I can not leave you alone 2

Hoofdstuk 61

**Sky**
Kyden zijn ademhaling is ineens heel erg onregelmatig. Hij wordt best bleek. Het ziet er best akelig uit, maar ik blijf rustig. Ik sta op en ik die hem voorzichtig op zijn rug, zodat hij gaat liggen. Ik schuif voorzichtig, maar met wel genoeg krachtig, goed op zijn bed en trek zijn schoenen uit. Ik sla de dekens over hem heen.

Langzaam ga ik met mijn hand langs zijn voorhoofd. Hij is erg warm.

"Heeft hij weer een aanval gehad?" Ik kijk op en zie een vrouwtje in de deuropening staan. Ze loopt maar me toch en steekt hij hand naar me uit.

"Kristel. De moeder van Kyden."

"Sky." Ik schud haar hand.

"Goed dat je hem in bed legt" zegt ze. "Hij slaapt de laatste tijd echt slecht."

"Dat heb ik niet echt gemerkt."

"Is hij vaak bij jou?"

"Valt mee." Zeg ik.

"Gelukkig bij jou." Ik kijk Kristel verward aan.

"Lang verhaal." Ik knik en we kijken naar Kyden, die in slaap is gevallen, wat er best schattig uit ziet.

"Ik ga zo." Zeg ik zacht.

"Je mag wel blijven als je wilt." Zegt Kristel. "Kunnen we even kletsen, tot Kyden wakker is." Ik glimlach en kijk maar Kyden. Nog steeds in slaap.

"Kom je meer richting de woonkamer?" Ik kijk haar aan en knik. Ik sta op en volg Kristel richting de woonkamer.

-
Ik baan de woonkamer in en neem plaats op de bank.

"Ik zet thee klaar." Zegt Kristel. Ik knik en langzaam loopt ze weg.

Na een tijdje komt ze terug met twee kopjes thee. Ze legt het op een bijzettafeltje voor me en loopt weer weg.

Ze komt weer terug met een schaaltje met koekjes. Wat lief.

Ik bedank haar en pak een kopje met thee. Kristel neemt naast me plaats op de bank en pak ook een kopje. Ik blaas, omdat de thee heet is. Langzaam neem ik een klein slokje. Het is best lekker.

"Vertel is wat over jezelf" zegt Kristel ineens. "Je lijkt me niet echt een persoon die hier in Australië woont." Ik knik.

Ik begin haar heel het verhaal vertellen. Van het begin tot het einde. Ik zie haar aandachtig luisteren. Over Kay en zo, die laat ik er buiten.

Naar veel vertelt te hebben, kijkt ze medelijdend aan.

"Wat een sterke meid ben je." Ik haal mijn schouders op.

"Niet twijfelen! Je houdt het echt vol. In die rottige momenten, wil je weg, maar toch ga je niet weg. Je lichaam is best sterk." Ik glimlach.

"Kyden is echt een hele lieve en leuke jongen. Aan de manier hoe je hem op bed ligt, krijg ik meteen een glimlach op mijn gezicht. Hij verdient een leuke meid zoals jij Sky. Hij zal niet meteen iemand kwijt raken, die hij echt wil houden."

"Hoe kan je dat aan hem zien? Als hij iets echt wil houden en niet meer wil loslaten?"

"Hij praat veel over je. Teveel. Ik wist alleen je naam niet. Verder weet ik veel over je. Nog nooit, heb ik hem zo uitgebreid om een meisje horen praten." Ik bloos lichtjes en glimlach, lach.

"Wat lief om te horen." Kristel glimlacht.

-
Na een tijdje gekletst te hebben en genoten van ons heerlijke kopje thee, loop ik richting de kamer van Kyden en op de deur. Ik zie hem langzaam wakker worden.

"Hey." Zegt hij schor. Ik glimlach en loop zijn kamer binnen. Hij gaat overeind zitten en haalt zijn hand door zijn haren.

"Hey" zeg ik terug. Ik ga op zijn bed zitten en kijk hem aan. "Hoe voel je je?"

"Wel goed." Zegt hij tevreden. Ik glimlach.

"Dat is mooi om te horen." Hij glimlacht zijn witte tanden bloot.

Na een tijdje blijft het stil. Geen ongemakkelijke stilte kan ik zeggen.

"Ik moet zo gaan." Zeg ik zacht.

"Ik ga zo met je mee." Ik kijk Kyden aan.

"Hoef niet persé hoor."

"Jawel!" Ik ga er verder niet op in, want het lijkt dat hij het echt besloten heeft en dat het niet veranderd kan worden.

-

Samen met Kyden, lopen we weer naar het ziekenhuis. Mijn eigen kleren krijg ik nog terug, dus dat komt wel terug.

Langzaam zie ik het ziekenhuis inzicht. De hel.

"Bedankt voor het helpen" zegt Kyden, als we bij het ziekenhuis aankomen. "Ik wil jou het verhaal zo snel mogelijk vertellen."

"Het hoeft niet, als je het niet fijn vind." Zeg ik.

"Komt wel." Mompelt Kyden zacht.

"Doei Sky." Ik glimlach.

"Doei Kyden." Ik wil weglopen, maar ik wordt tegengehouden. Ik kijk op en kan het met niet snel realiseren. Zachtjes en snel, drukt Kyden zijn lippen op die van mij. Uit mijn ooghoeken, zie ik Kay en Anne. Het boeit me niet, dat hun de zijn en sluit langzaam mijn oogleden. Genietend.

-

Hey.

Ik heb mijn Ipad een tijdje niet meer, omdat die wordt gepareerd, omdat de knoppen wat stroever deden.

Ik schrijf al mijn verhalen juist op mijn Ipad..

Er zullen nu wat minder geupdated worden.

Ik kan wel updaten op de laptop en op de tablet, maar ik vind het schrijven op de Ipad juist fijner..

Ik doe me best!

En vraagje:

Ik ben van plan om dit verhaal langzaam af te ronden.

Willen jullie een deel 3 van dit verhaal?

Ik denk niet, dat veel mensen dat willen, maar ja.

Fijne avond iedereen!