I can not leave you alone 2

Hoofdstuk 44

**Sky**
Asher is al een tijdje weg. Het was echt gezellig. Ik heb eindelijk weer een keer normaal goed kunnen lachen. Echt een leuke jongen. Niet dat ik nu meteen op hem verliefd wordt, want daar wil ik nog niet aandenken. Heb genoeg problemen gehad. Ik moet het rustig opbouwen. Morgen, ga ik weer terug naar mijn kamer. Nog steeds een kamer met Kay. Ik baal daar echt van, maar aan de andere kant, ben ik blij om hem weer te zien. Ik hou nog steeds van hem, maar ik moet het echt gaan loslaten. Ik doe mezelf er alleen maar pijn mee.

"Schat?!" Onderbreekt mijn moeder mijn gedachtes.

"Ja?!"

"Zal ik je zo meehelpen met inpakken? Of heb je je meeste spullen daar liggen?!"

"Meeste spullen liggen daar, mam!"

"Oké schat!"

Ik pak mijn mobiel en zie een bericht van Asher. Ja, we hebben elkaar nummer toch uitgewisseld. Ik voel bij hem me toch op me gemak. Niet dat ik voor altijd bij hem wil zijn, maar iets anders. Een goed gevoel.

Asher: "Hallo!"

Ik: "Hey."

Asher: "Hoe gaat het?"

Ik: "Nog steeds goed."

Asher: "Ik vraag teveel."

Ik: "Klopt."

Asher: "Mijn ouders gaan zo samen uiteten en dan ben ik alleen thuis. Ik vind het wel saai, dus misschien kunnen we bij mij thuis samen eten?"

Ik: "Lijkt me leuk!"

Asher: "Oké mooi! Zal ik je ophalen of kom je gewoon naar me toe?"

Ik: "Ik kom wel naar jou toe. Geen probleem."

Asher: "Néé. Ik haal gewoon jou op."

Ik: "Néé néé néé. Ik kom gewoon. Buurman."

Asher: "Kan ook."

Ik: "Hoe laat wil je gaan eten?"

Asher: "Half 7? Ik kook, dus heb tijd nodig ;)."

Ik: "Is goed. Ik zal op tijd zijn."

Asher: "Mooi. Tot zo :)."

Ik: "Tot zo!"

Ik leg mijn mobiel weg en kijk naar de klok. Half vijf. Nog twee uur dus. Ik loop naar de spiegel en kijk naar mezelf. Een simpele spijkerbroek en een shirt. Mooi. Ik doe eronder mijn witte All stars aan en ik werk mijn make-up bij.

"Sky!"

"Ja mam?!"

"Wil je even komen?!"

"Oké mam!" Ik doe mijn mascara weg en baan mijn kamer uit. Ik loop de trap af en loop naar de woonkamer toe.

"Wat is er mam?"

"Kom zitten." Ze klopt naast zich op de bank. Ik ga naast haar zitten. Ik kijk haar aan. Ze kijkt mij aan.

"Het ziekenhuis uit Amerika heeft gebeld."

"En?"

"Ze hebben verteld.."