I can not leave you alone 2

Epiloog

**Sky**
Ineens voel ik steken in mijn lichaam. Erge steken. Alsof iemand met een mes in mijn lichaam steekt, maar dan vanbinnen. Meteen trek ik me terug en kerm met pijn op de grond.

"Sky!" Kyden hurkt naast me neer en probeer me rustig te krijgen, maar de pijn is te erg. Ik probeer rustig adem te halen, maar het klinkt meer als lucht happen.

Kyden tilt me op en loopt met mij het ziekenhuis binnen.

Meteen wordt ik geholpen. Meteen bieden ze hulp aan. Ik kan niks anders doen, dan van de pijn kermen.

Meteen komen er zusters en dokters aangerend met een soort kapje. Het kapje wordt op mijn mond en neus gelegd en meteen kan ik een beetje fatsoenlijk ademhalen.

Maar de pijn? Wordt steeds heviger.

Ik kan niet meer normaal ademhalen en begin te hyperventileren.

Ik weet niet meer wat ik echt doe.

Ik kan niet meer nadenken.

Ik weet niet wat de rest doet.

Helpen ze me?

Houden ze me rustig?

Ik hoor wel van alles. Stemmen. Paniek.

Ik weet niet wat dat allemaal is.

Ineens stop ik met trillen.

Voorzichtigheid ik mijn hand op en zie dat mijn hand helemaal bleek wordt.

"Breng haar naar de behandeling kamer!" Wordt er geroepen.

Ik voel dat ik op een bed wordt gelegd en meteen beginnen ze me haastig naar de lift te binnen.

"Het komt goed Sky" Fluistert een zachte stem in mijn oor. "Geloof me alsjeblieft."

"Ik weet het niet." Zeg ik moeizaam.

"Geloof me!"

"Ik wil je geloven, maar het lukt niet!" Zeg ik licht in paniek.

"Ik ben bij je." Zegt hij zacht.

Ik ben bij je.

De woorden van Kay.

Hij beloofde om bij me te blijven, maar ging weer terug naar Nederland.

Zal hij me ook verlaten.

"Ga je me verlaten?" Komt er zacht uit mijn mond.

"Néé." Zegt hij vastbesloten.

"Waarom niet?"

"Waarom wel?" Hij kijkt me aan. "Ik kan je niet eens verlaten. Jij bent veel te belangrijk voor mij in zo'n korte tijd. Het klinkt raar, maar het is wel zo! Ik wou dat ik je eerder had ontmoet. Je begrijpt mij tenminste, dan mijn ex. Ik was verliefd op haar, totdat ik haar aantrof in haar kamer met een vreemde jongen. Naakt. Je weet niet hoe kapot ik er van was. Ze waren gestopt en meteen sprong ze op me af, om sorry te zeggen. Ze zei dat het niet haar bedoeling was. Ik geloofde haar. Ja, dat was echt. Een tijdje ging het goed, totdat ik haar weer naakt aantrof. Maar dan met een andere vreemde jongen. Ik geloofde haar weer, maar mijn band met haar werd minder. Ik ben misschien ene jongen, maar ben best gevoelig. Met een lang gesprek met mijn moeder, ben ik met voelde moed naar haar toe gegaan. In haar kamer trof ik haar aan met dezelfde vreemde jongen, als eerst. Ze maakte het uit, omdat ze meer gevoelens voor mij had. Ik liep met moed haar kamer in en vertelde haar dat ik het uit wil maken. Ze werd gek en begon mij een heel verhaal te vertellen, dat ik haar moet vertrouwen en dat ze heel erg veel van me houdt. Als ik toen nog zo verlegen was, had ik haar in mijn armen genomen en gezegd dat ik haar niet wil verlaten, maar ik heb het beste gedaan. De vreemde jongen, hielp me. Hij is een best goede gast, ook al ging hij toen vreemd met haar. Ik liet haar huilend achter. Je weet niet hoe kapot ik er van was."

Ik kijk hem met een open mond aan.

Ik wil verder iets zeggen, maar het lukt niet. Ik wordt zwakker. Veel zwakker.

"Sky?"

"Sorry." Zeg ik zacht en ineens zak ik weg.

Helemaal van de wereld.

Weg.

Weg, van hier.

-
Hey✨
Dit is het laatste deel van 'i can not leave you alone 2'.
Zal ik een deel 3 maken, of is het zo wel genoeg?
Ik hoor het graag!
✨