I can not leave you alone 2

Hoofdstuk 22

**Sky**
Kay...

Wat doet hij in hemels maar in mijn huis?

Boeit me niet. Vind het maar grappig.

"Sky!" Voor ik het weet, is de fles uit mijn handen verdwenen.

"Wat doe je?!" Schreeuw ik.

"Sky, wat is er aan de hand?"

"Niks." Ik pak de fles snel uit zijn handen en neem er een slok van. Heerlijk.

"Sky, ophouden!" Hij pakt de fles weer uit mijn handen.

"Bemoei niet met mijn leven!" Ik pak weer de fles af en drink meteen alles in één keer leeg.

"Sky, ik wil niet dat je je dood zuipt voor mijn ogen."

"Dan ga je weg, dan heb je er geen last van!"

"Sky!" Ik lach.

"Best grappig." Ik zet een stap naar voren, maar meteen wankel ik.

"Sky alsjeblieft!"

"Ga Regina aflebberen!" Ik lach.

"Ik heb je gered uit de dood!"

"Ik hou van eten!" Ik lach en begin met rennen. Meteen val ik op de grond en probeer langzaam op te staan.

"Waarom ben je hier?!" Schreeuw ik.

"Mijn ketting aan jouw geven. Het heeft een grote betekenis."

"Voor mij is het niks. Geef hem maar aan Regina. Ga nog meer liedjes zingen en zin mij maar de dood in. Ik hoop trouwens dat ik dood ga, want heel mijn leven is verkloot!" Met die woorden, ren ik lachend het huis uit.

-
Ik wankel.

Ik ren.

Ik ben blij.

Ik ben verdrietig.

Pijn.

Ja, dat voel ik.

"Sky!"

"Rot op!" Ik lach en wankel gewoon verder.

"Sky alsjeblieft!" Ik negeer hem en zie een grote brug inzicht komen.

Ik kijk op en zie dat Kay verdwenen is. Gelukkig maar.

-
Ik ren er naar toe en loop richting de reling. Het uitzicht is werkelijk waar prachtig.

De zee.

De natuur.

De lucht.

Ik klim over de reling heen en kijk om me heen. Het is drug op de weg, maar ja, wat belt het? Niks. Ik lach. Het is erg grappig, niet waar?

Mijn voeten bungelen over de zee.

Hoe zal het voelen om te springen?

Je maakt toch een soort duik in het water?

Of beland je dood op de grond?

Vragen overspoelen mijn hoofd.

Dit had ik al graag willen doen.

Heel mijn leven is verpest.

Het gepest.

De ziekte.