~İMKANSIZ~

"BİZ SENİNLE İMKANSIZIZ..."

Bu soyledigine sasirsam da cevap verdim. "Tabiki Hatice Teyze aramızda ne olabilir ki?"
Hatice Teyze inanmamış bir ifadeyle başını salladı. Ben de önemsemeden devam ettim yemeğime. Kuzeye döndüm.
"Kuzey senden birşey isteyebilir miyim?"  "Hayır..!" sert bir şekilde söylemişti. Noldu birden ya! Allahın öküzü,mal,psikopat...

Sonunda yemek bitmişti. Bende sofranın toplanmasina yardım etmiştim. Tabiki her zamanki gibi Kuzey yerinden bile kalkmamıştı. Bu kadar umursamazlık fazla ama haa!!!

"Kuzey kalk bulaşıklari yikiyorum sende yardım et" sesim otoriter çıkmıştı. Ama Kuzey gibi birinde ne kadar işe yarar bilmiyorum.

"Ya Şilan sen yapıyorsun ışte bana ne gerek var? Hem bak ben gelirsem senin işin de zorlaşır. " Allah allah! Bide işten kaçacak. Yok öyle dünya..!

"Kuzey itiraz istemiyorum hem merak etme benim işim zorlasmaz"

"Şilan zorunda mıyım?" dedi hayır dememi bekleyen bir tonda ama bende o göz var mı? Yokk!

"Kuzey zorundasın hadi uzatma!" Kuzey yerinden kalkmıştı. Yanıma geldi tam ona ne yapmasını istediğimi söyleyecektim ki o benim bişey dememe fırsat vermeden mutfak onlugu takip bulaşıkların başına geçti. Dikkatlice hepsini yıkayıp bulaşık makinesinin içine dizdi. Yuh! Ben bile bu kadar güzel yapamıyorum.

"Kuzey hiç zorlaştırmadin isimi bak ben sana söylemiştim." dedim gülerek. Kuzeyleyken eğleniyordum. Kuzey hicbirsey demeden mutfaktan çıktı ve odasına gitti. Çocuk benimle göz teması dahi kurmayor ya!

Bende mutfaktan ciktim ve odaya gittim.Defne yatağın üstüne uzanmış telefonuna bakıyordu. Bende koltuğuna oturdum ve telefonu karistirmaya başladım. İnstegrama girdigimde Kuzeyin fotoğraf paylaştığını gördüm.

"Bana benim ona baktığım gibi bakmaması canımı yakıyor..!"

Yazıyordu. Altına da" İyi misin diye sorsana belki iyi değilimdir" yazmıştı. Acaba bu dediklerini kimin için düşünüyor? Kafamda deli sorular şu içmek için mutfağa indim.Acaba bu çocuk birini sevdiği için mi böyle şeyler yazıyor? Tabi canım yoksa niye yazsın ki! Şimdi yapacağım şeyden belki sonra utanacagim ama yine de yapmaya karar verdim. Kuzey'e mesaj attim.

"İyi misin?". Kuzey İnstegramda bu yazıyı paylaşalı 2-3 dakika olmuştu o yüzden telefonun hala elinde olduğunu düşünüyorum. Allah'ım bunlar yüzünden dedektif olcam ya! Neeee!! Napti o? BANA GÖRÜLDÜ ATTI!! O kim ya bana GÖRÜLDÜ atıyor? Bide hala cevrimici ama bana yazmıyor. Süper!
Bana birilerinin görüldü atmasından nefret ediyorum hele ki o kişi Kuzeyse şu an daha çok nefret ediyorum. Bi anlık sinirle hemen onun odasına ciktim.

Odasına kapıyı bile çalmadan girmiştim. Ama ben nerden tahmin edebilirim ki karşımda sadece havluyla duran bir Kuzey göreceğimi(?) Beni ilk gordugunde şaşırmıştı ama sonra yüzündeki şaşkınlık da silindi. Bana boş bir ifadeyle bakmaya basladi.

"Çıksana şu odadan üstümü değiştireceğim"dedi set bir tonda. Tabi bu kadar sert olmasını beklemiyordum. Ama cidden artık yeter! Bunun sebebini bir an önce öğrenmem lazım.

"Kuzey konusmamiz lazım ve bu odadan da çıkmayacağım."

"Bir- ben konusmamiz gerektiğini düşünmüyorum iki- peki cikmiyorsan karşında da üstümü giyebilirim benim için sorun yok". Yuhh! Olmaz! Havlusunu açmaya yönelik bir hareket yaptığı anda arkamı dönerek gözlerimi kapattım.

"Bir- benim seninle konusmam gereken şeyler var iki- arkamı döndüm ustunu degistir ama çabuk ol" dedim ama şu an burda olmaktan dahi utanıyorum.

Yatağa oturdugunu anlamıştım. Ustunu degistirme işinin bittiğini düşünerek onumu döndüm ve gozlerimi açtım. Artık cidden gucum yoktu onun bana bu kadar soğuk davranması ağrıma gidiyordu neden bilmiyorum ama kötü hissediyorum.