Beyaz Porsche'li Prensin Kayıp Prensesi (TAMAMLANDI)Bu Defa B'aşka- Seri 2

15. Bölüm ( 2.Kısım)

Bölüm Şarkımız: Elif Kaya/ Bir Bilebilsen

'' Yeter artık arkadaşım. Kendini harap ettin,'' diyen Bade'ye aldırmadan ağlamaya devam etti. Asil gittikten sonra ne yapacağını bilememiş, bu yüzden tek sırdaşı olan Bade'yi aramıştı. Bade başta karşı taraftan gelen boğuk sesin dediklerini algılayamamıştı. Gizem'in sesi kötüden de öte berbat geliyordu. Tek işittiği kısım Asil'in onu terk ettiğiydi. Kız, ertesi gün olan yeğeninin parti hazırlıklarını yarım bırakıp apar topar, abisinden de özür dileyerek evden ayrılmış, bir delilik yapmasından korkarak da soluğu Gizem'in evinin önünde almıştı. Şimdi de kolları arasındaki kızı teselli etmeye çalışıyordu. Gizem geldiğinden beri aynı sözleri tekrar edip durmuş, hıçkırıkları eşliğinde de ağlamayı sürdürmüştü. Bade işin bu noktaya geleceğinden neredeyse o kadar emindi ki nedense bu iş onu Gizem kadar şaşırtmamıştı. Yine de bunu arkadaşına söyleyip onu daha fazla üzmek istemiyordu.

'' Beni terk etti Bade. İnanabiliyor musun, öylece gitti...''

'' Güzelim, '' diyen Bade arkadaşının yüzünü avuçladı.

'' Gel şu elini yüzünü bir yıkayalım. Sen biraz dinlen. Sonra konuşuruz yine.''

Gizem bir hışımla yüzünü saran elleri boşluğa fırlattı. Bade beklemediği bu tepki karşısında bozguna uğrasa dahi arkadaşına kızmıyordu. Onu anlayabiliyordu. Kolay bir şey değildi, sevdiği bir insanın daha hayatından çıkışını izlemek. Hele de arkadaşı için hiç değildi.

'' Buna izin vermeyeceğim. O kızın kazanmasına asla müsaade etmeyeceğim!''

'' Gizem...''

'' Hepsi o küçük farenin suçu. Asil'in aklını çelmeseydi, ben böyle bir şey yapmayacaktım ve onu kaybetmeyecektim!''

Bade oturduğu yerden kalkıp yanına hareketlendi. Ona doğru uzanan ellerini iki koluna yerleştirirken üzgün bir ifadeyle onu izledi.

'' Hayatım, neden biraz dinlenmiyorsun ?''

'' Bade, ne dinlenmesinden bahsediyorsun sen ya! Ben burada neyin derdindeyim, sen bana gelmiş neler diyorsun! Sana Asil artık yok, o kıza gitti diyorum...İşitmiyor musun beni ? ''

Kızın hiddet dolu sesi salonda yankılandı. İçli içli ağlamasına devam ederken arkadaşından da bir adım uzaklaştı, ardındaki tekli koltuğa çökerken Asil'in aldığı ve elleriyle yırtıp yumak haline getirdiği kitabın kağıt parçalarına tekme savurdu.

'' Bu kadar kolay bitmesine izin vermeyeceğim.'' Başını kararlı bir şekilde sallarken vücudu sinirden tir tir titriyordu. '' Belki Asil bir daha asla benim olmayacak ama o sıçanın da olmayacak!'' Nefretin en saf halinin yerleştiği sözlerini tekrarlarken adeta yemin ediyordu. Bunu Gazel'in yanına bırakmayacaktı. Ne pahasına olursa olsun Asil'i ona yar etmeyecekti. Asıl savaşı bundan sonra başlıyordu ve o küçük sıçan zamanında sözlerini kulak ardı etmesinin bedelini misli misli ödeyecekti.

******

Asil darmadağın bir halde arabasından inip eve yöneldi. Akın malikanesinin ışıkları çoktan sönmüştü. Sadece bahçedeki lambalar aydınlatıyordu evlerini. Ceplerini yokladı. Sağ cebinden eve ait olan anahtarları çıkardı. Kapıyı sessiz bir şekilde aralayıp içeri süzüldüğünde fark etti yorgunluğunu. Bu bedenen değil, zihinsel bir yorgunluktu ve Asil büyük bir savaşın içinden hezimete uğrayarak çıkmış gibi hissediyordu kendini. Oysa günün diğer yarısında durum tam tersiydi. Gizem'i yük gibi görmeye başladığını fark ettiğinde yapacaklarının çok da üzerinde durmamıştı. Ancak sinirleri, gördüğü tablonun üzerine eklenen kızın pervasızlığı sayesinde düşünülenin aksine fazlaca yıpranmıştı. Elleriyle yüzünü sıvazlarken sesli bir nefes çekmişti içine. Bedenini de kapıdan koparıp içeri hareketlenmişti. Mutfaktan sızan ışıkla aklı geçmişe ışınlanmıştı. Yüzünde belli belirsiz yer edinen yamuk gülüşü ve kalbindeki gümbürtüyle adımlarını hızlandırmıştı. Gazel' le ilk yakınlaşmaları da böyle bir gecede olmuştu. Genç kız içi kıyıldığı için buzdolabıyla bakışırken kendisine yakalanmıştı. O günkü utangaçlığı hâlâ bile aklındaydı. Gülümsemesi, giderek hızlanan adımları gibi büyürken az önceki tüm sıkıntılarından arındığının, kalbindeki o anlamsız yükün hafiflediğinden olduğu gibi farkında değildi.