I can not leave you alone 2

Hoofdstuk 43

**Sky**
~Één maand verder~
Het is een maand, dat Kay hier was. Ik heb verder geen contact met hem gehad. Het voelt gewoon erg vreemd. Te stil. Ik ben gaan beseffen, dat Kay toch heeft besloten om verder te gaan en een vergissing heeft gemaakt. Mijn gedachtes hebben gelijk. Kay bedriegt me alleen maar.

"Of hij weet niet wat hij wil?"

Ik slaak een zucht ik weet niet wat ik moet denken. Ik hou echt he van hem, maar ik moet verder gaan. Ook al, kan ik niet zo ver gaan, maar misschien toch iets bereiken. Bereiken, dat ik toch sterk ben. Kay laten staan. Mezelf beter ontwikkelen.

"Schat?!" Onderbreekt mijn moeder mijn gedachtes.

"Ja?!

"Er is iemand voor je!"

"Wie?!"

"Ik laat hem wel naar jou kamer gaan. Dan zie je hem." Ik denk dat het Kay zal zijn. Kay.. Wilt hij toch voor me gaan? Is hij veranderd? Ineens hoor ik geklop op de deur.

"Kom binnen!" Roep ik. De deur wordt geopend en meteen stapt er een jongen mijn kamer binnen. Het is geen Kay. Néé. Het is de jongen, die mij het papiertje gaf met zijn nummer. De jongen, doe vroeg of ik het koud had.

"Hey." Ik kijk hem verward aan.

"Hoe weet je dat ik hier woon?" Vraag ik verward.

"Ik woon een tijdje tegenover je" zegt hij. "Ik ben verhuist van Amerika, naar hier. Nederland."

"En je kent me nog steeds?"

"Tuurlijk. Ik vind het alleen jammer, dat je me geen berichtje heb gestuurd." Ik bloos lichtjes.

"Sorry. Was het vergeten." Beste smoes ooit. Je was gewoon bang voor hem.

"Geef niks." Hij glimlacht zijn parelwitte tanden bloot.

"Heb je ooit je tanden gebleekt?" Floept er ineens uit mijn mond. Meteen doe ik mijn handen voor mijn mond. Ik schaam me dood. Hij blijkt het niet erg te vinden. Hij lacht er maar om. Lacht hij me uit?

"Néé hoor. Dit is de natuurlijke witheid." Ik lach.

"O."

"Hoezo?"

"O, zomaar." Hij lacht.

"Laten we maar bij het begin beginnen."

"Oké."

"Hoe-"

"Waarom ben je hier eigenlijk?" Onderbreek ik hem.

"Omdat je me een bijzonder meisje lijkt. Ik wil je gewoon beetje leren kennen."

"Dat doe je zeker vaker. Even langs de kant staan en een meisje tegenhou-" hij onderbreekt me, door zijn vinger tegen mijn lippen te leggen, zodat ik mijn zin niet kan afmaken.

"Geen zorgen. Dat doe ik niet." Een glimlach verschijnt op zijn lippen. Langzaam haalt hij zijn vinger bij mijn lippen vandaan. Ik loop richting mijn bed toe en ga zitten.

"Moet ik naast je zitten voor een goede kennismaking?"

"Je mag ook staan." Hij lacht en loopt naar me toe. Hij gaat naast me zitten en kijkt me aan. Onze ogen doorboren elkaar. Ik ken hem niet lang, maar hij voelt erg vertrouw.

"Dalijk is hij net als de rest van de jongens!"

"Nou. Vertel is."

"Wat moet ik vertellen?"

"Je naam?"

"Mijn naam is Sky."

"Mooie naam. De mijne is Asher."

"Oké."

"Heb je hobby's?"

"Tuurlijk."

"En wat zijn je hobby's dan?"

"Voetballen, gek doen, zingen, tekenen en nog veel meer. En de jouwe?"

"Hetzelfde, alleen tekenen niet. Ik haat tekenen."

"Dus je kan zingen?"

"Ja."

"Mooi of vals?"

"Op zich wel mooi."

"Wat voor liedjes zing je dan?"

"Liedjes van deze tijd."

"Oké." Het blijft stil. Een ongemakkelijke stilte.

"Jij vergeet Kay snel. Hoe zal het bij hem gaan?"

"Zullen we een keertje afspreken?"

"We spreken toch nu af?"

"Néé. Vandaag is het een kennismakingsdag."

"Wil je docent worden ofzo?" Asher lacht.

"Néé. Eigenlijk niet." Ik lach. Hij lacht. We lachen.

Een nieuwe stap.

Het klinkt erg raar. Kay ineens vergeten, terwijl ik mijn gevoelens aan hem toegaf.

Ik heb het mis.

Ik moet 'ons' vergeten.

Verder gaan met mijn leven.

Ook al heb ik het niet lang..