Beyaz Porsche'li Prensin Kayıp Prensesi (TAMAMLANDI)Bu Defa B'aşka- Seri 2

62.Bölüm

Bölüm Şarkımız: Fatih Erkoç/ Cennetin Anahtarı

Bölüm Çalışmaları için MrsBitterEnd dostuma çok teşekkür ediyorum.   

Gazel güzel bir düşün içindeydi sanki. Aslında hiç uyanmak istemiyordu bu rüyadan. Asil'le adım attığı yepyeni hayatın tadını çıkarmak istiyordu. Yüzündeki yorgun ama tatlı tebessümle elini yana uzattı. Sıcak bir beden ve kendisini saran kollar yerine soğuk çarşafa temas etmişti. Bu çok garipti. Az önceki tüm güzel hislerinin yavaş yavaş bedenini terk ettiğini hissederken sakin olmaya çalıştı ve yatak içinde çarşafı üzerinde toparlayarak doğruldu. Banyoda olabileceğini düşünerek birkaç kez Asil'e seslendi. Bu sırada beyninde dönüp dolaşan, kötülük saçan çatlak seslere kulak vermemek adına kendiyle savaşıyordu. Gece üzerinden nasıl çıktığını bile hatırlamadığı geceliğini üzerine geçirirken tekrardan şansını denemek istedi. Herhangi bir ses yoktu. Korku onu tekrardan ensesinden yakalamıştı. Ne düşüneceğini şaşırmış bir vaziyette, gergin adımlarla küçücük evi baştan sona taradı. Asil'in eşyaları da ortalıkta gözükmüyordu. Kafayı yemesi an meselesiydi. Saçlarının arasından elini geçirdiğinde korkuyla mırıldandı.

"Ne olur, yapmamış ol Asil."

Bir yere gittiğini düşünüyordu; ama zaman geçtikçe ümidini yitiriyordu. Telefonu da kapalı olduğundan ulaşamıyordu. Akın ailesini de telaşa verdirmek istemediğinden ve açıkçası fena halde de gerçeklerle yüzleşmekten korktuğundan arayıp bir şey soramıyordu. Öylece, oturduğu yerden, kıpkırmızı olmuş gözleriyle bir saate bir de kapı tarafına bakıyordu. Başını eğdiği ve ara ara yoklayan sancıyla kıvranıp dişlerini sıktığı sırada tahta kapının gıcırdayarak açıldığını duydu ve nasıl olduğunu anlayamadığı bir hızla yerinden fırlayıp ona doğru koşturdu. Buradaydı! Asil karşısındaydı! Onu terk etmemiş, düşündüğü gibi yüzüstü bırakıp gitmemişti.

"Güzelim ? "

"Beni çok korkuttun, aptal adam. "

Asil elindeki torbaları yere bırakıp Gazel'e baktı.

"Ne, ne oldu Gazel. Korkutma beni ? "

"Ben...Ben düşündüm ki..." Ağlamaktan konuşamıyordu. Ama Asil karısının neler düşündüğünü az çok tahmin ettiği için kendine kızıyor, sergilediği aptalca davranış için kendince günah çıkarıyordu.

"Ah benim aptal kafam!'' derken ayasını alnına yapıştırdı.

''Güzelim, ben çok özür dilerim. Çok yorgun görünüyordun ve o kadar güzel uyuyordun ki seni uyandırmaya kıyamadım Gazel. Ve sana evliliğimizin, güzel geçen gecemizin ilk sabahında sürpriz yapmak istedim. Evde bir şeyler olmayınca da aşağı köydeki küçük markete uğramak zorunda kaldım. Çünkü benim salak kuzenim bin kere tembih etmeme rağmen alışveriş yapmayı unutmuş. Şarjımın bittiğini de yarı yolda fark ettim ve dönerken de bunları aldım senin için, " derken demet haline getirdiği beyaz papatyaları uzattı.