I can not leave you alone 2

Hoofdstuk 49

**Sky**
Ik ga er zachtjes in mee. Asher merkt dat en slaat zijn armen om me heen. Af en toe haal ik een hand door zijn haren en trek ik er zachtjes aan. Lichte kreunen komen uit zijn mond tijdens de zoen.

"Waarom ben je zo perfect?" Mompelt hij. Ik lach zachtjes en trek me terug. Asher glimlacht naar me.

"We kennen elkaar echt kort, maar je voelt zo speciaal voor me."

"Ik weet niet of ik wel een relatie aan kan."

"Schatje toch." Asher komt dichterbij me staan en veegt een plukje voor mijn oog weg.

"Hij liet je achter. Hij brak je. Hij wou je terug, maar liet het toch zitten en dan kwam jij er achter, dat hij vader wordt." Ik slaak een zucht. Het doet pijn om de waarheid te horen. Ik hou nog steeds van Kay, maar ik kan het gewoon niet goed plaatsten. Ik wil dat hij weer de oude wordt. Niet van vroeger, maar er na. Toen hij me hielp. Hij stond voor me klaar. Elke seconde kon ik hulp krijgen. Zijn lieve kusjes tegen mijn wang aan. Zijn zachte lippen tegen mijn nek aan. Zijn vingers, die steeds verbonden waren met de mijne. Ik mis het.

"Waar denk je aan?" Onderbreekt een stem. Ik schud de gedachte weg.

"Ik ga even naar buiten." Ik duw Asher voorzichtig van me af en open de deur. Ik baan de trap af en trek mijn schoenen en jas aan. Snel check ik of mijn mobiel en sleutels in mijn broekzak zitten. Alleen mijn sleutels ontbreken. Ik pak mijn sleutels en verlaat het huis.

-
De wind kriebelt in mijn nek. Bladeren kraken onder mijn voeten. Stres die er in mijn hoofd zweeft. Veel stres. Ik weet niet wat ik moet doen. Asher, Kay, Australië en de dood, die er langzaam in zicht is. Ik weet het niet. Alles doet zo pijn.

Ik loop richting de brug die inzicht is. Ik ga sla mijn benen over de rand heen en ga zitten. Het is donker, maar het maakt niet uit. Wel zie ik licht in de verte. Licht van lantaarnpalen. Ineens voel ik een hand op mijn hand. Ik schrik. Ik kijk om me heen. Ik zie amper wat.

"Ik ben het." Hoor ik een gebroken stem. Een stem die ik wel moet herkennen. Kay..

"Wat doe je hier?" Vraag ik.

"Ik was even een tochtje doen. Frisse lucht halen. Toen ik jou zag zitten, moest ik wel even naar je toe komen."

"Waarom klink je zo gebroken?"

"Alles was nep."

"Hoe bedoel je?"

"Zij wist dat je daar stond. Zij verzon dat snel, zodat jij niks meer met mij te maken wou hebben. Ze wou me terug. Dat is het." Ik ben erg verbaasd. Eerste met dat Kyle gedoe en nu dit? Ik snap het echt niet meer..

"O." Dat is het enigste wat er uit mijn mond kwam.

"Ik snap dat je het vaag vind wat ik nu vertel, is geen prank." Ik knik half. Ook al ziet hij dat niet. Het blijft stil. Erg stil. Alleen de auto's die rijden op de snelweg achter ons. Die hoor je wel.

Nog steeds is het stil. Het voelt echt een uur lang. Al snel krijg ik het koud. Kippenvel springt op mijn huid. Rillingen rollen over mijn rug.

"Ik ga maar huis." Zeg ik ineens. Je merkt aan mijn stem, dat ik het erg koud hebt.

"Moet ik je naar huis brengen?"

"Ik ga zelf wel." Hij weet niet wat ik dat ik wel. Mijn hoofd staat op tollen. Ik wil vrij zijn. Ik wil weg van problemen zijn. En dat kan maar op één manier. Door te gaan springen. Ik adem diep in en spring. Uit angst hou ik mijn ogen docht. Helaas is mijn actie mislukt. Ik wordt vast gepakt bij mijn arm. Ik wordt omhoog getild en meteen rollen de tranen over mijn wangen.

"Waarom?"

"Ik kan je niet loslaten." Meteen trekt hij me maar zich toe en slaat stevig zijn armen om me heen. Ja, zijn armen zijn gespierd.

"Dit jaar is echt verschrikkelijk."

"Klopt."

"Ik wil een nieuw begin."

"Ik ook." Zeg ik zacht.

-
Heey✨
Morgen is het de laatste dag van 2016😱
Wat ging de tijd toch snel..
In 2016, begon ook deel 1 van 'I can not leave you alone' en nu ook deel 2.
Ik ben super blij, dat ik hele lieve volgers heb, die mijn boeken en mij steunen.
Hartstikke bedankt daar voor!
Morgen wil ik weer een hoofdstuk plaatsten.
Plaats dus zoveel mogelijk ideeën in de reacties, want ik wil de meeste echt gaan gebruiken!
Begin van 2017, komt er ook een nieuw boek.
Ik heb geen idee, of jullie het leuk gaan vinden, maar ja.
Morgen dus waarschijnlijk een hoofdstuk. Yeah!
Nog een keer: HARTSTIKKE BEDANKT ALLEMAAL!
-
✨