol ediyordu. Yarım saat süren yolculuğun ardından eve gelmişlerdi. Genç kız inmeden evvel Asil yetişmiş, kapısını aralamıştı. Gazel'in gözleri ve yüzü ağlamaktan dolayı epey şişmişti. Yeşil gözlerinin etrafıysa kıpkırmızıydı. Arada sırada da belki farkında olarak belki de olmayarak içli içli garip sesler çıkardığını duyumsuyordu. Kızı mümkünü olsa sıkı sıkı sarıp kanatları altına alacak ve ağlamamasını söyleyecekti. Buna cesareti olmadığı için yapamıyordu. Şu an ona zarar verecek her türlü eylemden ısrarla kaçınıyordu. Zaten aralarında oluşan bu yakınlık bile yeterince yanlış ve fazlaydı. Gazel'in hassas ve zayıf noktalarından faydalanacak kadar alçak bir adam değildi Asil. O yüzden her şeyi bir görev gibi üstleniyordu.

Kızın zemine değen çıplak ayaklarıyla düşünmesine ara verdi. Gazel'in itiraz etmesine fırsat vermeden yeniden kucakladı. Bundan yarım saat evvel de aynı şeyi yapmıştı. Kızın itirazlarını ve utanmasını göz ardı edip insan yoğunluğu arasında kucaklamış, arabasına kadar da öyle taşımıştı. Bunu yaparken de hiç gocunmamıştı. Hasta olup iyicene başına dert alamayacağından ve hasta haldeyken nazının hiç çekilmeyeceğinden dem vurmuş, kızı güldürmeye, azıcık da olsa dikkatini dağıtmaya çalışmıştı. Ah, Asil Akın kimi kandırıyordu acaba ? Asıl oyaladığı kişi basbayağı kendisiydi. Onunla bu kadar yakın olmak hem beden sağlığını zorluyordu hem de son günlerde sürekli onunla dolu olan beynini. Yine de kıza nazaran daha rahat davranıyordu. Oyunculuğunun avantajlarını en çok Gazel üzerinde kullanıyordu galiba. Gülümsedi kendi kendine. Yeniden kucağındaki kıza baktığındaysa yüzü düştü. Onun gözlerine yerleşen hüznü fark ettikçe içinde filizlenen öfkesine mani olamıyordu. Gizem bu sefer haddini fazlasıyla aşmıştı. Ona bu ilişkide kimin patron olduğunu hatırlatacaktı ve bunu yaparken pek de nazik olmayacağına emindi.

Gazel ayaklarını yerden kesen kuvvetin Asil'e ait olduğunu bildiği için bu kadar rahattı. İtirazlarının yersiz olacağını bildiği için durumu sessizce kabullenmiş, tek elini çekinikçe de olsa adamın boynuna dolamıştı. Gözlerini ısrarla denk getirmemeye çalışıyordu. Zaten yeterince başına dert açtığının ve gününü berbat ettiğinin farkındaydı. Bu yüzden ona karşı fazlasıyla mahcuptu. Kendilerini karşılayan ev sessiz ve karanlıktı. Çünkü Akın ailesi hâlâ mekandaydı. Teyzesi de bu saatte asla ayakta kalmazdı. Muhtemelen derin bir uykunun kollarındaydı. Kendisi de Asil'in kolları arasında odasına çıkarılıyordu.

'' Şey, artık yürüyebilirim sanırım.''

'' Birkaç dakikalık da olsa kahraman olmama izin vermez misin ? Bu Temel Reis pazularını boşuna mı yaptık ? Hem daha önceden tecrübeliyim. Merak etme, seni taşıyınca bir yerim incinmiyor Gazel. Zira kuş gibi hafifsin. ''

Gazel'in yanakları gözleriyle kıyasıya yarışır gibi anında kırmızıya boyanmıştı. Sessizce de olsa adamın arzusunu kırmamış, odasına kadar taşımasına izin vermişti. Yatağın üzerine bıraktığında elini ağır bir çekimde boynundan çekmiş, onunla göz göze gelme gafletinde bulunmuştu. Asil'in ilgi alanı kısa sürede yüzünden ayak tabanına kaymıştı. Yatağın ucuna gidip eğilmesini, sonra da onlara dikkatle bakmasını şaşkınlık içinde izlese de kalbinin dokunuşuyla hızlı çarpmasına tıpkı dudağının arasından çıkan ah sesi gibi mani olamamıştı.

'' Kıymık batmış! Neden söylemedin Gazel ? ''

Asil'in duymasını istemediği o cevabını içinden vermişti.