I can not leave you alone 2

Hoofdstuk 1

**Sky**
Mijn mobiel gaat af. Ik pak mijn mobiel en zie dat Kay me belt. Nog steeds hebben we een goede contact. Ook al heb ik hem al een maand niet gezien. Een maand geleden, was ik vertrokken. Ik mis hem zo ontzettend erg. Zijn armen om me heen. Zijn lieve woorden in mijn oor, die zeggen dat het goed komt. Ik schud de gedachte weg en neem op.

"Hey prinses." Ik bloos. Nog steeds

"Hey."

"Ik mis je."

"Ik mis jou ook."

"Ik hoop je snel weer te zien."

"Ik jou ook."

"Ik mis jouw geur."

"Jouw geur ruikt maar sterke aftershave met zweet." Kay lacht.

"Bedankt."

"Geen probleem."

"Wanneer mag je naar huis?"

"Ik heb geen idee. Over een paar maanden ofzo?"

"Ik hoop snel, want dan kan ik je weer kusjes en knuffels geven."

"Bedenk knuffels of katten knuffels?"

"Kan, maar een knuffel van mij, is beter." Ik lach.

"Natuurlijk."

"Nog verder iets te vertellen?"

"Er zijn hier heel veel knappe jongens." Lieg ik, maar ik wil gewoon weten wat zijn reactie is.

"Maar ik ben de knapste en dat blijft zo." Ik lach.

"Eigendunk."

"Maar wel jouw eigendunk."

"Maar ik moet gaan" zegt Kay. "Doei prinses."

"Doei prins." En ik hang op. Van de producers hoor ik tot nu toe heel weinig van. Eigenlijk niks, maar ik laat het zo. Er komt een zuster binnen gelopen, die vriendelijk naar me lacht.

"Nog drie maanden en je mag weer naar huis. Natuurlijk moet je elk jaar terug komen, voor controle." Ik knik en bedank haar vriendelijk. Nog drie maanden en ik zie Kay weer. Claudia is al inmiddels onderweg naar Nederland. Zij is de liefste zuster die ik ken.

"Heb je honger?" Onderbreekt de zuster mijn gedachte. Ik knik.

"Ik zal wel eten halen." Voordat ik iets verder kon zeggen, is ze weg. Ik slaak een zucht en staar voor me uit.

-
"Alsjeblieft." Ik bedank haar en neem het die blad van haar aan. Ik heb lekkere broodjes gekregen met een glas met water. Er ligt ook een kuipje met boter een kuipje me jam. Natuurlijk ligt er ook een mes. Ik begin mijn broodjes te snijden en ze te smeren met boter. Daar op, doe ik jam. Langzaam begin ik mijn broodjes op te eten.

-
Ik besluit om naar buiten gaan, om een beetje Amerika te verkennen. Ik doe langzaam het infuus uit mijn arm en sta op. Ik voel me een beetje duizelig, maar het valt wel mee. Ik meld dat ik weg ben en meteen zeggen ze, dat ik op tijd moet terug komen. Wat is op tijd dan?

Ik wandel het ziekenhuis uit en ik zie dat de zon fel schijnt. Ik wandel langs het strand, want dat is vlakbij het zieke huis. Ik loop richting de rotsen en beginnen te beklimmen. Ik heb altijd op rotsen willen klimmen. Ik kom langzaam bovenaan en geniet van het uitzicht.

"Meisje!" Ik negeer het en klim langzaam naar beneden. Ik loop ook even langs het water en besluit om weer terug te gaan naar het hotel.

"Meisje!" Ik kijk op en zie een klein meisje naast me staan. Ik stop abrupt met lopen en kijk haar lief aan.

"Jij kan toch mooi zingen?" Ik haal mijn schouders op.

"Ik heb letterlijk geen idee." Het meisje lacht.

"Mag ik op de foto met je?" Ik knik en ze pakt haar mobiel. Ik ga op mijn knieën hurken, zodat ik even hoog als haar lijk en ze maakt de foto.

"Dankjewel." Ik knik. Ik sta op en klop mijn knieën schoon, want ze zitten een beetje onder het zand.

"Veel succes." Ik knik.

"Bedankt." We zwaaien maar elkaar en langzaam loop ik weg. Leuk om fans blij te zien. Ik zie een bankje en ga er op zitten. Ik pak mijn mobiel en zie vijftien gemiste oproepen van Kay. Als ik mijn mobiel wil ontgrendelen, belt hij weer. Snel neem ik op.

"Jezus, waarom neem je niet op?"

"Volgens mij ben je verkeerd verbonden. Ik heet Sky." Kay lacht.

"Sorry prinses, ik was vreselijk ongerust."

"Merk ik."

"Ik mis je."

"Ik jou ook."

"Ik kan niet wachten om je weer te zien."

"Ik wil jou ook zien."

"Is het wel te doen daar?"

"Ja. Er is een strand tegenover het ziekenhuis, dus dat is wel fijn."

"Jaloers."

"En hoe gaat het op school?"

"Er is een nieuw meisje bij ons in de klas, ze heet Fien en is wel aardig."

"Heeft ze al fix?" Kay lacht.

"Ze wordt heel er gepest, omdat erg lelijk is."

"Dat is toch zielig."

"Weet ik. En er zijn geruchten, dat ze een oogje op mij heeft."

"Hen je ook een oogje op haar?"

"Ik wel een oogje op iemand." Mijn hart breekt.

"Jij natuurlijk. Niemand anders." Voegt Kay er snel aan toe.

"Ik was bijna gebroken door jou."

"Sorry lieverd."

"Ik moet gaan. Anders worden de zusters en dokter boos. Doei prins."

"Doei prinses." En ik hang op. Ik doe mijn mobiel in mijn zak en loop verder. Ik let niet goed op en bots tegen iemand aan. Ik voel op de grond, omdat ik mijn evenwicht moeilijk kan bewaren.

"O sorry, gaat het?" Ik kijk op en zie een jongen voor me staan. Licht getint. Mooie kaaklijn. Armspieren. Biceps. Kay is beter Sky! De jongens steekt zijn hand uit en ik pak hem vast. Ik sta op en klop het zand me af.

"Hoe heet je?" Vraagt hij en schud mijn hand.

"Sky."

"Mooie naam." Ik bloos lichtjes.

"Ik ben Alex." Ik knik.

"Ik hoop je weer is te zien." Ik bloos lichtjes en dan loopt hij weg. Langzaam loop ik ook weg. Op weg naar het ziekenhuis.

Saaie hoofdstuk, maar ja.
✨