~İMKANSIZ~

"...SENDEN HOŞLANIYORDUR."

Çok eğlenceli olacak diyen Semih'e döndüm. O da çok geçmeden bana doğru döndü ve içten bir şekilde gülümsedi.

"Kabul etmemiş" dedim bende gülümseyerek. İlk anlamadim diyen gözlerle baksa da sonradan anlamış olacak ki yüzünde hafif bir gülümseme belirdi.

"Neden kabul etmemiş?"

"Çünkü Cenk onun başkasına aşık olduğunu anladığını söylemiş." gülümsemesi yüzünde soldu. Kafasi karışmış gibi duruyordu. Hep benim mi kafam karışacak canım biraz da sizinki karışsın. Yaşasın kötülük!!

"Yani birine mi aşık Açelya?" diye sordu emin olmak için. Tam cevap verecegim sırada Açelya yanımıza geldi. Hâlâ dünkü kıyafetlerimizle duruyorduk. Ben rahattim tabi. Kuzey sayesinde(!)

Geçen bir çocuk Acelya'ya baktığında Semih fe farketmiş olacak ki Açelya ya döndü sinirle.

"Açelya hadi ben seni evine bırakayım sende üstünü degistir geri getiriyim sonra" dedi.

"Aslında üstümü değiştirsem iyi olur ama Derin'i yanlız bırakmak istemiyorum. Kızlar gitti malum" dedi bana bakarak. Tabi çöpçatan ben rahat durur muyum? Durmam.

"Mert benim yanımda ışte sen hemen üstünü degistir gel bide Sedef teyzemden izin al bir iki gün bende kal lütfen gerekirse beni ara ben izin alırım" bana en içten olan gülücüklerinden birini yollarken yanağıma sulu bir öpücük bıraktı.

"Sana gerek yok Semih abi ben taksiyle giderim." dedi. Ben bunu hiç hesaba katmadim ki! İşaret Semih!

"Saçmalama ıstersen seni.bu halde taksiye bindirir miyim?"

" Çok yoruldum Semih abicim o yüzden hiç tartışmaya giremem gidelim" dedi ve yürümeye başladı. Herkes gitmişti. Kuzey kalmak istese de ben onu ve Defneyi zorla göndermiştim. Mert odadan çıktı. Biz konuşurken babam onu içeriye çağırmıştı tekrar. Gelip yanıma oturdu.

"Babam ne dedi?"

"Semih fazla umursamazmis ben ikinize de göz kulak olacakmışım." guldum.

"Semih umursamazsa sen nesin acaba?". Dediğime o da gulmustu.

      ««« AÇELYA AYDOĞDU »»»

Otoparka geldigimizde Semih'in arabasını bulmam zor olmadı. Önden yürüdüğüm için arabanın yanına ilk ben geldim. Semih kilidi açtığında ön  koltuğa oturdum.  Semih de çok geçmeden yerini aldı. Arabayı çalıştırdı ve otoparktan çıktık. Gözleri tekrar beni bulduğunda sıkıntıyla nefesini verdi ve kolunu arka tarafa doğru uzattı. Siyah hırkasını bana uzattı. Ne yaptığını anlamamıştım. Göz devirerek. Hirkayi bacağımı kapatacak şekilde örtmüştü. Aslında bu iyi oldu. Çünkü üşümüştüm. Hava çok soğuk değildi Nisan ayindaydik. Hatta bugün nisanın 17 siydi. Bahar geliyordu ama yine hatırı sayılır bir soğukluk vardı. Ve bende bu elbiseyi giymistim. Dusuncelerimi bir kenara bırakıp Semih'e döndüm.

"Neden böyle bişey yaptın Semih abi" dedim. Özellikle abi kelimesini bastırarak. Derin bir nefes aldı daha sonra aldığı nefesi verdi. Vermeyip de napcak acaba! İçinde mi saklayacak? Ayy bu çocuk benim dengemi bozuyor yaa valla!!

"Açelya senden birşey isteyeceğim ıstersen bunun karşılığı olarak sende benden birşey isteyebilirsin. " onaylar anlamda başımı salladim.

"Bana Birdaha abi demeni istemiyorum." dedi gayet nr bir şekilde. Bende tekrar başımı salladim.

"Bişey isteme hakkimizi soru olarak da kullanabiliyor muyuz?"

"Evet, sor bakalım."

"Neden Hirkayi bacağıma örttün?" yola bakmaya devam ederken soruma soruyla karşılık.verdi.