Beyaz Porsche'li Prensin Kayıp Prensesi (TAMAMLANDI)Bu Defa B'aşka- Seri 2

40.Bölüm

Bölüm şarkısı: Buray/Adım Adım  

Ömer Asaf elleri cebinde, dev plazanın tepesinden şehrin akışına, manzarasına bakıyor, diğer yandan da gülümsüyordu. O kızı hatırladıkça tek yaptığı şey buydu zaten. Bugün onunla ilgili bilgileri toparlayacağını söylemişti Atınç. Onun heyecanı ara sıra kalbini yokluyor, garip bir şekilde atmasına sebebiyet veriyordu.

Bu yaşına kadar böyle bir heyecan yaşadığını hatırlamıyordu. İlk girip kazandığı ve Asaf babasının gurur tablosu diye bahsettiği o medarı iftihar lansesi bile içini bu denli kıpır kıpır etmemişti. Çok küçük yaşta kazandığı için o ihalenin yeri her zaman ayrıydı ancak Kayla...Kayla bayağı derinden sallamıştı orayı. Gerek güzelliği gerek verdiği anlık tatlı tepkiler gerekse doğallığı Asaf'ın elini kolunu daha o dakika da bağlamıştı. Ondan başka bir şeyi düşünemiyordu. Zihnini tekrar tekrar o ana sarıyordu. Nasıl da ürkmüştü koca cüssesine toslayınca. Belinden yakalandığını hissettiğinde nasıl da kesmişti yardım çığlığını.

İstediği şeyin o an ne olduğunu bilmiyordu ama şimdi emindi. Aynı sahiplik hissiyle onu kucaklamak istiyordu. Tabii hayatına geç kalmadıysa. Çünkü çok güzeldi. Göz alıcıydı. Netten yaptığı araştırmalarda özel hayatına dair pek haber yoktu. Altını üstüne getirse de bulamamıştı. Neyse ki imdadına kafayı yemeden dostu yetişmişti.

'' Günaydın Asaf bey, sabah şerifleriniz hayırlı olsun efendim,'' diyen adam hızla elindeki dosyayı masaya bırakıp sırıttı.

'' Düşündüğüm şey olduğunu söyle lütfen,'' diyen adam bu esnada dosyayı çekti önüne.

'' Boşuna şerif getirmedik sabahına herhalde.''

Asaf heyecanla sayfaları kurcalarken ve hızlı hızlı yazılanları okurken gülümsedi dostuna, defalarca da teşekkür etti. Atınç kafasının burada olmadığını anladığından hiç ses etmeden, gülümseyerek odasını terk etti. Aradan geçen iki saat içinde de ses çıkmayınca endişelenmeye başladı. Kapıyı araladığında sıkıntılı bir Asaf görmeyi beklemiyordu. Masanın üzerindeki parmakları hareket halindeydi. Bu da demekti ki canı gördüğü bir detaydan dolayı bayağı sıkkındı.

'' Asaf ?''

Bu üçüncü seslenişiydi adama. En sonunda sesini duyurmayı başarmıştı.

'' Ne oldu, bir sıkıntı mı var ?''

'' Hayır da, ben bu kızla nasıl bir araya geleceğim Atınç ?''

Bu tatlı isyanı Atınç'ı da güldürdü. Karşısında uçanı kaçanı kaçırmayan bir iş dehası olmasaydı bu hallerine yarıla yarıla gülerdi. Elde edemeyeceği tek bir şey yoktu. Kadınlarvda buna dahildi. Ama arkadaşının bu taraklarda bezi pek yoktu. Kayla çıkana kadar en azından yoktu...

'' Pat diye çık karşısına. Ya da gizemli takıl. Kadınlar böyle şeylerden hoşlanır malum. Çiçektir, kalpli çikolatadır falan yolla. Üzerine de afilli bir not.''

'' Atınç, ciddi ol! Bak bu kız gerçekten çevremizdekilerden çok farklı. Aile hayatı olarak bile. Bu dediklerini yaparsam ailesine karşı zor durumda kalabilir. Ki bu en son isteyeceğim şey. Üstelik yaşı da benden küçükmüş. Burada hayatında biri yok yazıyor ama...Emin misin bu bilgilerden ?'' derken oldukça karamsardı. Kız daha okuyordu. Babasına çok düşkündü. Bunlar Ömer Asaf'ın gözünü korkutmaya yeten sebeplerdi. 

'' Ohooo, sen de kendini iyicene gömdün kardeşim. Daha mevzuya atılmadan enseyi karartıyorsun. O yazılan bilgilerin hepsi yeni ayrıca. Ve evet, Kayla ailesi yönünden birçok insandan daha şanslı, sadece senden değil!'' deyip dik dik arkadaşına baktı.