Beyaz Porsche'li Prensin Kayıp Prensesi (TAMAMLANDI)Bu Defa B'aşka- Seri 2

42.Bölüm

Bölüm şarkılarımız: Tan Taşçı/Bırak Beni- Mabel Matiz/Yeni Yaz

Meltem karamsar bir şekilde etrafına bakındı. Ev çok sağlıksız görünüyordu. Hâlâ bile doğru yapıp yapmadığından emin değildi ama Gazel'i de geri çevirememişti. Gözlerini açar açmaz kendisini oradan uzaklaştırmasını istemişti. Şimdi aylar sonra yine Hikmet beyin evindelerdi.

'' Gazel, burada bu şekilde yaşamaya devam edebilecek misin sahiden ? ''

Başka şansı yokmuş gibi kızın yüzüne baktı. Gözyaşları sicim sicim yağıp yanağını ıslatırken fısıltı kadar sessiz bir tonda mırıldandı.

'' O eve gidemem. O insanların yüzüne hiçbir şey olmamış gibi bakamam. Bana acımalarına ya da beni yargılamalarına katlanamam Meltem. Buna cesaretim yok. Onu da görmek istemiyorum. Eminim şu an beni suçluyordur. Bu haberi benim yaptırdığımı düşünüyordur hatta,'' derken bitkince yatağa oturdu. Günlerdir ağlamaktan içi dışına çıkmıştı. Elinden başka bir şeyin gelmiyor olması canını daha çok yakıyordu. Bu süreçte yanında Meltem'in olmasıysa en büyük şansıydı. O olmasaydı bu kadar kısa sürede toparlanabileceğini sanmıyordu. Kendisini yargılamayan tek insan o'ydu. Gözlerini ilk açtığında onu da kaybetmekten deli gibi korkmuştu.

'' Sen de onlar gibi düşünüyorsun hakkımda değil mi ? ''

Meltem'in sessiz kalması üzerine ağlaması şiddetlendi.

'' Ben...Ben böyle olsun istemezdim Meltem. Seni de kandırmayı istemezdim. Ama söyleyemezdim. Bunu nasıl anlatabilirdim ki ? Bu utancı nasıl seninle paylaşabilirdim..?''

Ellerinle yüzünü kapayıp daha çok ağladı.

'' Aptal olma! Söylenenlerin hiçbiri umurumda değil. İstersen dünyanın en büyük yalancısı sen ol Gazel. Az önce beni deli gibi korkuttun. Sana sadece bunun için kızgınım. Bir daha yüreğime indirme mümkünse!''

Arkadaşının ellerini yüzünden çektiğinde soluksuz bir halde öfkesini kustu.

'' Ayrıca burada utanç duyacağın hiçbir şey yok! O geri kafalı ahmak insanların yaptığı şeylerden neden sen sorumlu olasın ki ?''

Kızı kendine getirmek ister gibi omuzlarını kavradı.

'' Kimse yoksa yanında ben varım! Haybeye söz vermedim sana ilk günü. Başına dert aldığını söylemiştim, unuttun mu ? ''

'' Meltem...''

Gazel kollarını boynuna dolayıp sıkıca sarıldı. Yüzünü de omzuna gömdü.

'' Geçecek hepsi. Beraber atlatacağız.'' Gazel'i olabildiğince sakinleştirmeye çalışıyordu. Ona bunu yaşatan insanlara da lanetler yağdırıyordu. Nasıl bu kadar acımasız olabilmişlerdi ? Hiç mi bu kızın geleceğini düşünmemişlerdi ? O kadar mı ucuzdu bir insanın hayatı ? Her gün gazeteden ya da ekranlardan tanık olduğu bu görüntüyü şimdi kanlı canlı şekilde yaşıyor olmak Meltem'in de ruhunda derin bir tahribata yol açmıştı. Gazel onun kardeşi gibiydi. Bunca zaman içinde fırtınalar koparken bile yanında olan tek sırdaşıydı. Hatta bazen saçma sapan dertlerine bile çare olduğu oluyordu. Oysa Gazel günbegün gözünün önünde eriyip gitmişti ve Meltem bunun sebebini yeni öğreniyordu. Bozulduğu tek şey buydu. Geriye çekildiğinde Gazel'in yaşlarla parlayan yüzünü avuçladı. Düşmeye yer arayan başını sabitleyip dik tuttu, ardından da düğüm düğüm olan boğazını temizleyip konuşmaya başladı.

'' Sen benim her anımda yanımdaydın. Dert denilmeyecek boktan şeylerde bile yanımdaydın Gazel. Bense senin kadar iyi dost olamadım sana. Senin kadar iyi bir sırdaş olamadım. Bencillik ettim. Görebilirdim, hissedebilirdim içinde bulunduğun zorlu durumu. Sen anlatmasan da, söylemesen de ben bunu anlayabilirdim. Ama göremedim, duyamadım işte! Bari izin ver bundan sonrası için bir şeyler yapayım. Bana her şeyi anlat. Anlat ki beraber bir çözüm bulabilelim. Beraber nasıl yol alacağımıza bakalım...''