Beyaz Porsche'li Prensin Kayıp Prensesi (TAMAMLANDI)Bu Defa B'aşka- Seri 2

20.Bölüm

Bölüm Şarkımız: Mabel Matiz-Aşkın Nur Yengi / İki Satır Yara

'' Seninle işimiz var. 10 dakikaya kadar hazır ol. Arabada bekliyorum,'' diye duygudan yoksun bir mekaniklikle cümlelerini sıralayıp kızı komutladı. Gazel neden diye bile soramamıştı. Öyle bir hakkı var mıydı onu da bilmiyordu. Sadece bir makine ya da robot gibi denilenlere uyuyor, istenilenleri ses çıkarmadan icra ediyordu. Kayla ve Şehla da bir şey bilmediklerini ima eden bakışlar atınca sabretmek dışında seçeneği kalmamıştı. Arabanın arka kapısını açmak için uzanan kız açılmaması üzerine Asil'e bakmıştı. Asil yanıt olarak ön kapıyı aralayınca şaşkınlıkta bir level daha atlamıştı. Bir anı bir anını tutmayan bu adamın dengesiz davranışları yüzünden aklı karışıyordu. Bir şeyler döndüğünü hissediyor olsa da bunun ne olduğunu kestiremiyordu. Yanında oturan adam çok fazla çözümsüzdü çünkü.

Asil yerine yerleşir yerleşmez kıza yandan bir bakış attı. Güneş gözlüğü sayesinde onu rahatça dikizleyebiliyordu. Allah'tan kız bakışlarındaki yoğunluğu görmüyordu. Kendini güç de olsa toparladığında ona dik dik bakmayı sürdürdü. Gazel şu haliyle gözüne, araba farına yakalanmış tavşan gibi sevimli gelse de kaybedebileceği bir saniyesi bile yoktu. Aksi halde çıldırması işten bile değildi.

'' Neden gitmiyoruz ?''

Kızın cılız sesiyle dağılan aklını toparladı, ani bir şekilde üzerine eğilip kabaca kemerin ucuna asıldı.

'' Sayende olabilir mi ? Yoksa kurallardan bihaber misin !?''

Emniyet kemerini çaprazlama olarak takarken kafasını kaldırdı. Kızın ürkek yeşil gözlerinin titrediğini fark edince yaptığından pişman oldu. Nefes alıp vererek hırçınlığını bastırmaya çalıştı. Ancak burnuna dolan o koku bambaşka hislerin uyanmasına sebep oluyordu. Bu ne garip bir şeydi böyle ? Vanilya kokusuydu sanki. Ama kızın vücuduyla birleşince bambaşka bir şey oluyordu. Dengesini sarsan bir diğer unsur da kızın kuru dudaklarıydı. Hüznün hakim olduğu bu küçük şey nasıl bu kadar seksi gelebilirdi ki ?

Gazel, adamın eli üzerinden çekilmedikçe titriyor, oturduğu yerde gerim gerim geriliyordu. Gözlerini açık tutmakta giderek zorlandığı da bir gerçekti. Kabına sığmakta zorlanan kalbiyse ara ara korkudan ve hissettiklerinden ötürü sesli bir şekilde gümbürdüyor, sesiyle de kulaklarını dolduruyordu. Tek dileğiyse bu yakınlığın kalbi durmadan sona ermesiydi. Sanki Asil de bunu hissetmiş gibi hareket etmiş, kendisinden bir anda uzaklaşmıştı.

Asil koltuğuna geri dönüp yerleştiğinde bile kendini toparlamakta güçlük çekmişti. O dudakların zihninde canlandırdıklarını yok sayabilirse ne âlâydı. O anlarda arabanın içine hakim olan tek ses de normalin biraz üzerinde, sesli bir şekilde alıp verdikleri nefes alış-verişi olunca bedenen gerildiğini hissetti. Asil genelde sessizlikten hoşlanan bir tipti. Öyle kafasının götürmediği, içinin almadığı hiçbir şeye fazla tahammülü yoktu ama garip bir şekilde şu anki durumdan rahatsızlık duyuyordu. İhtiyacı olan tek şey bir sesti çünkü. Ortamı dolduracak tek bir ses olsa ona yetecek, kalp atışlarına siper olacaktı. Ama yoktu! Kahretsin ki yoktu! Sıkıntıyla kontağı çevirdiğinde son bir kez daha kıza baktı. Gazel'in koltuğa yapışır gibi diken üstünde oturmasına bozulurken başını bedenini de kırarak arkaya çevirdi. Kendisiyle bir arada görünmek istemediğini daha bu sabah otelde yaptıkları kahvaltı da fark etmişti. Tek kelime konuşmamış olmaları bir yana, göz göze dahi gelmemişlerdi. Şimdi de her şey aynıydı. Değişen hiçbir şey yoktu! Çıkış yolunun serbest olduğunu görünce yeniden önüne döndü. Çatık kaşlarının arasında arabayı önce geri geri sürdü. Tek yönlü sokağın başına geldiğindeyse kızı da kendini de sıçratarak birden gaza bastı ve arabayı, yüklenerek gidecekleri adrese doğru sürdü. Kız kardeşlerine, yaratılmayı bekleyen bir imaj maker olduğunu gösterecekti. Madem kızla bir arada bulunmalarının tek sebebi buydu, Asil de oyunu kuralına göre oynayacak, oyunun dışına çıkacak hareketler sergilemeyecekti. Tıpkı yanındaki kız gibi olup onu önemsemeyecekti.