Beyaz Porsche'li Prensin Kayıp Prensesi (TAMAMLANDI)Bu Defa B'aşka- Seri 2

69.Bölüm

Bölüm Şarkımız: Feridun Düzağaç/ Beni Bırakma

Bölüm Çalışmalarımız için MrsBitterEnd dostuma teşekkürü bir borç biliyorum. O hiç eksik olmasın. 

Can için zaman Rengin'le beraber ileri akarken Asil ve Gazel çifti için geriye sarıyordu. Adımlarını şu dar vakitte, sayılı saatlerinde ve günlerinde durdurmak ve ana sıkı sıkıya yapışmak için müthiş bir istek duyuyorlardı. Ama zaman herkese aynı toleransı tanımıyor, öyle ayrımcılık yapmıyordu. Hatta bazıları için oldukça acımasızdı. Zamanla alışılmıyordu bazı şeylere ya da su gibi geçmiyordu; ilacı da değildi her şeyin. Yan yana olamayacak olduktan sonra ne kıymeti vardı ki dönüp duran akreple yelkovanın. Bir köşede çift için kadehlerini havalandırırken ve onların mutluluğunu paylaşırken tam olarak bunları düşünüyorlar ve düğüm düğüm olmuş boğazlarından çıkan gürültülü yutkunmaları arasında, sırf diğer yarısı üzülmesin diye etrafa sahte tebessüm saçıyorlardı.

Son ana kadar, söz verdikleri üzere anın tadını çıkarıyorlar, yüreklerini saran o üşümüşlük hissine tezat olarak hareket edip vedalarını geciktiriyorlardı. Evde de sanki anlaşılmış gibi hiç bu konunun bahsi açılmıyordu. Sanki her şey olağanmış gibi devam ediyordu. İşin aslı çok öyle olmasa da herkes rolünü güzel oynadığı için kimse kimsenin açığını yakalayamıyordu. Bu akşam Can ve Rengin'in düğününde de aynı tiyatro sahnesi sergileniyordu. Aile ve dostlar arası kıyılan nikahın ardından gençler soluğu mekanda almıştı. Rengin bilmeden kendi için düzenlediği gecesinden dolayı çok duygulanmış, Can'a da bu güzel sürprizi için küçük bir buse armağan etmişti ve alkışlar eşliğinde onunla, mekanın tam ortasında, ikisinden başka kimse yokmuş gibi dakikalarca, üniversite yıllarından kalma şarkıları eşliğinde dans etmişti.

Diğerleri bir süre çifti rahatsız etmeden kendi köşesinde içeceklerini yudumlamış, oradan buradan sohbet etmiş, ancak sonrasında onların isteğini kırmayarak aralarına karışmıştı. Gazel ve Asil masada yalnız başlarına kalırken Aruz gelip içeceklerini ve atıştırmalıklarını tazelemişti. İkisi de akşamdan beri sanki anlaşma yapmış gibi pek fazla konuşmuyordu. Sanki konuşurlarsa bir daha hiç susmayacaklarmış, işleri de o noktada zorlaştıracaklarmış gibi davranıyordu. Oysa duymaya ihtiyacı oldukları sözcükler vardı sessizliklerinde...Paylaşılması, bitmesin diye diledikleri tonlarca anlar vardı geç kalınmışlıklarında. Asil oturduğu noktadan, uzun uzun, film izler gibi seyre daldı karısına. Onun saçlarını diğer omzuna attırışını, dudaklarının aldığı her bir şekli büyük bir hayranlıkla izledi. Neden sonra fark etti, kollarının bedenini kucaklarcasına sardığını, yüzüne hafif bir parlaklık veren, yanaklarına sinmiş, kırağını anımsatan, içini buz kestiren ve çaresiz bırakan, damla halini alan yaşlarını...O zaman anlamıştı işte bedeninin değil de yüreğinin üşüdüğünü. Asil daha fazla ayrı kalmalarına tahammül edemeyerek aralarındaki mesafeyi kapamış, sıcak avuçlarının arasında doldurmuştu suretini.

'' Söz vermiştim sana,'' dedi Gazel sesine karışan acıyı durdurmayarak. ''Her ne olursa olsun, güçlü kalacaktım. Unutacaktım gideceğini. Gelene kadar unutacaktım benden gidişini. Elimdekilerle yetinecektim. Ama bunu hesap edemedim,'' diye söylediğinde Asil içini dökmesini bekledi. '' Bir şarkının gelip beni dağıtacağını hesap edemedim,'' diye ekleyip dudaklarını çaresizce oynattığında Asil de çalan şarkıya kulak kabarttı. Sezen çalıyordu arka fonda. O devasa sesiyle yine yaralarına, yarım kalmışlıklarına tuz basıyordu. 'Aramızda yaşanacak yarım kalan bir şeyler var. Gitme dur, daha şimdiden deliler gibi özledim,' diyordu. Sanki şarkı onun ağzından değil de sevdiği kadının gözlerinden dökülüyordu avucuna. Feryat figan, çığlık çığlığa, durmaksızın devam eden bir yakarışla damlıyordu her bir tanesi ve Asil hangi kopan parçasını toparlayıp yerine yapıştıracağını bilmiyordu. Şarkıysa Gazel'in ağlamaklı sesine karışarak, kalbinin ritmi gibi bir yükselip bir alçalarak kulağında çınlamaya devam ediyordu.